Lęk przed separacją u psów - objawy i leczenie

Około 40% psów cierpi lęk separacyjny z różnych powodów. Niektóre z nich cierpią na to zaburzenie w wyniku przedwczesnego odstawienia od piersi, podczas gdy inne rozwinęły je po przeżyciu samej traumatycznej sytuacji, wśród wielu innych przyczyn.

Bez wątpienia jest to jeden z najczęstszych problemów i naszym obowiązkiem jest leczenie go, aby zapewnić zwierzęciu stabilność emocjonalną. Z tego powodu w tym artykule Better-Pets.net udostępniamy kompletny przewodnik na temat lęku separacyjnego u psów, omawiając jego najczęstsze przyczyny, typowe objawy, które prowadzą nas do dokładnej diagnozy i wskazówki dotyczące działania. Odkryć jak stwierdzić, czy Twój pies ma lęk separacyjny i jak go leczyć.

Czym jest lęk separacyjny u psów?

Definiuje się go jako lęk separacyjny, gdy stan stresu dociera do psa, gdy nie ma dostępu do swojego właściciela. Stan ten nie występuje dlatego, że zwierzę czuje zależność od człowieka, ale dlatego, że nie jest w stanie poradzić sobie z sytuacją samotności i separacji.

Nie jest to więc obsesja, ale wiązanie więzi i niezdolność do zbudowania równowagi w samotności. Dla psa jego właściciel jest postacią referencyjną, która prowadzi i zapewnia ochronę, innymi słowy jest jego bezpieczna baza. Kiedy nie ma bezpiecznej podstawy, a pies nie nauczył się radzić sobie z tą sytuacją, pojawia się stres, strach, frustracja i niepokój, powodując szereg niepożądanych objawów i zachowań.

Istnieją jednak różne typy lub stopnie lęku separacyjnego u psów, tak że niektóre mogą być związane z relacją nadpobudliwości ze strony psa, a jednocześnie złym zarządzaniem separacją.

1. Typ A lub pierwotny hiperapago: dzieje się to u psów, które zostały przedwcześnie oddzielone od matki i rodzeństwa. Kiedy odstawić wcześnie i dlatego mniej naturalny pies nie doświadczył postępującego oderwania się, więc nie nauczył się oddzielania od bezpiecznej podstawy (w tym przypadku od matki). Idealnie byłoby, gdyby odstawienie od piersi było naturalne, aby matka mogła nauczyć swojego szczeniaka, jak być bez jej ochrony. Dlatego najlepszy wiek na adopcję szczeniaka to trzy miesiące, zarówno w celu uniknięcia rozwoju tego zaburzenia emocjonalnego, jak i zapobiegania problemom socjalizacyjnym i ogólnym zachowaniom wynikającym z wczesnej separacji.
2. Typ B lub wtórny hyperapego: Występuje po długim czasie spędzonym z psem, np. po wakacjach lub zwolnieniu lekarskim. W tym przypadku pies był początkowo zdolny do radzenia sobie z samotnością, ale po doświadczeniu tego powtarzającego się kontaktu ze swoją figurą odniesienia, tworzy rodzaj zależności, która wywołuje niepokój, gdy brakuje jego bezpiecznej podstawy. Z drugiej strony ten rodzaj lęku separacyjnego u psów może wystąpić również po przeprowadzce, porzuceniu lub śmierci swojej figury odniesienia. Tu pies zatracił to, co było dla niego ważnym bodźcem (dom lub osobę), odczuwa potrzebę kontaktu z bezpieczną bazą i jest przestraszony, zestresowany, zdenerwowany lub niespokojny w samotności.
3. Typ C: występuje, gdy pies doznał traumatycznych lub negatywnych doświadczeń w samotności. W tym przypadku lęk separacyjny objawia się tylko wtedy, gdy pojawia się bodziec wywołujący strach u psa.

