Seter irlandzki czerwony, znany również jako seter irlandzki, jest uważany za jednego z najpiękniejszych i najbardziej efektownych psów na świecie ze względu na smukłą sylwetkę i przepiękną czerwonawą sierść. Chociaż pierwotnie był psem myśliwskim, jego niezaprzeczalna uroda sprawiła, że jest psem, który często odwiedza wystawy psów niż tereny łowieckie.
W tej zakładce rasy na Better-Pets.net znajdziesz wszystkie informacje, których potrzebujesz, jeśli myślisz o adopcji Seter irlandzki jako cechy, pielęgnacja i zdrowie. Ponadto są niezależnymi, towarzyskimi, ciekawskimi i bardzo aktywnymi psami lub doskonale nadają się do życia z dziećmi, ponieważ są bardzo przyjazne i znajome.
Źródło- Europa
- Irlandia
- Grupa VII
- Pod warunkiem, że
- Zabawka
- Mało
- Średni
- Duża
- Ogromny
- 15-35
- 35-45
- 45-55
- 55-70
- 70-80
- Ponad 80
- 1-3
- 3-10
- 10-25
- 25-45
- 45-100
- 8-10
- 10-12
- 12-14
- 15-20
- Krótki
- Połowa
- wysoka
- Towarzyski
- Mądry
- Aktywny
- Czuły
- Posłuszny
- Dzieci
- Podłogi
- Trekking
- Polowanie
- Przeziębienie
- Ciepły
- Hartowany
- Długość
- W porządku
Pochodzenie setera irlandzkiego
Czerwony seter irlandzki pochodzi z czerwono-białego setera irlandzkiego, która dziś jest mniej znaną rasą. W rzeczywistości seter irlandzki cieszył się tak dużą popularnością, wypierając swojego poprzednika, że obecnie, jeśli chodzi o setera irlandzkiego, to na ogół jest on czerwony.
W XVIII wieku istniał już dobrze zdefiniowany typ setera irlandzkiego czerwono-białego, który był powszechnie używany do polowań na ptaki. Ale dopiero pod koniec tego stulecia i na początku XIX wieku zaczęto hodować setery całkowicie czerwone.
W tym czasie te psy były używane wyłącznie do polowań i istniał zwyczaj zabijania szczeniąt, które urodziły się z niepożądanymi cechami do takiej aktywności. Około roku 1862 w hodowli seterów czerwonych urodził się szczeniak, który nie posiadał pożądanych cech. Miał dłuższą głowę i delikatniejszą budowę niż pozostałe w miocie, więc hodowca postanowił go jak zwykle utopić. Na szczęście dla szczeniaka inny amatorski hodowca tych psów był zachwycony szczeniakiem i postanowił go zatrzymać, ratując mu tym samym życie. Szczeniak ten otrzymał tytuł Champion Palmerston i stał się sensacją na wystawach.
To całkowicie zmieniło historię rasy, bo Champion Palmerston pozostawił wielu potomków i stał się typem pożądanym przez hodowców, choć nie chodziło już o myśliwych, a ludzi związanych z wystawami. Dlatego wszystkie dzisiejsze setery irlandzkie mają za swojego przodka małe młode, które ledwo uratowało się przed utonięciem. Dlatego też setery irlandzkie z dziś są bardziej popularne jako psy wystawowe i zwierzęta domowe niż jako myśliwi, mimo że nadal mają silne instynkty psów myśliwskich.
Później, już w XX wieku, niektórzy miłośnicy rasy podjęli wysiłki, aby przywrócić oryginalny seter czerwony i wymyślili odmianę, która jest nieco mniejsza, bardziej zwarta i krótkowłosa niż obecny seter irlandzki, ale nigdy nie zyskała zbyt wiele popularność wśród myśliwych. Dziś ten pies jest praktycznie nieobecny na łowiskach i jest znacznie bardziej doskonałym zwierzakiem. Pomimo swojej urody i dobrego charakteru, rasa nie należy do najpopularniejszych na świecie, być może ze względu na dużą potrzebę ruchu.
Charakterystyka setera irlandzkiego czerwonego
Zgodnie ze standardem rasy FCI, wysokość w kłębie samców musi wynosić od 58 i 67 centymetrów, podczas gdy kobiety muszą być pomiędzy 55 i 62 centymetry. Idealna waga nie jest określona w tym standardzie, ale setery irlandzkie zwykle ważą około 30 kilogramów.
Seter irlandzki jest wysoki, pełen wdzięku i smukły pies o pięknym i jedwabistym, czerwonobrązowym futrze, bardzo efektownym. Ciało tego psa jest atletyczne i proporcjonalne, z głęboką i wąską klatką piersiową oraz muskularnym, lekko wygiętym grzbietem.
