Historia Balto jest jedną z najbardziej urzekających prawdziwych historii Ameryki i udowadnia, że psy są zdolne do niesamowitych wyczynów. Media o przygodzie, w której wystąpił Balto, były tak relacjonowane, że w 1995 roku ukazał się film, który opowiadał jego historię, zatytułowany „Balto: Legenda o psie eskimoskim".
Następnie na Better-Pets.net wyjaśnimy, co to jest prawdziwa historia Balto, wilczaka, który stał się bohaterem. Nie możesz przegapić całej historii!
Eskimoski pies Nome
Balto był mieszańcem husky syberyjskiego, który urodził się w Nome, małe miasteczko na Alasce w 1923 roku. Rasa ta, chociaż pochodziła z Rosji, została sprowadzona do Stanów Zjednoczonych w 1905 roku, aby pracować głównie w pocierać (psy ciągnące zaprzęgi), ponieważ były silniejsze i lżejsze niż malamuty z Alaski, oryginalne psy tego obszaru.
W tym czasie wyścig cieszył się dużą popularnością Loterie na Alasce, która biegła z Nome do Candle i pokonała 657 kilometrów, nie licząc powrotu. W tym czasie przyszły właściciel Balto, Leonhard Seppala był doświadczonym trenerem pocierać i brał udział w różnych zawodach i wyścigach.
W 1925 r., gdy temperatury wynosiły około -30ºC, miasto Nome zostało dotknięte błonica, poważna i potencjalnie zagrażająca życiu choroba bakteryjna, która zwykle występuje głównie u małych dzieci. W wiosce szczepionka przeciw błonicy nie była dostępna, więc telegram został wykorzystany, aby dowiedzieć się, gdzie mogą znaleźć więcej zastrzyków. Najbliższe były w mieście Anchorage, 865,17 km stąd niestety nie było możliwości skorzystania z przepraw powietrznych i morskich, gdyż zimowy sztorm uniemożliwił korzystanie z tras.
Historia Balto
Nie mając możliwości otrzymania niezbędnych szczepionek, około 20 mieszkańców miasta Nome obiecali odbyć niebezpieczną podróż, w którym ponad 100 psów zaprzęgowych zostałoby użytych do pobrania zastrzyków. Możliwe było przeniesienie materiału z Anchorage do Nenany, miasta położonego nieco bliżej Nome, aby 778,74 km stąd.
20 przewodników zaprojektowanych system przekaźnikowy umożliwiłoby to przenoszenie szczepionek. Jednym z najwybitniejszych był Gunner Kaassen, przewodnik oddziału B, w którym znajdował się wilczak Balto. Podczas improwizowanego wyścigu wszyscy zaangażowani znosili temperatury około -40ºC, silne wiatry, oblodzone przełęcze i naprawdę trudne tereny górskie. W rzeczywistości, wielu ludzi i psów zmarło w jego próbie ratowania dziecięcej populacji Nome.
Istnieje kilka teorii na temat tego, co stało się z ostatnią grupą psów, prowadzoną przez Kanoniera: jedne sugerują, że to Balto prowadził psy przez całą drogę (choć nie był psem przewodnikiem), inne, że pies przewodnik nie mógł się zorientować aw tym ostatnim sugeruje się, że przewodnik złamał nogę. Prawdą jest to, że Balto był tym, który objął dowództwo kariery, mimo że wielu nie wierzyło w niego.
W ciągu zaledwie pięciu i pół dnia Oddział B w końcu dotarł do Nome z posiadaną szczepionką przeciw błonicy. Być może wynikało to z ich hybrydyzacji, albo dlatego, że nie spodziewano się, że pies, który nigdy wcześniej nie był przewodnikiem, może poprowadzić resztę psów, ale prawda jest taka, że Balto potrafił odnaleźć swoją drogę i to w znacznie krótszym czasie niż oczekiwany.
Ostatnie dni Balto
Należy zaznaczyć, jako ciekawostkę, że tak naprawdę Balto nie było oryginalnym imieniem tego psa, ale Togo. Nazwę tę przypisano mu na pamiątkę norweskiego odkrywcy Samuela Balto, popularnego w Nome podczas gorączki złota.
Niestety Balto został sprzedany wraz z innymi psami do zoo w Cleveland (Ohio), gdzie mieszkał do 14 roku życia. zmarł 14 marca 1933 r.. Został później zabalsamowany i obecnie znajduje się w Muzeum Historii Naturalnej w Cleveland.
Od tej pory obchodzony jest każdy marzec Wyścig Psów Polarnych Iditarod, który podróżuje z Anchorage do Nome, ku pamięci historii Balto, wilczaka, który stał się bohaterem, a także wszystkich tych, którzy uczestniczyli w tym niebezpiecznym wyścigu.
Posąg Balto w Central Parku
Relacja medialna historii Balto była taka, że wzniesiono pomnik w Central Parku w Nowym Jorku, autorstwa FG Rotha, poświęconej wyłącznie temu czworonożnemu bohaterowi, który, jak się uważa, uratował życie wielu dzieciom Nome. Możesz w nim przeczytać:
"Poświęcony niezłomnemu duchowi tych polarnych psów, które przekazywały antytoksynę przez prawie tysiąc kilometrów ostrego lodu, zdradzieckich wód i arktycznych burz śnieżnych w Nenanie, aby przynieść ulgę opustoszałym ludowi Nome zimą 1925 roku.
Opór - Wierność - Inteligencja"
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Historia Balto, wilczaka, który stał się bohaterem, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