Ogólnie rzecz biorąc, pies z lękiem separacyjnym nie jest w stanie znaleźć równowagi między środowiskiem, bodźcami społecznymi i figurą odniesienia, gdy jeden z tych elementów zawodzi. Ta zdolność do równoważenia różnych elementów, które są wokół niej, nawet jeśli jeden z nich jest nieobecny przez pewien czas, jest znana jako homeostaza sensoryczna. Zrównoważony pies jest w stanie utrzymać tę równowagę nawet wtedy, gdy jego postać referencyjna (właściciel) nie jest w domu. Pies ze zmienioną homeostazą sensoryczną z powyższych powodów cierpi na ten rodzaj lęku.

Pies pozostawiony sam w domu czuje się zagrożony, w niebezpieczeństwie i… czujność co może prowadzić do zniszczenia przedmiotów, rozpaczliwego płaczu itp. Jak sama nazwa wskazuje, rozłąka na krótki lub długi okres czasu między psem a właścicielem wywołuje u psa stan niekontrolowanego niepokoju.

Około między 20-40% psiej populacji cierpi na lęk separacyjny, będący jednym z najczęstszych powodów konsultacji. W obu przypadkach konieczna jest interwencja i jak najszybsze zakończenie tej sytuacji.

Przyczyny lęku separacyjnego u psów

Zanim zagłębimy się w objawy tego typu lęku i możliwe rozwiązania, aby go leczyć, ważne jest, aby porozmawiać o tym najczęstsze przyczyny które to powodują.

Jak skomentowaliśmy w poprzedniej sekcji, przedwczesne odstawienie od piersi jest to jedna z najczęstszych przyczyn rozwoju tego zaburzenia. Również zmiana domu lub porzucenie są również jedną z głównych przyczyn lęku separacyjnego u psów. Z tego powodu często można znaleźć tego typu przypadki wśród adoptowane psy, dorosłych lub osób starszych, ze względu na rozłąkę z poprzednimi właścicielami.

Nie są to jednak jedyne powody, więc ta zmiana równowagi może wystąpić również z następujących powodów:

• Jeśli spędziłeś większość dnia ze swoim psem i z jakiegoś powodu przestałeś to robić, prawdopodobnie jest to przyczyną. Przejdź od ciągłego bycia z tobą do pozostania wiele godzin sam w domu mogło to wywołać u niego stan lękowy typu B lub wtórny hiperapizm, wyjaśniony w poprzedniej sekcji.
• W odniesieniu do poprzedniego punktu, czy dokonałeś jakichś zmian w swojej rutynie lub codziennych nawykach? Jeśli tak, może to być przyczyną.
• Jeśli twój pies rozwinął ten stan nagle i bez wyraźnego wyjaśnienia, przyczyną może być: traumatyczny epizod czego doświadczyłeś będąc sam w domu. Związek, jaki nawiązuje pies, jest bardzo prosty: bez bezpiecznej bazy wydarzyło się coś negatywnego, tak że samotna sytuacja jest teraz niepewna i dlatego czuje strach i niepokój, gdy jest teraz sam.

Po zdiagnozowaniu lęku przed separacją należy go leczyć przywrócić psu stabilność emocjonalną, ponieważ samotność jest dla niego bardzo zła. Ale jak to się diagnozuje?

Bardzo proste, zapewniające, że pies przejawia objawy tylko pod nieobecność właściciela. Te znaki muszą je pokazywać kiedy jest sam, w tym krótkie wycieczki.

Chociaż nie wszystkie, większość psów z lękiem separacyjnym wykazuje nerwowość i niepokój, gdy ich bezpieczna baza wypada, niezależnie od tego, czy w domu jest inna osoba, która jest częścią rodziny, czy nie.

Objawy lęku separacyjnego u psów

Lęk wyróżnia się serią dziwnych lub nienormalnych zachowań psa, które możemy łatwo dostrzec. Czasami jednak można je pomylić z objawami innych problemów. Dlatego, aby lepiej je poznać i nauczyć się je bezbłędnie identyfikować, podzielimy je na dwie grupy: objawy, które pies wykazuje podczas separacji i związane z nimi objawy, które prezentuje przed lub po.

