Pelikany to ptactwo wodne, które dziś zalicza się do rzędu Pelecaniforme, rodziny Pelicanidae i rodzaju Pelecanus. Są łatwo rozpoznawalnymi ptakami w zbiornikach wodnych, w których żyją, ze względu na ich duże dzioby, z obecnością worka w dolnej części zwanej workiem dziąsłowym.
Pelikany są szczególnie stadnymi ptakami, które praktycznie wszystkie ważne procesy rozwijają w grupach, dzięki czemu tworzą liczne kolonie w ekosystemach, w których się znajdują, których zresztą nie ma nielicznych, gdyż występują w Ameryce, Afryce, Azji i Europie. .
W tym artykule Better-Pets.net chcemy przedstawić Państwu informacje na temat rodzaje pelikanów, więc zapraszamy do dalszej lektury, aby dowiedzieć się trochę więcej o gatunkach, które obecnie istnieją.
Pelikan biały lub pospolity
Pelikan wielki biały lub pospolity (Pelecanus onocrotalus) to jest dość duży ptak, o rozpiętości skrzydeł do 3,60 m². Samce są większe i cięższe niż samice. Męskie pelikany mogą ważyć do około 15 kg, podczas gdy samice pelikanów osiągają około 9 kg. Szczyt sięga blisko 50 cm w przypadku tego pierwszego, a nawet 40 cm w przypadku kobiet. Jest to ptak o białych piórach, ale skrzydła są czarne na końcach iw dolnej części. Duży dziób jest głównie żółty, ale dodatkowo może mieć również niebieskie zabarwienie.
Posiada szeroką dystrybucję w Afryka, Azja i Europa. Chociaż ogólnie jest to gatunek wędrowny, istnieją populacje, które mają osiadłe i rozproszone przedziały. Wielki biały pelikan staje się kolonią od około 200 do 40 000 par. Siedlisko jest zróżnicowane, składa się z jezior, lagun, bagien, dużych rzek charakteryzujących się słonawą lub zasoloną i płytką. Podobnie, tworzy życie w ujściach rzek i wybrzeżach morskich bez obecności linii brzegowej.
Jest ptakiem wyłącznie rybożernym, łowi ryby do 600 g. Czynność ta wykonywana jest w grupie, tworząc rodzaj podkowy, otaczają ryby i zmuszają je do przemieszczania się w płytkie rejony, gdzie można je łatwo złapać. Po złapaniu zdobycz jest zjadana w całości.
Jeśli chodzi o reprodukcję, tworzy gniazda w koloniach wyłączny z gatunku lub ostatecznie z innym, robi to na ziemi lub kopcach gałęzi, ale zawsze w miejscach trudno dostępnych dla drapieżników. Samiec będzie miał pewne zmiany w ubarwieniu, aby zainteresować samicę, która postawi kilka średnio dwa jajka, a ich inkubacja potrwa od 29 do 36 dni.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała jednak pelikana wielkiego białego lub pospolitego w kategorii najmniejszej troski, jest to gatunek dotknięty zmianą siedliska, zanieczyszczenie głównie środkami chemicznymi i masowe polowanie.
Pelikan różowy grzbiety
Pelikan różowogrzbiety (Pelecanus rufescens) Jest małym ptakiem w porównaniu z innymi gatunkami pelikanów. Jego rozpiętość skrzydeł dochodzi do około 2,9 m². Szczyt waha się od 30 i 38 cm i jest koloru żółtego, ale torba ma zwykle kolor szary. Zakres masy ciała idzie od 4 do 7 kg. Ubarwienie upierzenia jest pomiędzy białym a szarym. Ponadto na plecach prezentuje się bladoróżowy odcień.
Pelikan różowogrzbiety jest szeroko rozpowszechniony w Afryka, a także południowa Arabia i Indie. Ma specyficzne zachowanie migracyjne na obszarach, które zamieszkuje, zgodnie z sezonowymi warunkami środowiskowymi. Występuje w różnych ekosystemach, najlepiej od spokojne wody, płytkie i pokryte roślinnością, taką jak jeziora, bagna, rzeki o słabych prądach, sezonowe tereny podmokłe, tereny zalewowe, wody zasolone lub zasadowe, ujścia rzek i wybrzeża.
Dieta tego ptaka opiera się wyłącznie na rybach, żywiących się głównie tymi z rodzaju Haplochromis i grupy tilapia. Zużywa zdobycz do 450 gr, z którego można przechwytywać samotny lub spółdzielczy sposób, tworząc małe grupy z innymi osobnikami gatunku.
ten miejsca gniazdowania to najlepiej drzewa, które czasami giną z powodu wielokrotnego i grupowego używania tych ptaków. Mogą również zakładać gniazda na ziemi, wyspy piaskowe lub namorzyny. Buduj gniazda z małych patyczków, których będziesz używał cyklicznie, jeśli drzewo nie upadnie. Gatunek może rozmnażać się przez cały rok, ale istnieje tendencja do tego pod koniec pory deszczowej. Zagnieżdżanie odbywa się w kolonie kilku par lub do 500 o.
