Do słowa orki - Orcinus orca - Wieloznaczny i niesprawiedliwy epitet „morderczyni” jest często dodawany pejoratywnie.
Prawdą jest, że orka jest super drapieżnik waleni oceaniczny, który zabija swoją zdobycz, aby ją pożreć. W ten sam sposób, w jaki delfin zabija pożeraną przez siebie rybę lub kot zabija upolowaną przez niego mysz, zanim ją zje. Mimo to nigdy nie słyszałem kwalifikacji: zabójczy delfin lub zabójczy kot.
Istnieje jednak historia pochodząca z XVIII wieku, wymyślona przez hiszpańskich wielorybników, która wyjaśnia, dlaczego od tego czasu do orek dodawano błędny przymiotnik morderców (zwłaszcza w świecie anglosaskim).
Jeśli będziesz dalej czytać ten artykuł z Better-Pets.net, zrozumiesz, dlaczego wielu niedoinformowanych ludzi zastanawia się: Czy orki są zabójcami?
Hiszpańskie wielorybniki XVIII wieku
Żeglarze zaokrętowali się na hiszpańskie statki wielorybnicze z XVIII wieku, obserwowane przy wielu okazjach jak orki polowały na wieloryby humbaki, kaszaloty i inne gatunki wielorybów. Orki zaatakowały wieloryby, które wybrały na zdobycz, zamiast tych, którym towarzyszyły ich cielęta, w rodzaju zaplanowanego i stadnego ataku.
Pierwszą rzeczą było wyczerpanie matki i syna pościgiem, w którym orki wskoczyły na cielę, aby je zatopić i uniemożliwić oddychanie. Inne orki zaatakowały wieloryba, aby uniemożliwić mu ochronę cielęcia. Zwykle cielę ginęło przez utonięcie, w którym to czasie czasami przestawały nękać matkę i żywiły się zwłokami cielęcia, lub też kończyło się na tym, że matka ją wykrwawiała.
Obserwując te brutalne polowania, hiszpańscy żeglarze wielorybniczy nazwali nieustępliwe orki: „orki„. Definicja, którą angielski używał dosłownie jako: "orki" (zabójcze wieloryby w twoim języku); zamiast „zabójcy wielorybów”, co byłoby poprawną formą tłumaczenia oryginalnej definicji przez hiszpańskich wielorybników.
Morfologia orki
Orka jest największy delfin oceaniczny. Samce mierzą do 9 m, a ważą do 5500 kg, samice są mniejsze, bo mierzą ok. 7,7 m. i ważą ok. 3800 kg.
Mimo ogromnej objętości mają bardzo hydrodynamiczny kształt, który pozwala im pływać z dużą prędkością (40 km/h), w sposób ciągły podczas pogoni za zdobyczą. Prędkość przelotowa podczas ich wędrówek wynosi od 5 do 10 km/h.
Ogromna płetwa grzbietowa i charakterystyczne połączenie tylko dwóch kolorów, czarny i biały, nie dopuść do pomylenia dorosłego orka z jakąkolwiek inną istotą morską.
Klasy wielorybów
Istnieją trzy rodzaje orek: mieszkańców, przechodniów i morskich.
- Wieloryby osiadłe to te, które żyją w określonych obszarach blisko wybrzeży a ich migracje są krótkodystansowe. Płetwa grzbietowa jest zakrzywiona, a końcówka zaokrąglona. Żyją w dużych grupach (do 60 okazów) i żywią się głównie rybami i kalmarami. Reprodukcja jest bardzo wsobna.
- Przechodzące orki są okazy migrujące, pływając na duże odległości w pobliżu wybrzeża. Robią to w małych grupach liczących mniej niż 10 okazów. Żywią się głównie ssakami morskimi: fokami, lwami morskimi itp. Cechą charakterystyczną tych orek są ich trójkątne i spiczaste płetwy grzbietowe.
- Morskie wieloryby żyją bardzo daleko od wybrzeża, około 20 km od wybrzeża, tworząc bardzo duże grupy do 75 osobników. Jego głównym pożywieniem są rekiny, nawet przerażający biały rekin. Wieloryby są również częścią ich diety. Te orki są nieco mniejsze niż okazy pozostałych dwóch grup. Jego płetwa grzbietowa ma również zaokrąglony czubek. Te orki migrują tysiące kilometrów.
Orki żyją w każdym rodzaju wody oceanicznej i powinieneś wiedzieć, że każda grupa wydaje inne dźwięki, tak jakby porozumiewały się różnymi „językami”. Orki, mimo że należą do tej samej klasy, zwykle nie zmieniają grupy społecznej, są zwierzętami szczególnie do siebie przywiązanymi.
