Antarktyda to najzimniejszy i najbardziej niegościnny kontynent planety Ziemia. Nie ma tam miast, są tylko bazy naukowe, które przekazują wszystkim bardzo cenne informacje. Najbardziej na wschód wysunięta część kontynentu, czyli ta zwrócona w stronę Oceanii, jest najzimniejszym obszarem. Tutaj ziemia osiąga wysokość ponad 3400 metrów, gdzie znajduje się na przykład rosyjska stacja naukowa. Stacja Wostok. W tym miejscu zarejestrowano go zimą (lipiec) 1983 r. przy temperaturach poniżej -90ºC.
Wbrew pozorom są regiony stosunkowo ciepłe na Antarktydzie, podobnie jak na Półwyspie Antarktycznym, na którym latem panują temperatury około 0 °C, bardzo wysokie temperatury dla niektórych zwierząt, które są już gorące przy -15 °C. W tym artykule Better-Pets.net opowiemy o życiu zwierząt na Antarktydzie, tym niezwykle zimnym regionie planety, wyjaśnimy cechy jego fauny i podzielimy się przykłady zwierząt antarktycznych.
Charakterystyka zwierząt Antarktydy
Adaptacje zwierząt Antarktydy rządzą się głównie dwoma zasadami: Allen zasada, który postuluje, że zwierzęta z endodermą (te, które regulują temperaturę ciała), żyjące w zimnym klimacie, mają mniejsze kończyny, uszy, pysk lub ogon w celu zminimalizowania strat ciepła, oraz Reguła Bergmanna, w którym ustalono, że w tym samym celu regulowania strat ciepła zwierzęta żyjące w tych zimnych strefach mają znacznie większe ciała niż gatunki żyjące w strefach umiarkowanych lub tropikalnych. Na przykład pingwiny żyjące na biegunach są większe niż pingwiny tropikalne.
Aby przetrwać w tego typu klimacie, zwierzęta są przystosowane do akumulacji dużych ilości tłuszcz pod skórą, unikając strat ciepła. Skóra jest bardzo gruba, au zwierząt, które mają sierść, zwykle jest bardzo gęsta, a powietrze gromadzi się wewnątrz, tworząc warstwę izolacyjną. Tak jest w przypadku niektórych zwierząt kopytnych i niedźwiedzi, chociaż na Antarktydzie nie ma niedźwiedzi polarnychani ssaków tego typu. Uszczelki również topią się.
W chłodniejszych porach zimy niektóre zwierzęta migrują do innych, nieco cieplejszych obszarów, co jest priorytetową strategią u ptaków.
Fauna Antarktydy
Zwierzęta żyjące na Antarktydzie to głównie wodnetakie jak foki, pingwiny i inne ptaki. Znajdziemy też kilka morskich bezkręgowców i waleni.
Przykłady, które szczegółowo opiszemy poniżej, a zatem są doskonałymi przedstawicielami fauny Antarktydy, są następujące:
- Pingwin cesarski
- Kryl
- Lampart morski
- Pieczęć Weddella
- Pieczęć krabowca
- Pieczęć Ross
- Antarktyczny Petrel
1. Pingwin cesarski
Pingwin cesarski (Aptenodytes forsteri) mieszka przez cały czas północne wybrzeże kontynentu antarktycznego, rozprowadzane okołobiegunowo. Gatunek ten został sklasyfikowany jako bliski zagrożenia, ponieważ jego populacja powoli spada z powodu zmian klimatycznych. Gatunek ten przechodzi dużo ciepła, gdy temperatura wzrasta do -15 ºC.
Pingwiny cesarskie żywią się głównie rybami w Oceanie Antarktycznym, ale mogą też żywić się krylem i głowonogami. Oni mają roczny cykl hodowlany. Kolonie tworzą się między marcem a kwietniem. Jako ciekawostkę o tych antarktycznych zwierzętach możemy powiedzieć, że składają jaja między majem a czerwcem na lodzie, chociaż jajo umieszcza się na nogach jednego z rodziców, aby zapobiec ich zamarzaniu. Pod koniec roku kurczęta usamodzielniają się.
