12 gatunków inwazyjnych w Argentynie i ich konsekwencje

Według Ministerstwa Środowiska i Zrównoważonego Rozwojuoraz, za pośrednictwem Krajowego Systemu Informacji o Inwazyjnych Gatunkach Obcych, ponad 650 gatunków inwazyjnych w Argentynie. Wiele z tych gatunków zostało wprowadzonych przez człowieka w celu uzyskania zysku ekonomicznego, „podniesienia” lokalnego poziomu łowiectwa sportowego czy zwalczania szkodników szkodzących rolnictwu lub inwentarzowi.

Choć idea większej różnorodności w przyrodzie może wydawać się ciekawa, wprowadzenie egzotycznych zwierząt i roślin, bez wcześniejszego zbadania ich wpływu na środowisko, zwykle zagrażać przetrwaniu rodzimej fauny i flory kraju. W tym nowym artykule z Better-Pets.net przedstawiamy Cię główne 12 inwazyjnych gatunków obcych w Argentynie i ich konsekwencje dla ekosystemu kraju.

1. Szpak zwyczajny (Sturnus vulgaris)

Wprowadzenie tych ptaków w Argentynie nastąpiło bardzo niedawno, ale już teraz wzbudza duże obawy ze względu na ich wpływ na faunę i florę. Pochodzący z Europy i Azji szpak zwyczajny został sprowadzony do Argentyny w ostatnich latach lata 80-te. Od momentu przybycia do kraju intensywnie rozwijała się na polach, a także łatwo przystosowała się do dużych miast.

Pierwszym problemem jest to, że generują znaczne straty w produkcji rolnej małych i średnich producentów wiejskich, ponieważ żywi się owocami i nasionami. Ponadto konkurują o jedzenie i wypierają piekarzy ze swojego terytorium”, które są narodowym ptakiem Argentyny. Dlatego jego konsekwencja wykracza poza środowisko, zagrażając także symbolowi narodowej historii.

2. Bóbr kanadyjski (Castor canadensis)

Mimo niezwykłej urody i przyjaznego wyglądu bóbr stanowi jedno z największych zagrożeń dla ekosystemu najbardziej wysuniętego na południe regionu Argentyny. Bobry zostały wprowadzone w prowincji Ziemi Ognistej, w skrajnej południowej części Patagonii w Argentynie, podczas lata 40.. Intencją było wspieranie rozwoju województwa poprzez produkcję skóra i futro.

Bobry budują małe tamy z pni drzew w ciekach słodkowodnych, gdzie żyją i chronią się. Ten naturalny nawyk powoduje nie tylko intensywność upadek rodzimych lasów prowincji Ziemi Ognistej, ponieważ ingeruje również w jej biegi rzeczne. Ponadto te ssaki są drapieżnikami i żywią się rodzimą fauną z wód Ziemi Ognistej, powodując ogromną nierównowagę w jej ekosystemie. Na szczęście gatunek ten nie doświadczył migracji do innych województw.

3. Norka amerykańska (Neovison vison)

Norka amerykańska została wprowadzona w Argentynie w latach 30. z zamiarem wysadź swoją stopęl w branży mody. Okrutny cel, który wywarł godny ubolewania wpływ na lokalny ekosystem. Norki są zwierzętami drapieżnymi i przyczyniły się do znaczącej redukcja rodzimych ptaków z Patagonii Argentyna, głównie z bardzo lubianego gatunku zwanego "Macá tobiano".

4. Pstrąg tęczowy (Oncorhynchus mykiss)

Odmiana pstrąga popularnie znana jako „tęczowa” została wprowadzona w Argentynie w latach 40. XX wieku, jako próba promować wędkarstwo sportowe tego gatunku jako atrakcja turystyczna i możliwość rozwoju gospodarczego w różnych regionach śródlądowych.

