Pingwin cesarski (Aptenodytes forsteri) to ptak wodny należący do rodziny Sphenicidae, podobnie jak reszta pingwinów. W przeciwieństwie do innych cesarz jest największy gatunek a także ten, który mieszka dalej na południe, na zimnej Antarktydzie. Ponadto jako jedyny rozmnaża się zimą.
Chociaż obecnie istnieje prawie 600 000 osobników, pingwiny cesarskie są bardzo narażone. Wynika to głównie z redukcji lodu na Antarktydzie w wyniku wzrostu temperatury oceanu. Jego ciekawy cykl życia jest całkowicie związany z tym lodem. Chcesz wiedzieć dlaczego? Opowiemy o tym w tym artykule Better-Pets.net o wylęg i środowisko pingwina cesarskiego.
Charakterystyka pingwina cesarskiego
Pingwin cesarski jest ten większy i ciężki wszystkich rodzajów pingwinów. Ma średnią wysokość 1,15 metra, a jego waga może osiągnąć 40 kilogramów. Jego upierzenie jest czarne na grzbietowej części ciała, w tym na płetwach, natomiast brzuch jest biały. Ale jeśli coś wyróżnia się wśród cech pingwina cesarskiego, to jest to pomarańczowa plama okolicy ucha.
Te ptaki są doskonałymi pływakami. W rzeczywistości mogą trzymaj do 20 minut pod wodą i zejść na głębokość większą niż 500 metrów. Wynika to z opływowego ciała, płaskich skrzydeł i błoniastych stóp. Jednak te pingwiny spędzają większość roku na lodzie. Aby odizolować się od zimna, mają pod skórą grubą warstwę tłuszczu. Ponadto jego upierzenie jest najgęstsze ze znanych.
W wewnętrznych warstwach ich upierzenia gromadzą warstwę powietrza, która działa również jako izolator. Podczas pływania stopniowo uwalniają to powietrze w postaci bąbelków. Te kulki powietrzne pozostają przyczepione do powierzchni twoich piór i zmniejszają opór, jaki twoje ciało stawia przed przepuszczaniem wody. W ten sposób udaje im się osiągnąć prędkość do 30 km/h.
Gdzie mieszka pingwin cesarski?
Pingwiny cesarskie tworzą duże kolonie w grubych morskie półki lodowe, które otaczają Antarktyda. To właśnie w tych ekstremalnych miejscach spędzają całą zimę, gdy w dodatku stale jest noc. Aby się ogrzać, bardzo się ze sobą wiążą i na zmianę znajdują się w centrum masy pingwinów. W tym czasie również się rozmnażają.
W grudniu jest dzień i nadchodzi lato. Pisklęta wypuszczają pióra tuż przed ich wypierzeniem przez rodziców. Pod koniec lutego oba procesy zostały zakończone i wszyscy wyjeżdżają na zimne morza otaczające kontynent. Tam spędzają kilka tygodni żywiąc się krylem, rybami i kałamarnicami. W ten sposób gromadzą tłuszcz, aby stawić czoła nowej zimie.
Jeśli chcesz wiedzieć, co jedzą pingwiny, zostawiamy Ci kolejny artykuł na Better-Pets.net o karmieniu pingwinów.
Reprodukcja pingwina cesarskiego
Na końcu marzec lub kwiecieńJesień nadchodzi na Antarktydę, gdzie pokrywy lodowe zaczynają gęstnieć. Pingwiny gromadzą się na nich i tworzą ogromne kolonie. W nich szukają partnera reprodukcyjnego, którym jest: co roku inny. Tak zaczyna się reprodukcja pingwina cesarskiego.
Zaloty tego ptaka są jednymi z najdłużej znanych. Przez około trzy tygodnie samce emitują serię skrzeczenie o uwagę samic, więc kolonia staje się bardzo hałaśliwym miejscem. Pieśń każdego pingwina ma indywidualne różnice, które pozwalają samicom zdecydować, który z nich najbardziej im się podoba.