2. Kryl
Kryl antarktyczny (Euphausia superba) jest podstawą łańcucha pokarmowego w tym regionie planety. To jest mały skorupiak malcostraceous który żyje w rojach o długości ponad 10 kilometrów. Jego rozmieszczenie ma charakter okołobiegunowy, chociaż największe populacje znajdują się na południowym Atlantyku, w pobliżu Półwyspu Antarktycznego.
3. Lampart morski
Lamparty morskie (Hydrurga leptonyks), inne z Zwierzęta antarktyczne, są rozprowadzane przez wody Antarktyczne i subantarktyczne. Samice są większe od samców, osiągając wagę 500 kilogramów, co jest głównym dymorfizmem płciowym gatunku. Młode rodzą się zwykle na lodzie między listopadem a grudniem i są odstawiane od piersi w wieku zaledwie 4 tygodni.
To samotne zwierzęta, pary kopulują w wodzie, ale nigdy się nie widziały. Słyną z tego, że są wielcy łowcy pingwinów ale żywią się w ten sam sposób krylem, innymi fokami, rybami, głowonogami itp.
4. Pieczęć Weddella
Pieczęcie Weddella (Leptonychotes weddellii) mieć rozkład okołobiegunowy na całym Oceanie Antarktycznym. Czasami samotne osobniki zauważono u wybrzeży Afryki Południowej, Nowej Zelandii lub Australii Południowej.
Podobnie jak w poprzednim przypadku samice fok Weddella są większe od samców, chociaż ich waga zmienia się dramatycznie w sezonie lęgowym. Mogą rozmnażać się na sezonowym lodzie lub na lądzie, co pozwala tworzą się kolonie, wracając co roku do tego samego miejsca do rozmnażania.
Foki żyjące w sezonowym lodzie robią dziury własnymi zębami, aby uzyskać dostęp do wody. Powoduje to bardzo szybkie zużywanie się zębów, skracając oczekiwaną długość życia.
5. Pieczęć krabowca
Obecność lub brak pieczęci krabowca (rakowiak Lobodon) na kontynencie antarktycznym zależy od wahań sezonowej strefy lodowej. Gdy lądolody znikają, rośnie liczba fok krabożernych. Niektóre osoby podróżują do południowej Afryki, Australii lub Ameryki Południowej. Czasem, wchodzą na kontynent, docierając do żywego osobnika 113 kilometrów od rzeczy i na wysokości do 920 metrów.
Kiedy samice krabolotów idą rodzić, robią to na tafli lodu, a matka i dziecko są przez cały czas w towarzystwie samiec, że uczestniczy w porodzie samicy. Para i cielę pozostaną razem przez kilka tygodni po odsadzeniu szczenięcia.
6. Pieczęć Rossa
Kolejne z antarktycznych zwierząt, foki Ross (Ommatophoca rossii) są rozmieszczone okołobiegunowo na całym kontynencie antarktycznym. Zwykle latem gromadzą się w dużych grupach na pływających masach lodu, aby się rozmnażać.
Te pieczęcie są najmniejszy z czterech gatunków który znajdujemy na Antarktydzie, waży zaledwie 216 kilogramów. Osobniki tego gatunku przechodzą kilka miesięcy na otwartym oceanie, bez zbliżania się do kontynentu. Spotykają się w styczniu, kiedy zrzucają futro. Cielęta rodzą się w listopadzie i są odsadzane w wieku jednego miesiąca. Badania genetyczne pokazują, że jest to gatunki monogamiczne.
7. Petrel antarktyczny
Petrel antarktyczny (Thalassoica Antarktyda) jest rozmieszczony na całym wybrzeżu kontynentu, stanowiąc część fauny Antarktydy, chociaż woli gniazdować na pobliskie wyspy. Na tych wyspach znajdują się liczne, pozbawione śniegu, skaliste klify, na których gnieździ się ten ptak.