Podczas separacji pies z tego rodzaju lękiem może pokazać objawy wytwórcze lub objawy deficytu. Do produktywnych należą:

• destrukcyjne zachowanie. Kiedy jesteś sam w domu, możesz niszczyć przedmioty, meble, a nawet rozrzucać śmieci.
• Nadmierne szczekanie, skomle, jęczy i, w zależności od rasy psa, może nawet wyć w samotności.
• Oddawać mocz i/lub kał w pomieszczeniu, zwłaszcza w pobliżu drzwi wyjściowych, chociaż można to zrobić również w całym domu. U dobrze wytresowanych psów, przyzwyczajonych do odprężania się na ulicy, to niezwykłe zachowanie może być kluczem, który mówi nam, że coś jest nie tak.
• Wymioty lub biegunka. W ciężkich przypadkach lęku można zaobserwować te objawy, chociaż zwykle nie są one bardzo częste.

Jeśli chodzi o objawy deficytu że pies z lękiem separacyjnym może rozwijać się samotnie, to:

• Przestań jeść.
• Nie pij niczego.
• Ignoruj ​​zabawki, nawet dozowniki żywności.

Pies może doświadczać tylko tego typu objawów, co utrudnia właścicielom zidentyfikowanie problemu. Jednak w takich przypadkach często zdarza się, że pies dużo je lub pije dużo wody po powrocie właściciela do domu. Być może to zachowanie jest dziwne, ale jeśli myślimy, że był w stanie wytrzymać cały dzień bez jedzenia i picia, jest to całkowicie uzasadnione.

Kontynuując objawy lęku separacyjnego u psów, przechodzimy teraz do powiązane znaki, które zwykle występują przed lub po odlotach:

• Niepokój antycypacyjny. Pies rozpoznaje kroki przed odejściem i zanim nastąpi rozłąka, jest zdenerwowany, płacze, jęczy lub szczeka, wszędzie podąża za człowiekiem i stara się zwrócić jego uwagę.
• Przesadny odbiór. Jeszcze zanim Twój opiekun wejdzie do domu, pies może już szczekać, skakać lub drapać drzwi na powitanie. W środku nadal jest zdenerwowany, skacze i wykonuje różne wokalizacje, typowe dla przesadnego powitania. W zależności od psa może trwać krócej lub krócej, a nawet kilka kropel moczu może wyciekać z tego samego uczucia.

Jeśli wykryliśmy, że nasz pies ma którykolwiek z tych objawów lub wszystkie z nich, musimy zabierz go do weterynarza aby upewnić się, że jest to lęk separacyjny, a nie produkt anomalii fizycznej lub patologii wewnętrznej. Podobnie można pomylić objawy z objawami pojawiającymi się jako konsekwencja innych problemów, stawiając błędną diagnozę. Najczęstsze przypadki, w których tak się dzieje, to:

• Brak stymulacji. Nuda, brak ruchu, brak rozwoju zachowań eksploracyjnych itp. wywołują u psa destrukcyjne zachowanie, który często jest mylony z objawami lęku separacyjnego.
• Nadmierna stymulacja. Słyszenie szczekania innych psów, dzwonka do drzwi domu lub sąsiadów, samych sąsiadów rozmawiających lub wchodzących do domu itp. może spowodować, że pies będzie się denerwować i szczekać, płakać lub wyć. Ogólnie jest to związane z brak socjalizacji.

Jak skorygować lęk separacyjny u psów? - Wytyczne do naśladowania

Leczenie lęku separacyjnego u psów obejmuje wiele czynników. Z jednej strony jest to niezbędne zidentyfikować przyczynę aby go poprawić, ponieważ aby go wyeliminować, konieczne jest działanie u źródła problemu. Z drugiej strony ważne jest, aby pracować nad objawami, aby maksymalnie zmniejszyć lęk i skuteczniej leczyć przyczynę. Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, protokół działania zazwyczaj zawiera następujące wytyczne:

• Techniki modyfikacji zachowania.
• Terapia biologiczna za pomocą leków lub feromonów.

ten techniki modyfikacji zachowania Nie zawsze są one łatwe do wykonania, dlatego szczególnie w najpoważniejszych przypadkach zalecamy udanie się do psiego edukatora lub etologa. To powiedziawszy, zobaczmy, z czego składają się te wytyczne dotyczące leczenia lęku separacyjnego u psów.