Pelikan różowogrzbiety jest wymieniony jako najmniej niepokojący, ale nie unika pewnych antropogenicznych oddziaływań, które mają wpływ na gatunek. Tak jest w przypadku zmiana ich siedliska przez działania takie jak odwadnianie i uprawy. Wylesianie drzew lęgowych i nagromadzenie w organizmie pewnych toksyn wpływa na sukces reprodukcyjny pelikana różanego.
Pelikan dalmatyńczyk
Pelikan dalmatyńczyk (Pelecanus crispus) jest również pelikanem duży rozmiar, o rozpiętości skrzydeł, która może wynosić od 2,70 do 3,20 m. Zakresy wagowe od 10 do 15 kg w przybliżeniu samce są większe niż samice. Dziób różni się długością od 36 do 45 cm, w zależności od osoby. Na głowie ma kępę roześmianych piór, ubarwienie skrzydeł jest srebrzystobiałe, z wyjątkiem końcówek i dolnej części, które ostatecznie są ciemne. Górny dziób jest szary, podobnie jak nogi, podczas gdy dolny dziób jest pomarańczowy.
Pelikan dalmatyńczyk ma zasięg występowania w regionach obu Azja Środkowo-Wschodnia, podobnie jak w Europie Wschodniej. W Azji przejawia zachowania migracyjne, podczas gdy w Europie ma charakter bardziej rozproszony. Siedlisko składa się głównie z zbiorniki słodkiej wody, ale mogą również mieszkać na obszarach przybrzeżnych, deltach i ujściach rzek.
Żywi się w formie grupowej i ostatecznie możesz to zrobić indywidualnie. Wybiera głównie ryby na terenach podmokłych słodka woda, ale jeśli jesteś w słonawej wodzie, możesz spożywać między innymi węgorze, barweny i krewetki.
Zwykle znajduje się w kolonie do 250 par, chociaż można go również znaleźć samotnie. Ustanawia związki monogamiczne, a miejsca gniazdowania są stałymi lub pływającymi stacjonarnymi wyspami roślinności. Do budowy gniazda wykorzystuje gałęzie i patyki, które gromadzą się do ok. 1m wysokości. Służy do deptania roślinności wokół gniazda, dopóki nie dostanie się woda i nie utworzy się błoto, może korzystać z tej samej przestrzeni przez kilka kolejnych lat.
Pelikan dalmatyńczyk został uznany za bliski zagrożenia, z różnych przyczyn, takich jak zmiana siedliska, pogłębianie terenów podmokłych, na których żyje, kłusownictwo oraz zanieczyszczenie i wpływ turystyki na niektórych obszarach. Nadmierna eksploatacja ryb to kolejny aspekt, który wpływa na gatunek ze względu na spadek pożywienia.
Pelikan szpiczasty
Pelikan szpiczasty (Pelecanus philippensis) czy pelikan wschodni, jest mniejszy niż poprzednio opisany gatunek. Średnia rozpiętość skrzydeł wynosi 2,5m, z taką samą masą ciała od 4 kg do prawie 6 kg. Kolor skrzydeł jest szary, ale końcówki są ciemne, między brązowym a czarnym, podczas gdy dolna część jest matowobiała lub lekko różowa. Dziób może być różowy lub żółty z pewnymi czarnymi lub niebieskimi plamkami, które również znajdują się w nieprzezroczystej fioletowej torebce.
Pelikan szpiczasty pochodzi wyłącznie z Azji, a populacje lęgowe są obecnie rozmieszczone w Kambodży, Indiach, Sri Lance i Tajlandii. Może znajdować się na różnych typach terenów podmokłych zarówno świeża woda jak sól, typu otwartego lub porośniętego roślinnością.
Dieta opiera się na ogół na rybach, ale może ostatecznie obejmować niektóre gady, płazy i skorupiaki. Podczas łowienia można zanurzyć w wodzie dziób lub całą głowę, aby złapać zdobycz, następnie włożyć zwierzę do worka i po wyrzuceniu wody połknąć pokarm w całości.
W czasie reprodukcji mogą wykazywać jaśniejsze ubarwienia. Posiadać ustalone pary według sezonu rozrodczego ale nie na stałe w całym swoim życiu. Rozwijają złożony system zalotów i wtedy samce są tymi, które niosą wkład do budowy gniazda, które będzie znajdowało się na drzewach o określonej wysokości. Gniazdują w sposób grupowy i każda para może generalnie mieć dwa jajka w inkubacji.
Pelikan szpiczasty jest prawie zagrożony ze względu na zaburzenia człowieka, które zmieniają siedlisko, wpływając na miejsca gniazdowania i żerowania tego zwierzęcia.
