Skorupiaki to imponująca grupa zwierząt, która zaskakuje nas wyjątkowym zjawiskiem, cyklem linienia. W Better-Pets.net chcemy przedstawić wyjaśnienie tego zjawiska, aby pomóc Ci lepiej zrozumieć wymagania rozwojowe tej fascynującej grupy.
ten gromada stawonogówJak sama nazwa wskazuje, składa się ze zwierząt ze stawami. Te zwierzęta mają wspólną cechę, że mają mniej lub bardziej twardy egzoszkielet chitynowy i muszą go zmieniać, aby rosnąć, a w tej grupie mamy klasę skorupiaków. W tym artykule skupimy się na tej klasie, aby zbadać linienie, więc wyjaśnimy to poniżej cykl linienia skorupiaków. Jako ciekawostkę słowo skorupiak pochodzi od łacińskiego słowa skorupa co oznacza szczekanie.
Egzoszkielet skorupiaków
Zwierzęta te mają wapienną ochronę zwaną egzoszkieletem. Egzoszkielet nadaje im sztywną strukturę i mocną ochrona przed drapieżnikami. Ta ochrona jest tak sztywna, że staje się problemem w miarę wzrostu osobnika, ponieważ egzoszkielet wapienny nie rozciąga się. Ograniczenie wielkości zwierzęcia. Należy zauważyć, że nie jest to sztywny blok, ale zestaw przegubowych płytek, które pozwalają im się poruszać.
Jak rosną skorupiaki?
Aby rosnąć, skorupiaki muszą przejść delikatny trans, który polega na zrzuceniu starego egzoszkieletu i uformowaniu nowego. Ten trans to duży wydatek energetyczny, więc wykonują go tylko wtedy, gdy zwierzę jest dobrze odżywione i gotowe do podania. Moment linienia skorupiaków, zwany także ekdyzą, to oderwanie egzoszkieletu. Jest to zjawisko cykliczne, na które wpływa duża liczba czynników egzogennych i endogennych (Hopkins i in. 1999). W publikacji Journal of Marine Biology and Oceanography stwierdzono, że fazy księżyca silnie wpływają na moment linienia, wnioskując, że w ostatnim kwartale jest o 50% więcej linienia niż w innych fazach księżyca.
Lirzenie skorupiaków częściej występuje u osobników jlubPrzyjeżdżacie i mniej u dorosłych, którzy osiągnęli już standardowy rozmiar. W pozostałych grupach zwierząt wzrost jest dość ciągły, ale w przypadku skorupiaków linienie powoduje nieciągłość w rozwoju.
Fazy linienia skorupiaków
Badania Dracha (1939,1944) jako pierwsze w pełni udokumentowały linienie skorupiaków, dzieląc je na cztery fazy:
- Przerywany: widać szew przedniego wylinki, ale pancerz jest całkowicie twardy. Jest to okres od zakończenia procesu twardnienia ostatniej wylinki do momentu ponownego wzrostu zwierzęcia.
- Koniec intermudy i początek premuda: szew staje się głębszy i bardziej zaznaczony. Wewnętrznie wewnętrzna skóra zaczyna się oddzielać, stając się zdefiniowana i ciemniejsza.
- Premuda: szew nasadowy stopniowo odwapnia się i staje się bardziej wrażliwy. Obserwuje się bardzo silne ciemnienie warstwy wewnętrznej, która nabiera turgoru.
- Ekdicis: to moment zerwania i porzucenia starego egzoszkieletu.
Należy zauważyć, że przed tymi czterema fazami faza 0, zwana post-molt, w którym widać miękki szew w liniach wycięcia w miejscu, w którym skorupiak złamał stary egzoszkielet. Wciąż miękka skorupa, która stopniowo twardnieje, może zająć kilka dni.
W momencie wylinki osobnikowi udaje się rozbić starą skorupę z dwóch podstawowych powodów. Pierwszym z nich jest to, że szew nasadowy poprzedniej wylinki został odwapniony, co znacznie go osłabiło. Aby go rozdrobnić, pęcznieje i rozciąga się przy pomocy gwałtownych ruchów. Mają również tendencję do połykania dużych ilości wody, co pomaga zwiększyć ciśnienie wewnątrz egzoszkieletu, a tym samym go rozdrobnić.
Po opuszczeniu starego egzoszkieletu wracają do fazy 0. W tym momencie są nadal miękkie i maksymalnie rozciągają się, rozwijając to, czego potrzebuje ich ciało. Jest to bardzo wrażliwy czas, więc zwykle spędzają go w ukryciu w pęknięciach przez niezbędne dni, aż całkowicie stwardnieją.
Eksperyment
Aby dokończyć zrozumienie, na czym polega cykl linienia skorupiaków, można zapoznać się z następującym eksperymentem w celu monitorowania wzrostu kraba skalnego przez 300 dni:
- Wzrost kopii Cyrtograpsus angulatus (Boschi, 1971). Zapis długości pancerza (Lc) kolejnych wylinki po 300 dniach (od Lc: 7,8 mm do Lc: 29,3 mm).
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Cykl linienia skorupiaków, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- Drach P. 1939. Mue et cycle d’intermue chez les crustacés décapodes. Annales de l’Institut Oceanographique 19: 103-391.
- Drach P. 1944. Étude préliminaire sur le cycle d'intermue et son hormone conditionnement chez Leander serratus (proporczyk). Biuletyn Biologique de la France et de la Belgique 78: 40-62
- Revista de Biología Marina y Oceanografía 44 (1): 217-225, kwiecień 2009. Dostępne pod adresem: http://www.inapiproyecta.cl/605/articles-1665_recurso_1.pdf