1. Zmodyfikuj relacje ze swoim psem

Jak już powiedzieliśmy, głównym problemem tego typu lęku jest brak samokontroli i nieumiejętność radzenia sobie z samotnością. Z tego powodu wzmacnianie psa w stanie zdenerwowania (przed wyjściem lub po przyjeździe) lub przy wystąpieniu któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów jest całkowicie odwrotny do zamierzonego. Dlatego konieczne jest uwzględnienie tych zaleceń:

• Nie zwracać uwagi dopóki nie będzie całkowicie spokojny. Kiedy jest podniecony lub próbuje zwrócić twoją uwagę, zignoruj ​​go. Pamiętaj, że proste spojrzenie lub „nie” nie jest działaniem naprawczym, to mimowolne wzmocnienie, które pogarsza jego stan, a tym samym jego nadpobudliwość.
• Nie wchodź ponownie jeśli usłyszysz, jak zaczyna szczekać, płakać lub wyć zaraz po wyjściu. Ponownie jest to wzmocnienie, ponieważ pies poprzez takie zachowanie osiąga to, czego chce, czyli Twoją obecność. Nawet jeśli to kosztuje, zignoruj ​​to i kontynuuj wyjście. W tym sensie rozmowa z sąsiadami, aby zrozumieli, że jesteś w trakcie leczenia, aby rozwiązać problem i powiadomić ich o wokalizacji psa, może być bardzo pomocna.
• Zwiększ sesje zabaw i ćwiczeń. Pozwoli ci to lepiej radzić sobie ze swoim psem, sprzyjając twojej zdolności do ignorowania go w jego ciągłych wołaniach o uwagę i pomoże zwierzęciu poczuć się bardziej pobudzonym. Nie jest to technika, która sama w sobie leczy lęk separacyjny, ale ułatwia pracę.

2. Pracuj nad znakami wyjścia

Do niedawna uważano, że jedną z wytycznych, których należy przestrzegać w celu skorygowania lęku separacyjnego u psów, jest: uniemożliwić psu przewidzenie wyjść. Metoda ta polegała na wykonywaniu zwykłych rytuałów wyjścia w ciągu dnia, takich jak zabranie kluczy lub założenie płaszcza, ale bez wychodzenia w celu maksymalnego zmniejszenia wartości prognostycznej marszu, biorąc pod uwagę, że w ten sposób Pies unikał niepokoju lub stresu, gdy wyczuwał, że jego opiekunowie szykują się do wyjścia. Jednak ostatnie badania^[1] ujawniają, że te wytyczne nie przynoszą korzyści psom, jak sądzono, ale utrzymują je w ciągłym stanie niepokoju właśnie dlatego, że nie są w stanie kontrolować, kiedy ich ludzie będą nieobecni. Innymi słowy, pies, który przewiduje, że jego właściciel wyjdzie, może być niespokojny w tych minutach, w których osoba przygotowuje się do nieobecności i być spokojnym przez resztę dnia (w towarzystwie). Jednak pies, który nie wie, kiedy jego ludzie zostawią go w spokoju, może być nerwowy przez cały dzień, czekając na ten moment, bo o tym nie wie. W tym drugim przypadku możemy powiedzieć, że pies jest w stanie chronicznego niepokoju.

Badania wskazują, że ponieważ przewidywalność jest jednym z czynników psychologicznych, które bezpośrednio wpływają na reakcję organizmu na stres, fakt: zwiększyć przewidywalność wyników Przynosi korzyści psom cierpiącym na lęk separacyjny, ponieważ pozwala im wiedzieć, kiedy ich ludzie odejdą, a kiedy nie, a także kontrolować, kiedy mogą być zrelaksowani i spokojni.