Pelikan biały amerykański
Amerykański pelikan biały (Pelecanus erythrorhynchos) To jest największy gatunek, jaki istnieje na kontynencie. Rozpiętość skrzydeł mieści się w zakresie 2,4 m do 2,90 m, a wagi różnią się od 4,5 do 9 kg. Upierzenie jest praktycznie białe, z wyjątkiem piór zewnętrznych, które są czarne, ale widoczne tylko podczas lotu. Dziób i torebka są koloru żółtego lub cielistego, a nogi od bladożółtego do pomarańczowego.
Ten gatunek pelikana Pochodzi z Ameryki Północnej i ma szeroką dystrybucję w regionie. Rozciąga się od obszarów śródlądowych po obszary przybrzeżne Kanady, Stanów Zjednoczonych i Meksyku. Zimą znajduje się na obszarach przybrzeżnych i ujściach rzek. Następnie znajduje się w rzekach, jeziorach, płytkich bagnach i akwenach, które nie zamarzają.
Zwyczaje żywieniowe amerykańskiego pelikana białego są spółdzielnia i na ogół rozwijają się w ciągu dnia, chociaż ostatecznie w okresie rozrodczym mogą to robić w nocy. Żywi się rybami, płazami i skorupiakami w płytkich wodach, ale także rybami, które znajdują się na powierzchni wód głębokich.
Amerykański pelikan biały jest obecnie uważany za najmniej niepokojący, chociaż przez pewien czas był mocno dotknięty wpływem siedliska. Biorąc pod uwagę wysiłki na rzecz jego ochrony, doprowadziło to do trendu wzrostu populacji.
Inne gatunki pelikanów
Oprócz różnych rodzajów pelikanów wymienionych powyżej, zidentyfikowaliśmy również następujące gatunki:
- pelikan australijski (Pelecanus conspicillatus): pochodzi z Australii, mieszka też m.in. w Nowej Gwinei, Indonezji, Nowej Zelandii. Ma rozpiętość skrzydeł do 2,5 m, przy wadze bliskiej 7 kg. Dorosłe osobniki rozpłodowe są białe z czarnym i mają duży różowy dziób. Jest wymieniony jako najmniejszej troski.
- pelikan peruwiański (Pelecanus thagus): gatunek jest ograniczony do wybrzeży Pacyfiku w Peru i Chile. Jest ciemnego koloru z białym paskiem biegnącym od głowy do szyi, z pomarańczowym dziobem i szarą torbą. Średnio rozpiętość skrzydeł wynosi prawie 2,5 m, a waga 7 kg. Jest uważany w kategorii bliskiego zagrożenia.
- Pelikan brunatny (Pelecanus occidentalis): ma szeroką dystrybucję w Ameryce, zarówno na wybrzeżach Pacyfiku, jak i Atlantyku, od Stanów Zjednoczonych po Chile i od Kanady po Wenezuelę. Znajduje się w płytkich wodach przybrzeżnych i ujściach rzek. Jest koloru brązowego, o rozpiętości skrzydeł nieprzekraczającej 3 mi maksymalnej wadze 4,5 kg. Należy do kategorii najmniejszej troski.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje pelikanów, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- BirdLife Międzynarodowy (2017). Pelecanus rufescens (zmodyfikowana wersja oceny z 2016 r.). Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22697595A111822418. Dostępne pod adresem: https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2017-1.RLTS.T22697595A111822418.en
- BirdLife Międzynarodowy (2017). Pelecanus philippensis. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22697604A117970266. Dostępne pod adresem: https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2017-3.RLTS.T22697604A117970266.en
- BirdLife International (2018). Pelecanus occidentalis. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22733989A132663224. Dostępne pod adresem: https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22733989A132663224.en
- BirdLife International (2018). Pelecanus onocrotalus. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22697590A132595920. Dostępne pod adresem: https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22697590A132595920.en
- BirdLife International (2021). Czerwona Księga IUCN dla ptaków. Dostępne pod adresem: http://datazone.birdlife.org/quicksearch?qs=Pelecanus
- Dewey, T. 2009. ”Pelecanus erythrorhynchos"(online). University of Michigan, Muzeum Zoologii. Dostępne pod adresem: https://animaldiversity.org/accounts/Pelecanus_erythrorhynchos/
- Fawkes, R. 2001. ”Pelecanus onocrotalus"(online). University of Michigan, Muzeum Zoologii. Dostępne pod adresem: https://animaldiversity.org/accounts/Pelecanus_onocrotalus/
- McCubbrey, A. 2006. „Pelecanus philippensis” (online), Animal Diversity Web. Pobrano 24 maja 2021 z https://animaldiversity.org/accounts/Pelecanus_philippensis/
Zdjęcia rodzajów pelikanów