Cel ten został zrealizowany i dziś Argentyna jest światowym punktem odniesienia w wędkarstwie sportowym pstrąga. Jednak połowy były tak intensywne w swoich początkach, że obecnie istnieją liczne projekty mające na celu odbudowę populacji tych ryb w jeziorach, rzekach i lagunach argentyńskiej Patagonii. Po co odzyskiwać gatunek inwazyjny? Ponieważ działalność połowowa generuje korzyści ekonomiczne dla różnych miast, ponieważ zwiększa to turystykę krajową i międzynarodową. Warto zauważyć, że obecnie dla wszystkich gatunków pstrągów patagońskich dozwolone są wyłącznie połowy powrotne.

Jak każdy gatunek inwazyjny, pstrąg tęczowy rywalizować o żywność i terytorium z rdzennymi okazami regionów gdzie są zainstalowane. Chociaż jego wpływ na środowisko był częściowo kontrolowany przez samą działalność połowową, wprowadzenie pstrąga tęczowego doprowadziło do tego, że: zanik rodzimych gatunków ryb z Argentyny, jak naga mojarra.

5. Dzik (Sus scrofa)

Dziki pochodzą z Eurazji i Afryki Północnej. W 1905 roku Pedro Luro wprowadził te zwierzęta do argentyńskich pampasów, mając na celu: zwiększyć swój poziom polowania. Niestety polowania sportowe były bardzo popularne w Argentynie i do dziś dzik jest nadal hodowany jako teren łowiecki w argentyńskich pampasach i części regionu Patagonii.

Populacja dzików została skoncentrowana głównie w centrum kraju, gdzie spowodował ogromne szkody w ziemi. Aby się nakarmić, dziki usuwają powierzchnię ziemi swoimi dużymi i potężnymi kłami, aby „podnieść” możliwą podziemną zdobycz. Co więcej, rywalizować o terytorium i żywność z żywym inwentarzem i wieloma innymi rodzimymi zwierzętami argentyńskich pampasów, jak puma.

6. Żaba rycząca (Lithobates catesbeianus)

Żaba rycząca, pochodząca z Ameryki Północnej, została wprowadzona do Argentyny w latach 80. Zasadniczo celem było: poznają ich mięso jako nową możliwość rozwoju gospodarczego. Jednak działalność nie była zbyt opłacalna i żaby ryczące zostały wypuszczone. Rozprzestrzeniły się szybko i obecnie można je znaleźć z północy na południe kraju.

Ten gatunek jest żarłoczny drapieżnik, żywiąc się płazami, owadami, gadami, ptakami i małymi ssakami. W związku z tym wygenerował niszczycielski wpływ na rodzimą florę i faunę prawie wszystkich argentyńskich prowincji.

Ponadto jego spożywanie nie jest zalecane przez Ministerstwo Zdrowia, ponieważ odkryto, że wiele okazów nosić wirusa, który powoduje krwawienie z jelit, będąc wysoce niebezpiecznym dla zdrowia ludzkiego.

7. Wiewiórka czerwonobrzucha (Callosciurus erythraeus)

Ten gatunek wiewiórki, pochodzący z Azji, został sprowadzony do Argentyny w latach 70. Nie wiadomo, kto sprowadził pierwsze okazy na kontynent amerykański, ale jego wprowadzenie na tereny River Plate było dość nietypowe. Komuś przyszło na myśl, że wprowadzenie wiewiórek do Buenos Aires może… oferują bardziej „malowniczy” akcent na prowincję. W ten sposób kilka par wiewiórek czerwonobrzuchych zostało wypuszczonych w mieście Luján, na północy prowincji Buenos Aires.

Te wiewiórki rozmnażały się szybko na całym terytorium Argentyny, dostosowując się do różnych mikroklimatów. Więc nie tylko rywalizowali o terytorium i żywność z rodzimymi ptakami, a także zaatakował liczne budynki umieszczać swoje gniazda w bezpiecznych warunkach.

