Pies peruwiański: charakterystyka i zdjęcia

Mówiąc o Peruwiański bezwłosy pies, pies Viringo, pies peruwiański czy pies Calato wyróżnia się brakiem futra, będąc jedną z niewielu ras psów bezwłosych. To zwierzę o bardzo starożytnych korzeniach jest już reprezentowane w artefaktach znalezionych na stanowiskach archeologicznych sprzed Inków, co jest bardzo ważne w tamtych społeczeństwach w przeszłości. Ta ciekawa rasa psów przeżywała okresy upadku wraz z wprowadzeniem ras europejskich w Ameryce Południowej, jednak została uznana za dziedzictwo narodowe przez Kongres Republiki Peru. Z tego powodu, a także ze względu na jego piękno i ciekawostki, w Better-Pets.net dowiemy się więcej szczegółów na jego temat i dlaczego warto wybrać Viringo jako towarzysza, zwłaszcza jeśli cierpisz na jakikolwiek rodzaj alergii związanej z sierścią lub skórą psa, ponieważ jest to jeden z najbardziej hipoalergicznych psów. Odkryć wszystko o peruwiańskim psie lub peruwiańskim bezwłosym psie!

Źródło

• Ameryka
• Peru

Klasyfikacja FCI

• Grupa V

Charakterystyka fizyczna

• W porządku
• Muskularny
• Pod warunkiem, że

Rozmiar

• Zabawka
• Mało
• Średni
• Duża
• Ogromny

Wzrost

• 15-35
• 35-45
• 45-55
• 55-70
• 70-80
• Ponad 80

Waga dorosłego

• 1-3
• 3-10
• 10-25
• 25-45
• 45-100

Długość życia

• 8-10
• 10-12
• 12-14
• 15-20

Zalecana aktywność fizyczna

• Krótki
• Połowa
• wysoka

Postać

• Zrównoważony
• Towarzyski
• Bardzo wierny
• Mądry
• Czuły
• Cichy
• Posłuszny

Idealne dla

• Dzieci
• Podłogi
• Domy
• Alergicy

Zalecana pogoda

• Przeziębienie
• Ciepły
• Hartowany

Typ włosów

• Bezwłosy

Pochodzenie peruwiańskiego bezwłosego psa

Peruwiański bezwłosy pies lub viringo Pochodzi z cywilizacji przedinkaskich, ponieważ istnieje wiele dowodów archeologicznych, które datują jego pojawienie się na 500 rok. C., a nawet znaleziono je zmumifikowane w grobowcach ówczesnej szlachty. Inkowie nazwali go Allqu i otrzymali również imię Kaclla; inne nazwy to pies orchidei, pies chiński, inca, chimoc, tai-tai, pila, pelón, yagua, gala, chono, vikingo lub calato.

W tych kulturach odgrywał różne role, ale jedną z najbardziej uderzających było to, że uczestniczył w różnych ceremoniach i rytuałach przeprowadzane przez uzdrowicieli i szamanów, gdyż wierzono, że zwierzęta te mają właściwości lecznicze, rzeczywiście, gdy jedno z nich umierało, jego ciało było wykorzystywane zgodnie z potrzebą. Na przykład uważano, że jego krew przynosi korzyści osobom cierpiącym na astmę, a także inne wierzenia, takie jak to, że czarne viringos prowadziły dusze zmarłych w ich podróży do zaświatów.

Wraz z pojawieniem się europejskich psów, peruwiańska bezwłosa rasa psów została odsunięta w zapomnienie, zachowana dzięki temu, że miejscowi hodowcy kontynuowali jej zachowanie ze względu na jej terapeutyczne cele, ponieważ np. bronili, że kontakt z nimi pomagał przy reumatyzmie, ponieważ mają wyższą temperaturę ciała. Dlatego oprócz spożywania mięsa jako pokarmu w niektórych miejscach lub tego, że wielu uważało brak włosów za nieestetyczny czynnik, rasa jest na skraju wyginięcia kilkakrotnie. Jednak dzisiaj wydaje się, że powrócił i stopniowo rozszerza się na inne kontynenty.

Cechy fizyczne peruwiańskiego bezwłosego psa

Z smukłe i eleganckie łożyskoperuwiański bezwłosy pies ma szeroką głowę, nieco cieńszą, gdy zbliża się do pyska, okrągłe ciemne oczy, nadwrażliwe na jasne i grube, pomarszczone usta. Skóra Viringo jest miękka i elastyczna, różowawa z lub bez drobinek i delikatna w porównaniu z innymi rasami z włosami.

Brak włosówJest to najwybitniejsza cecha fizyczna peruwiańskiego bezwłosego psa, chociaż mogą istnieć okazy, które mają resztki włosów na głowie, na czubkach kończyn, czubku ogona, a nawet porozrzucane włosy na grzbiecie. Paleta kolorów psa peruwiańskiego, która może być jednolita lub z różowymi plamami na dowolnej części ciała, obejmuje od czerni o różnych odcieniach, takich jak czerń łupkowa, czerń słonia, czerń niebieskawa, po brąz, który przechodzi od ciemnego do jasnego blond , przechodzący przez całą gamę siwizny.