Głównym pożywieniem petrela jest kryl, choć może on również spożywać ryby i głowonogi.
Inne zwierzęta Antarktydy
Wszystkie fauna Antarktydy jest połączona w taki czy inny sposób z oceanem, nie ma gatunków czysto lądowych. Inne zwierzęta wodne Antarktydy:
- Gorgonie (Tauroprimnoa austasensis Tak Digitogorgia kuekenthali)
- Rybik antarktyczny (Pleuragramma antarktyczna)
- Antarctic Star Skate (Amblyraja, gruzja)
- rybitwa antarktycznaSterna vitta)
- Kaczka Petrel Antarktyczny (Pachyptila desolata)
- Płetwal karłowaty lub norka antarktyczna (Balaenoptera bonaerensis)
- Południowy śpiący rekin (Somniosus antarcticus)
- fulmar południowy, burzyk srebrny lub burzyk południowy (Fulmarus glacialoides)
- Pag Subantarktyczny (Stercorarius antarcticus)
- Koniczyna kolczasta (Zanclorhynchus spinifer)
Zwierzęta Antarktydy zagrożone wyginięciem
Według IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody) na Antarktydzie żyje kilka zagrożonych zwierząt. Prawdopodobnie jest ich więcej, ale nie ma wystarczających danych, aby to ustalić. Istnieje gatunek w krytyczne niebezpieczeństwo wyginięcia, ten płetwal błękitny antarktyczny (Balaenoptera musculus intermedia), liczba osobników ma spadła o 97% od 1926 do chwili obecnej. Uważa się, że populacja dramatycznie spadła do 1970 r. w wyniku wielorybnictwa, ale od tego czasu nieznacznie wzrosła.
Oraz 3 zagrożone gatunki:
- Albatros wędzony (Phoebetria fusca). Gatunek ten był zagrożony wyginięciem do 2012 roku z powodu połowów. Obecnie jest w niebezpieczeństwie, ponieważ uważa się, na podstawie obserwacji, że populacja jest większa.
- Północny Albatros Królewski (Diomedea sanfordi). Północny albatros królewski był zagrożony wyginięciem z powodu silnych sztormów w latach 80. spowodowanych zmianami klimatu. Obecnie nie ma wystarczających danych, jego populacja ustabilizowała się i ponownie spada.
- Albatros siwy (Chryzostoma Thalasarche). Tempo zanikania tego gatunku jest bardzo szybkie w ciągu ostatnich 3 pokoleń (90 lat). Główną przyczyną zaniku gatunku są sznury haczykowe.
Istnieją inne zwierzęta zagrożone wyginięciem, które chociaż nie żyją na Antarktydzie, w swoich ruchach migracyjnych przemieszczają się w pobliżu jej wybrzeży, takie jak Petrel atlantycki (Niepewny pterodroma), ten pingwin plamisty lub pingwin z Antypodów (Eudyptes slateri), ten albatros żółtonosy indica (Thalassarche carteri) albo Albatros antypodyjski (Diomedea antipodensis).
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Zwierzęta Antarktydy i ich cechy, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- BirdLife International2021-2022. Aptenodytes forsteri. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22697752A132600320.
- BirdLife International2021-2022. Diomedea sanfordi. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22728323A132656392.
- BirdLife International2021-2022. Phoebetria fusca. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22698431A132645596.
- BirdLife International2021-2022. Thalassoica Antarktyda. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22697875A132610289.
- BirdLife International2021-2022. Chryzostoma Thalassarche. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22698398A132644834.
- Cooke, JG 2021-2022. Balaenoptera musculus ssp. mediator. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T41713A50226962.
- Hückstädt, L. 2015. Hydrurga leptonyks. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2015: e.T10340A45226422.
- Hückstädt, L. 2015. rakowiak Lobodon. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2015: e.T12246A45226918.
- Hückstädt, L. 2015. Ommatophoca rossii. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2015: e.T15269A45228952.