Po zapoznaniu się z powyższymi informacjami dotyczącymi przewidywalności, leczenie lęku separacyjnego u psów nie powinno opierać się na eliminowaniu sygnałów wyjścia, ale wręcz przeciwnie. Dlatego zalecamy kontynuowanie zwykłego rytuału odejścia. Oczywiście, oprócz pracy nad sygnałami, ważne jest, abyś zmodyfikował pewne aspekty swojego wyjdź z rutyny, jak te, które eksponujemy poniżej:

• Zignoruj ​​psa 15 minut przed wyjściem aby uniknąć mimowolnego wzmacniania go i pogarszania stanu lęku.
• Kiedy wrócisz do domu, zignoruj ​​to całkowicie, więc nie witaj go, dopóki się nie odpręży i cichy. Jeśli witasz go, gdy tylko przybędzie, ponownie nieświadomie wzmacniasz niespokojne zachowania.

3. Rób małe wycieczki kilka razy dziennie

Wykonywanie sygnałów wyjścia bez faktycznego wychodzenia utrzymuje psa w stanie chronicznego niepokoju, jednak przeprowadzanie małych prawdziwych wyjść w ciągu dnia może pozwolić na pracę nad lękiem separacyjnym psa, pomagając mu lepiej radzić sobie z samotnością i zrozumieć, że jego ludzie będą powrót.

Dlatego zdecydowanie zaleca się zaplanowanie serii wycieczek w ciągu dnia, aby: zacznij go znieczulać, które nazwiemy „fałszywymi startami”. Co to znaczy? Że od tego momentu rozpocznie się leczenie, które pomoże zwierzęciu poradzić sobie z separacją. W tym celu eksperci zalecają wprowadzić nowy sygnał, na przykład umieszczenie przedmiotu na klamce tuż przed wyjściem. Na początku ten nowy sygnał powinien być używany tylko podczas wykonywania falstartów, więc nie będzie używany na przykład podczas wyjazdu do pracy. W ten sposób pies rozumie, że to wyjście jest częścią treningu i że w krótkim czasie jego ludzie powrócą, co pozwoli mu pozostać bardziej zrelaksowanym. ten kroki do naśladowania są następujące:

• Na początku, robić bardzo krótkie wyjścia, maksymalnie pięć minut, podczas których wychodzisz, zostajesz na chwilę i wracasz. Pamiętaj, aby przed wyjazdem wywiesić znak startu.
• Wykonuj te falstarty tyle razy dziennie, ile możesz, aby pies przyzwyczaił się do tego, zrozumiał, że zawsze wracasz i zrozumiał, że samotność nie jest negatywna.
• Z biegiem czasu stopniowo wydłużaj minuty w którym jesteś na zewnątrz. W tym momencie możesz przeplatać pięciominutowe falstarty z nieco dłuższymi, trwającymi 10 lub 15 minut. Oczywiście, jeśli wydłużając wyjścia zwierzę ponownie wykazuje objawy, oznacza to, że do tej pory dobrze wykonałeś wytyczne, ale że wydłużyłeś czas zbyt szybko, więc będziesz musiał zrobić krok wstecz, aby ponownie ćwiczyć. wycieczki.
• Gdy pies się do tego przyzwyczai, zmniejsza liczbę fałszywych startów.
• Przy długich nieobecnościach, 8 godzin lub więcej, lub w okresie wakacyjnym, na czas leczenia wskazane jest pozostawienie psa pod opieką zaufanej osoby lub hodowli, która wie, jak radzić sobie z tego typu dolegliwościami.

Gdy już zmusisz psa do zachowania spokoju przez pełną godzinę, czyli bez objawów lęku separacyjnego, możesz użyć sygnału fałszywego startu również na prawdziwych wyjściach. Ważne jest, aby wszystkie zmiany wprowadzać stopniowo, a przede wszystkim być konsekwentnym w treningu. Jeśli przerwiesz leczenie, nie osiągając pożądanych rezultatów, będzie to tak, jakbyś nic nie zrobił, a Twój pies będzie nadal przejawiał lęk separacyjny.

4. Utrzymuj stymulujące środowisko podczas Twojej nieobecności

Chociaż Twój dom może wydawać Ci się wygodny, czy jest on dla Twojego psa? Czy ma wystarczająco dużo stymulacji, aby zapewnić mu rozrywkę podczas twojej nieobecności? Czy zazwyczaj wyłączasz światło, kiedy wychodzisz? Aby maksymalnie zmniejszyć niepokój swojego futrzastego przyjaciela, konieczne jest uzupełnienie powyższych wskazówek o odpowiednie środowisko. Ale jak powinno być?