Kończąc z cechami fizycznymi peruwiańskiego bezwłosego psa, należy zauważyć, że może mieć trzy rozmiary, zarówno mówiąc o mężczyznach, jak i kobietach, chociaż są one zwykle mniejsze od nich:

• Mały rozmiar: od 4 do 8 kg i od 25 do 40 cm wzrostu.
• Średni rozmiar: 8 do 12 kg, 40 do 50 cm wzrostu.
• Duży rozmiar: od 12 do 25 kg, od 50 do 65 cm wzrostu.

Peruwiański bezwłosy pies

Viringos to zwierzęta posłuszny, inteligentny i spokojny. Zwykle ufają i kochają swoich opiekunów, chociaż są bardziej ostrożni wobec obcych. W ten sposób charakter peruwiańskiego bezwłosego psa wyróżnia się czułością w stosunku do zaufanych ludzi. Podobnie dogaduje się zarówno z dziećmi, jak i innymi zwierzętami. Bardzo dobrze przystosowuje się do życia w mieszkaniu. W tym sensie należy zauważyć, że ze względu na delikatną skórę musi mieszkać w pomieszczeniach i dlatego nie zaleca się umieszczania go na zewnątrz bez jakiejkolwiek ochrony lub słabej.

Jego rola jako strażnika w historii wynika z jego uważny i opiekuńczy charakter, ale to nas nie dezorientuje, ponieważ nie jest to zwierzę agresywne. Podobnie jak w przypadku innych ras psów, pies peruwiański nie atakuje, z wyjątkiem sytuacji ekstremalnych, będąc zwierzęciem psychicznie zrównoważony i spokojny.

Pielęgnacja peruwiańskiego bezwłosego psa

Ze względu na brak włosów, które chronią je przed czynnikami środowiskowymi, takimi jak deszcz, słońce lub zimno i ciepło, należy podjąć szereg środków ostrożności. Podczas spacerów, jeśli zwierzę ma być wystawione na działanie promieni słonecznych, jest to konieczne zastosuj filtr przeciwsłoneczny, zwłaszcza jeśli wycieczki odbywają się w centralnych godzinach dnia, kiedy promienie słoneczne są najsilniejsze, unikać oparzeń i podrażnień. Jeśli natomiast żyjemy w zimnym klimacie, musimy schronienie peruwiańskiego psaPonieważ nie ma warstwy włosów, która pozwalałaby mu utrzymać ciepło ciała, jest bardziej wrażliwa na hipotermię. Aby zachować zdrową skórę, zaleca się nawilżenie jej kremami i olejkami, których stosowanie jest zatwierdzone przez naszego lekarza weterynarii.

Z drugiej strony, zgodnie z podstawową opieką peruwiańskiego bezwłosego psa, bezwzględnie konieczne jest zapewnienie psa codzienne spacery, ponieważ brak ruchu może prowadzić do stresu i niepokoju. Nie jest to jednak zwierzę nadpobudliwe, a zatem przy tych spacerach i graj sesje w środku a poza domem pozostaniesz zdrowy, spokojny i zrównoważony. Ponadto konieczne jest zapewnienie odpowiedniej i pożywnej diety, która promuje zdrowie skóry i zapobiega otyłości.

Edukacja peruwiańskiego bezwłosego psa

Istnienie ciekawskie i inteligentne zwierzęta ich edukacja jest ułatwiona. Szczególną uwagę należy zwrócić podczas spaceru, ponieważ należy wziąć pod uwagę pewne szczegóły, aby zwierzę nie było niespokojne i nerwowe. W tym celu zalecamy zapoznanie się z artykułem „Jak prawidłowo chodzić z psem?”. Do ich ewentualnego nadopiekuńczego zachowania należy również zareagować własnymi, co może sprawić, że będą okazywać coś niemiłego w kontaktach z nieznajomymi lub ktoś nowy przybywa na ich terytorium, ponieważ jest to niezbędne zadbaj o swoją socjalizację.

Na koniec zalecamy, aby zawsze używać pozytywne wzmocnienie edukować bezwłosego psa peruwiańskiego, tak jak robilibyśmy to z każdym innym psem, ponieważ w ten sposób uzyskamy lepsze wyniki i będziemy w stanie stymulować zwierzę.

Zdrowie peruwiańskiego bezwłosego psa

Brak sierści u peruwiańskich psów, spowodowany genetyczną „wadą” zwaną zespołem hipoplazji ektodermalnej, niesie ze sobą szereg konsekwencji, ponieważ brakuje mu ochrony, jaką większość psów ma przed środowiskiem, ich sierścią. To samo w sobie predysponuje do różnych schorzenia skóry i układu oddechowegoNie jest to jednak jedyny czynnik, gdyż duża pokrewieństwo rasy naraża ją na różne cierpienia dolegliwości i choroby genetyczneNajczęstsze to te związane z zębami, takie jak wady rozwojowe lub nieprawidłowa utrata zębów. Ponadto są podatne na problemy z oczami.

Jeśli chodzi o skórę, peruwiańskie bezwłose psy są bardzo wrażliwe, mogą cierpieć oparzenia słoneczne, podrażnienia i alergie ogólnie, w tym alergie na inne psy i koty. Dlatego tak ważne jest prowadzenie prawidłowej profilaktyki, wizyty u weterynarza na badania okresowe, kalendarz szczepień i odrobaczanie.

Zdjęcia psów peruwiańskich