Głowa setera irlandzkiego jest długa i cienka, z owalną czaszką i dobrze zaznaczonym zagłębieniem nosowo-czołowym (stop). Nos może być czarny lub mahoniowy. Pysk setera irlandzkiego jest umiarkowanie głęboki, a zgryz nożycowy. Oczy setera irlandzkiego czerwonego nie są zbyt duże i mogą mieć kolor ciemnoorzechowy lub ciemnobrązowy. Niskie i tylne uszy opadają w ostry fałd. Ogon setera irlandzkiego jest średniej długości i nisko osadzony. Seter sprowadza go do poziomu górnej linii grzbietu lub dolnej.
ten jedwabiste futro jest to jedna z najbardziej uderzających cech setera irlandzkiego. Na głowie, przodzie nóg i czubkach uszu sierść krótka i cienka. W pozostałych częściach ciała jest dłuższa, tworzy frędzle na uszach, klatce piersiowej, brzuchu, tylnej części nóg i ogonie. Kolor akceptowany przez standard Federacji Cynologique Internationale (FCI) to podniesiony kasztan (lekko czerwonawo-brązowy do mahoniowego). Małe białe plamki na klatce piersiowej, łapach, palcach, a nawet pysku są dopuszczalne, natomiast czarne plamy na sierści tego psa są niedozwolone.
Czerwony seter irlandzki
Ogólnie rzecz biorąc, setery irlandzkie to psy wesoły, niezależny, bardzo towarzyski i ciekawy. Są również inteligentne i przyjazne, ale mają silny instynkt łowiecki.
Te psy są łatwe do socjalizacji, zarówno z dorosłymi, z dziećmi, z innymi psami, a nawet z innymi zwierzętami domowymi, ponieważ ich wrodzona agresja jest niska. Dlatego są świetne zwierzaki dla rodzin z dziećmi lub że mają już inne zwierzęta. Jednak ważne jest, aby poważnie traktować proces socjalizacji psa od najmłodszych lat, aby zapobiec pojawianiu się lękowych zachowań lub agresji lękowej w wieku dorosłym.
Dobrze wychowane setery irlandzkie nie stwarzają poważnych problemów z zachowaniem. Należy jednak wziąć pod uwagę, że są to bardzo aktywne psy, które potrzebują dużo codziennych ćwiczeń. Jeśli nie otrzymują codziennie niezbędnych ćwiczeń, stają się sfrustrowani i łatwo rozwijają destrukcyjne psie nawyki.
Ze względu na przyjazny i towarzyski charakter setery te są doskonałymi zwierzętami domowymi dla tych, którzy mają wystarczająco dużo czasu i miejsca, aby dać im uczucie i codzienne ćwiczenia. Zazwyczaj są miękkie i dobre dla dzieci, więc na ogół są dobrymi pupilami dla rodzin z dziećmi. Oczywiście ze względu na wysoki poziom aktywności nie są dobrymi zwierzakami dla osób prowadzących siedzący tryb życia i są najlepsze dla dynamicznych rodzin, które lubią spędzać czas na świeżym powietrzu.
Opieka nad seterem irlandzkim
Sierść setera irlandzkiego musi być szczotkowanie raz dziennie aby był jedwabisty i nieplączący się, ale szczególna pielęgnacja zapewniana w salonach dla psów nie jest konieczna. Kąpiel jest konieczna tylko wtedy, gdy pies jest brudny i nie powinna być zbyt częsta.
Potrzeby ćwiczeniowe seterów irlandzkich są bardzo duże. Tym psom nie wystarczy krótki spacer na smyczy. Setery irlandzkie potrzebują długie spacery a najlepiej biegać swobodnie w ogrodzonym miejscu. Jest to idealne rozwiązanie, jeśli mogą bawić się z innymi psami lub odkrywać na wsi.
Oczywiście potrzebują też towarzystwa i uwagi. Chociaż są niezależnymi psami i muszą biegać na świeżym powietrzu, muszą też być z własnymi. Dodatkowo dobrze, że podczas spacerów spotykają się z innymi ludźmi i innymi psami. Ze względu na swoje cechy fizyczne i aktywny charakter setery irlandzkie czerwone nie są dobrze przystosowane do życia w małym mieszkaniu lub domu ani w gęsto zaludnionych obszarach miejskich, gdzie jest niewiele terenów otwartych. Znacznie lepiej mieszkają w domu z dużym ogrodem, w którym mogą biegać (co nie eliminuje potrzeby spacerów w celach towarzyskich) lub na wsi, gdzie mają więcej swobody.
Edukacja setera irlandzkiego
Będąc inteligentnym, seter irlandzki czerwony łatwo uczy się wielu rzeczy, ale ich instynkt łowiecki sprawia, że łatwo się rozpraszają. Dlatego musisz zabrać ze sobą szkolenie psów dużo cierpliwości, lepiej jeśli to koniec pozytywne metody. Oczywiście szkolenie na psa wyżłów jest łatwiejsze, ponieważ wykorzystuje się instynkty psów.
Zdrowie setera irlandzkiego
Niestety dla setera i jego właścicieli jest to jedna z wielu ras psów, u których sztuczna selekcja zwiększyła częstość występowania choroby dziedziczne. Do najczęstszych chorób dziedzicznych w tej rasie należą: postępujący zanik siatkówki, dysplazja stawu biodrowego i skręcenie żołądka. W mniejszym stopniu, ale także z pewną częstotliwością, występują: padaczka, panosteitis, postępująca osteodystrofia i hemofilia A.
Zdjęcia setera irlandzkiego