8. Suwak czerwonolicy (Trachemys scripta elegans)

Żółw czerwonolicy pochodzi z ciepłych obszarów Stanów Zjednoczonych i Meksyku. Nie wiadomo dokładnie, kiedy zostały wprowadzone do Argentyny, ale od lat 80. ich populacja zaczęła rosnąć, gdy stali się egzotyczne zwierzę domowe całkiem pożądane.

Niestety, niektórzy ludzie nie biorą na siebie odpowiedzialności za adopcję i opiekę nad żółwiem lub nie mają świadomości, że zwierzęta te mogą żyć przez wiele lat. Z tego powodu wiele żółwi czerwonolicy było porzucone w stawach, małe laguny czy zbiorniki wodne w okolicach miast.

To był początek niekontrolowane mnożenie co doprowadziło do niezwykłego redukcja rodzimej fauny i flory. Te żółwie są drapieżnikami roślin i zwierząt wodnych i konkurują z licznymi rodzimymi gatunkami o terytorium i pożywienie.

9. Jeleń szlachetny (Cervus elaphus)

Jeleń szlachetny pochodzi z dużej części półkuli północnej, został wprowadzony do Argentyny na początku XX wieku. Ponownie celem było stworzenie pewnego rodzaju dużego łożyska do zwiększyć poziom polowania. Problem polegał na tym, że jeleń rozmnażał się znacznie szybciej, niż mogliby to sobie wyobrazić ich hodowcy.

Wiele okazów uciekło, a populacja jeleni rozrosła się po całym kraju. W tych dniach, nadal stanowią poważne zagrożenie nie tylko dla zwierząt gospodarskich, ale także dla wszystkich rodzimych ssaków roślinożernych argentyńskiej gleby.

10. Zając europejski (Lepus europaeus)

Jak sama nazwa wskazuje, zając europejski jest typowym ssakiem Europy. Został wprowadzony w Argentynie i Chile w pierwszych latach XX wieku. Jest to gatunek szybko rozmnażający się, który sprzyjał jego ekspansji na całym kontynencie południowoamerykańskim. Niekontrolowany wzrost populacji negatywnie wpływa na plantacje rolnicze a także zmniejsza dostępność pokarmu dla innych gatunków tubylczy.

11. Tamaryszek (Tamarix)

Chociaż nie jest zwierzęciem, tamaryszek jest małym drzewem pochodzącym z zachodniego basenu Morza Śródziemnego. Rozmnażają się szybko na dobrze przepuszczalnych glebach i przy intensywnym nasłonecznieniu. Z tego powodu jego populacja intensywnie się rozmnożyła w prowincji Mendoza, w regionie Cuyo w Argentynie.

Mieszczą się nad brzegami zbiorników wodnych i rzek i zużywają ogromne ilości wody rosnąć. Generuje to bardzo negatywny wpływ na ekosystem prowincji, ponieważ zasolenie powierzchniowych warstw gleby. Co więcej, szkodzi lokalnej gospodarce, ponieważ odwraca nawadnianie plantacji.

12. Ślimak olbrzymi afrykański (Achatina fulica)

Olbrzymie afrykańskie ślimaki generują ogromne szkody dla małych argentyńskich producentów które zależą od rolnictwa na własne potrzeby. W 2016 r. inwazja ślimaków afrykańskich w argentyńskich prowincjach Corrientes i Misiones wywołała ogólnokrajowy alarm środowiskowy. Jednak największe ryzyko przeludnienia wiąże się z: ryzyko dla zdrowia miejscowej ludności.

Wiele okazów tych ślimaków nosi pasożyta zwanego Strongyloides stercoralis, który jest powiązany z rozwój wielu chorób, takich jak zapalenie opon mózgowych i węgorzyca. Dlatego uważane są za jedne z największych szkodników w tropikalnych i subtropikalnych regionach Ameryki Południowej.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do 12 gatunków inwazyjnych w Argentynie i ich konsekwencje, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.