• Przestrzeń powinna być najbliższa temu, kiedy w niej jesteś. Dlatego polecamy zostaw włączone światło, muzyka czy nawet telewizja. W ten sposób pies nie zauważy tak bardzo różnicy.
• ten korzystanie z zabawek Może działać u niektórych psów, chociaż początkowo przewidywaliśmy, że mogą nie być w pełni skuteczne. W każdym razie zawsze bardziej polecana jest dobrze wzbogacona przestrzeń, z wygodnym miejscem do leżenia, kocem, zabawkami itp.
• Zabawki dozujące jedzenie, takie jak Kong, zwykle dobrze sprawdzają się u psów z lękiem separacyjnym. Jednak, jak mówimy, możliwe jest, że na początku leczenia zabawka jest nienaruszona, gdy wracasz do domu i wtedy decydujesz się na nią zwrócić uwagę. Cierpliwość i wytrwałość.

5. Użyj aparatu do monitorowania psa

Obecnie posiadamy kamery, które pozwalają nam monitorować nasze zwierzęta, gdy nie ma nas w domu. W ten sposób znacznie łatwiej jest ustalić odpowiedni protokół działania i zweryfikować, czy ustalone wytyczne działają, czy też powinniśmy je zmodyfikować. ten kamera furbo to jeden z nich, który wyróżnia się jakością obrazu i ogólnymi cechami, zaprojektowanymi do widzenia i interakcji z psami. Ten aparat pozwala nam:

• Sprawdź przez aplikację mobilną, jak zwierzę jest pod naszą nieobecność nawet w nocy, skoro ma nocna wizja.
• Rzuć smakołyki nagradzać psa, kiedy na to zasługuje, chociaż ta funkcja nie jest zalecana podczas leczenia lęku separacyjnego.
• Porozmawiaj z naszym psem. Nie zalecamy również tej funkcji podczas leczenia, ponieważ może to powodować stres u zwierzęcia, gdy nas słyszy, ale nas nie widzi.
• Zidentyfikuj, co szczeka, ponieważ ma system ostrzegania, który jest aktywowany, gdy usłyszysz szczekanie. Kiedy stajemy się ich świadomi, nie radzimy nic robić, ale zwracać uwagę na moment, w którym się rozpoczęli i dlaczego, ponieważ może nam to pomóc w dostosowaniu leczenia.

Skoro niektóre funkcje nie są zalecane podczas zabiegu, do czego służy aparat? Bardzo proste, to naprawdę dobre i polecane narzędzie do sprawdzenia skuteczności ustalonych wytycznych, znalezienia wzorców działania, które pozwolą nam lepiej zidentyfikować przyczynę lęku i dostosować leczenie, aby uzyskać lepsze efekty.

6. Bądź cierpliwy i konsekwentny

Korygowanie lęku separacyjnego u dorosłych psów nie jest łatwe ani szybkie, więc pamiętaj, że nie uzyskasz rezultatów w ciągu dwóch tygodni. Cierpliwość i wytrwałość będą Twoimi najlepszymi sprzymierzeńcami w całym procesie, dlatego ważne jest, abyś nie łamał ustalonych wytycznych, jak już zalecaliśmy, i aby Idziesz do profesjonalisty, jeśli tego potrzebujesz. Jeśli mijają miesiące, a Twój pies pozostaje taki sam, możliwe jest, że niektóre wytyczne nie są stosowane prawidłowo lub Twój pies potrzebuje innego protokołu działania, który tylko pedagog lub etolog może określić po osobistej ocenie przypadku.

Leczenie farmakologiczne lęku separacyjnego u psów

Sposób użycia narkotyki syntetyczne lub feromony Mogą pomóc przyspieszyć proces regeneracji, tymczasowo zmniejszając stres psa. W ten sposób pozwalają znacznie lepiej pracować nad przyczyną problemu i objawami.