Inteligencja orek
Wieloryby zabójcy są uważane za jedne z najinteligentniejsze ssaki morskie które istnieją. Mają bardzo duży mózg, który bardzo łatwo eksploduje.
Są w stanie wejść do labiryntowych zestawów sieci, które tworzą złożone pułapki, złapać trzymanego tam tuńczyka i wydostać się z pułapki. Delfiny (także bardzo inteligentne zwierzęta) nie są zdolne do takiego wyczynu.
Kiedy mieszkają w dużych akwariach, łatwo uczą się sztuczek, których się ich uczy. Jednak i dokładnie życie w niewoli jest elementem, który zachęca do wrogiej i gburowatej postawy w orkach.
Agresja orek i dlaczego?
Orki podczas polowania są nieustępliwe. Mają niesamowitą moc fizyczną i uważa się, że nie mają drapieżników, z wyjątkiem ludzi. Żywią się rybami i waleniami większymi od nich. Praktykują nawet kanibalizm. Rozmawiamy o super drapieżniki znaleziony na szczycie piramidy troficznej.
Jednak wśród dzikich orek nie ma prawie żadnych ofiar śmiertelnych, które nie wykazują zainteresowania żywieniowego ludźmi. Jednak wśród orek w niewoli wykazano, że śmiertelne ataki często zdarzają się przeciwko ich trenerom. Czemu?
Orki to niezwykle inteligentne zwierzęta; brak wzbogacenia, ograniczone przestrzenie, mieszanka różnych okazów i wiele innych przyczyn sprzyja postawie, która może prowadzić do śmiertelnych ataków. Podobnie jak w przypadku wielu innych zwierząt, a nawet ludzi, życie dalekie od dobrego samopoczucia powoduje niepokojący stres i niepokój.
Większość orków żyjących w niewoli ma ogromnie zmniejszoną przestrzeń, daleką od tego, co powinny mieć, aby prawidłowo ćwiczyć i ukrywać się. Często zdarza się też, że spędzają długie godziny na ćwiczeniach na przyszłość przedstawia turyści zamiast spędzać czas na polowaniu na jedzenie lub spotykaniu się ze sobą.
Orki w niewoli wykazują pojedynczy szczegół w przeciwieństwie do dzikich orek: skręcona płetwa. Jest to objaw nieodwracalnego smutku i stresu, który objawia się tylko u osobników żyjących w delfinariach, akwariach i innych typach ogrodów zoologicznych.
Dyskomfort, jaki odczuwa tak inteligentne zwierzę, gdy czuje się zamknięty i zmuszony do ciągłego wykonywania sztuczek, jest naprawdę szkodliwy dla jego zdrowia psychicznego, być może z tego powodu Sea World ogłosił zaprzestanie rozmnażania orek w niewoli, przyłączając się do inicjatywy szanując życie tych zwierząt i jasno rozumiejąc ich szczególne potrzeby, które należy usunąć ze środowiska miejskiego. Ale życie tych ssaków w Morskim Świecie nie zawsze było przyjemne.
To właśnie w Sea World przydomek „zabójcy” pojawił się ponownie, gdy orka Tilikum zabił swojego trenera utopić ją kilka razy w basenie. Jak to się mogło stać? Z pewnością nie był to pierwszy raz, kiedy Tilikum okazywało wrogie nastawienie do ludzi, ale to jednak nie miało dla nich znaczenia. Bardziej nagradzał pieniądze, dzięki którym zarabiali. Warunki w Tilikum były naprawdę nie do utrzymania. Obecnie wielu byłych pracowników Morskiego Świata potwierdza okropne warunki, w jakich żyła ta orka, czy to z powodu ogromnie ograniczonej przestrzeni, jaką miała, jej partnera, z którym się nie dogadywała, czy też z powodu braku troski w jej codziennym otoczeniu.
Długowieczność orka
Od 40% do 50% orek ginie w ciągu pierwszych 6 miesięcy istnienia. Po zakończeniu tego krytycznego etapu ich śmiertelność dramatycznie spada. Samice orek żyją dłużej niż samce, ponad 60 lat istnienia. Policzono nawet 90-letnie okazy. Samce żyją około 40 lat.
Jednak i na koniec musimy podkreślić, że Orki żyją w niewoli znacznie mniej niż te liczby. Jego żywotność wynosi około 20-30 lat.
Odkryj także …
- Największa ryba morska
- Fauna peruwiańskiej dżungli
- Prehistoryczne zwierzęta morskie
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Czy orki są zabójcami?, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