Wybrany przez kobietę samiec wykonuje serię ruchów, które ona naśladuje. Możemy to powiedzieć tańczą razem, aby wzmocnić swój związek. Zaraz potem oboje poruszają się po kolonii, sygnalizując pozostałym, że zdecydowali się być razem. Na koniec oba kongenery skłaniają głowy, wskazując początek kojarzenia.
Reprodukcja pingwina cesarskiego bardzo różni się od reprodukcji pozostałych członków jego rodziny. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, polecamy ten inny artykuł Jak rozmnażać się pingwiny.
Hodowla i wylęganie pingwina cesarskiego
Po trzech tygodniach ciąży samica nosi jedno jajko. W tym momencie rozpoczyna się inkubacja pingwina cesarskiego, której bardzo trudne zadanie samiec rządzi. W tym celu kładzie jajko na nogach i przykrywa je piórami, tworząc rodzaj woreczka. W tej samej pozycji i bez żerowania pozostaje przez cały maj i czerwiec.
Tymczasem matki podejmują się długa wycieczka Do morza Dostać jedzenie. Kiedy wracają, jaja już się wykluły, a pisklęta czekają głodne. Na szczęście ich matki wracają z plonami pełnymi jedzenia i zwracają je swoim dzieciom. Od tej pory matki opiekują się pisklętami, podczas gdy ojcowie wyjeżdżają do morza, aby się nakarmić.
Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z innym artykułem Jak rodzą się pingwiny?
Jak pingwin cesarski opiekuje się swoimi młodymi?
W pierwszych miesiącach życia pisklęcia oba kongenery Na zmianę ogrzać i dostać jedzenie. Dopiero we wrześniu, wraz z nadejściem wiosny, pisklęta opuszczają kolana rodziców. Wtedy zaczynają łowić jednocześnie aby sprostać wymaganiom młodych.
W grudniu nadchodzi lato i pisklęta mają 5 miesięcy. Urosły bardzo długo, a ich puch znika, dając początek wodoodpornym piórom. Kiedy tak się dzieje, są gotowi rozstać się z rodzicami, chociaż nadal są ledwo umieją pływać, nurkować, łowić ryby. Dlatego mijają 5 lub 6 lat nauki pod lodem morskim, aż wrócą do kolonii i będą szukać partnera, z którym mogą się kojarzyć.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Inkubacja i środowisko pingwina cesarskiego, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- Ancel, A., Gilbert, C. i Beaulieu, M (2013). Długie zaręczyny pingwina cesarskiego. Polar Biol 36, 573-577.
- Davenport, J., Hughes, RN, Shorten, M. i Larsen, PS (2011). Redukcja oporu powietrza przez uwolnienie powietrza sprzyja szybkiemu wznoszeniu się skaczących pingwinów cesarskich - nowatorska hipoteza. Seria Marine Ecology Progress, 430, 171-182.
- Fretwell, P.T., LaRue, MA, Morin, P., Kooyman, GL, Wienecke, B., Ratcliffe, N.,… & Trathan, P.N. (2012). Oszacowanie populacji pingwinów cesarskich: pierwsze globalne, synoptyczne badanie gatunku z kosmosu. PLOS jeden, 7 (4).
- Robisson, P., Aubin, T. i Bremond, J.C. (1993). Indywidualność w głosie pingwina cesarskiego Aptenodytes forsteri: adaptacja do hałaśliwego otoczenia. Etologia, 94 (4), 279-290.
- Stonehouse, B. (1952). Zachowanie hodowlane pingwina cesarskiego. Natura 169, 760.
- Trathan, PN, Wienecke, B., Barbraud, C., Jenouvrier, S., Kooyman, G., Le Bohec, C.,… & LaRue, M. (2019). Pingwin cesarski – Podatny na prognozowane tempo ocieplenia i utraty lodu morskiego. Ochrona biologiczna, 108216.
- Wienecke, B., Raymond, B. i Robertson, G. (2010). Dziewicza podróż raczkujących pingwinów cesarskich z wybrzeża Mawson na Antarktydzie Wschodniej. Seria postępu ekologii morskiej, 410, 269-282.