Szczególnie w przypadku lęku separacyjnego u szczeniąt feromony w dyfuzorze Pomagają stworzyć zrelaksowane środowisko pod naszą nieobecność, ponieważ wydzielany zapach jest taki sam jak zapach matki. U psów dorosłych nie zawsze działa, ale warto spróbować.

Jeśli chodzi o stosowanie leków na lęk separacyjny, należy pamiętać, że zarówno te produkty, jak i feromony nie traktują problemu, ale zwalczać wytwarzany stres, który jest jednym z głównych objawów. W ten sposób nie zalecamy opierania leczenia wyłącznie na nich, ponieważ po ich usunięciu pies nadal będzie miał te same objawy. Dlatego powinny stanowić uzupełnienie technik modyfikacji zachowania, które pomagają lepiej pracować ze zwierzęciem poprzez redukcję tego stanu stresu. Stopniowo powinny zostać wycofane.

Możemy podawać leki takie jak następujące, chociaż weterynarz zawsze musi je przepisać:

• Alprazolan.
• Klomipramina.
• Fluoksetyna.

Przed nabyciem któregokolwiek z wymienionych leków konieczne jest idź do weterynarza zatwierdzić ich stosowanie po dokonaniu oceny stanu zdrowia psa i wskazać, jak prawidłowo je podawać.

Czy dobrze jest adoptować innego psa do leczenia lęku separacyjnego?

Okrągło NIE RÓB. Jak wyjaśnialiśmy w całym artykule, problem tkwi w nieumiejętności radzenia sobie z samotnością ze względu na nawiązaną relację z właścicielem, aby fakt wprowadzenia kolejnego psa niczego nie zmieniał. Niespokojny pies będzie nadal odczuwał stres, gdy nastąpi separacja, niezależnie od tego, czy jest w towarzystwie innego psa, czy nie.

Z drugiej strony, ponieważ lęk nie jest leczony, a pies nadal wykazuje zwykłe objawy, istnieje ryzyko, że: nowy pies postanawia go naśladować, co powoduje podwójny problem. Dlatego jeśli chcesz adoptować innego psa, nawet jeśli nie ma to na celu leczenia lęku separacyjnego od obecnego, bardzo dobrze oceń swój konkretny przypadek i działaj, myśląc o tym, co jest najlepsze dla psa, który już z Tobą mieszka.

Częste błędy w leczeniu lęku separacyjnego

W artykule wskazaliśmy już niektóre z najczęstszych błędów, których należy unikać w leczeniu lęku separacyjnego. Jednak poniżej omówimy je wszystkie i dodamy kilka innych:

• Ukarać psa podczas wykazywania któregokolwiek z objawów.
• Pozdrów go kiedy jest nadmiernie podekscytowany.
• Ogranicz to na małej przestrzeni lub w klatce. To nie tylko nie rozwiązuje problemu, ale go pogarsza.
• Noś obrożę z kory. Nie leczy też lęku, pogarsza jego stan lęku i stresu, ponieważ w dodatku nie może wyrazić swoich uczuć.
• Dodać nowe zwierzę.
• Nie ćwicz tego.
• Nie bądź stały w leczeniu.
• Nadużywanie leczenia odwykowego.
• Nie wzbogacaj środowiska.
• Nie zostawiaj dostępnej wody w obawie przed oddaniem moczu w domu.
• Nie leczyć przyczyny i oprzeć protokół działania wyłącznie na zmniejszeniu objawów (szczekanie lub zniszczenie).
• Nie idź do profesjonalisty w najpoważniejszych przypadkach.

Ten artykuł ma charakter czysto informacyjny, w Better-Pets.net nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku pojawienia się jakiegokolwiek dolegliwości lub dyskomfortu.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Lęk separacyjny u psów - objawy i leczenie, zalecamy przejście do naszej sekcji Problemy psychiczne.

Bibliografia

1. Amat M., Camps T., Le Brech S., Manteca X. (2014). Lęk separacyjny u psów: implikacje przewidywalności i lęku kontekstowego dla leczenia behawioralnego. Dobrostan zwierząt, 23: 263-265. Wydział Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Autonomicznego w Barcelonie.