Wieloryby są jednymi z najbardziej niesamowitych zwierząt na naszej planecie, ale proporcjonalnie niewiele o nich wiemy. Niektóre gatunki wielorybów są najdłużej żyjącymi ssakami na Ziemi, tak bardzo, że niektóre z żyjących dziś osobników mogły urodzić się w XIX wieku.
W tym artykule Better-Pets.net dowiemy się ile jest rodzajów wielorybów, ich cechy, którym wieloryby są zagrożone wyginięciem i wiele innych ciekawostek.
Charakterystyka wielorybów
Wieloryby to rodzaj waleni zgrupowanych w podrząd Mysticety, charakteryzujący się posiadaniem brody zamiast zębów, ponieważ mają delfiny, orki, kaszaloty lub morświny (podgranice Odontoceti). Są to ssaki morskie, w pełni przystosowane do życia w wodzie. Jego przodek pochodził z lądu, zwierzę podobne do obecnego hipopotama.
Fizyczne cechy tych zwierząt sprawiają, że są tak odpowiednie do podwodnego życia. Ich płetwy piersiowe i grzbietowe pozwalają im zachować równowagę w wodzie i poruszać się po niej. W górnej części ciała mają dwie dziury lub przetchlinki dzięki czemu pobierają powietrze, którego potrzebują, aby przebywać pod wodą przez długi czas. Walenie z podrzędu Odontoceti mają tylko jedną dziurę.
Z drugiej strony grubość ich skóry i nagromadzenie pod nią tłuszczu pomaga im utrzymuj stałą temperaturę ciała kiedy schodzą w słupie wody. To, w połączeniu z cylindrycznym kształtem ich ciała, który zapewnia właściwości hydrodynamiczne, oraz mikroflorą żyjącą w ich przewodzie pokarmowym poprzez wzajemne relacje, sprawia, że wieloryby eksplodują, gdy umrą wyrzucone na plażę.
To, co charakteryzuje tę grupę, to brody, które mają zamiast zębów i są używane do jedzenia. Kiedy wieloryb nabiera wody pełnej zdobyczy, zamyka pysk i wypycha wodę językiem, zmuszając ją do przejścia między fiszbiną i uwięzienia pokarmu. Następnie zgarnia całe jedzenie językiem i połyka je.
Większość ma ciemnoszary kolor na grzbiecie i biały na brzuchu, aby lepiej pozostać niezauważonym w słupie wody. Nie ma rodzajów białych wielorybów, tylko bieługaDelphinapterus leucas), który nie jest wielorybem, ale delfinem. Podobnie wieloryby są podzielone na cztery rodziny, w sumie 15 gatunków, które zobaczymy w kolejnych sekcjach.
Rodzaje wielorybów z rodziny Balaenidae
Rodzina Ballenidae składa się z dwóch różnych żywych rodzajów, rodzaju Balaen i płeć Eubalaen, oraz dla trzech lub czterech gatunków, w zależności od tego, czy opieramy się na badaniach morfologicznych, czy molekularnych.
Ta rodzina obejmuje najdłużej żyjący gatunek ssaka. Charakteryzują się tym, że żuchwa lub żuchwa są bardzo wypukłe na zewnątrz, co nadaje im charakterystyczny wygląd. Nie mają pod pyskiem fałd, które mogą rozszerzać się podczas karmienia, więc kształt ich żuchwy pozwala im łapać duże ilości wody wraz z pożywieniem. W tej grupie zwierząt brakuje również płetwy grzbietowej. Jest to stosunkowo niewielki typ wieloryba, mierzący od 15 do 17 metrów i wolno pływający.
ten wieloryb grenlandzki (Balaena mysticetus), jedyny gatunek tego rodzaju, jest jednym z najbardziej zagrożonych przez wieloryby, jest zagrożony wyginięciem według IUCN, ale tylko subpopulacje otaczające Grenlandię[1], w pozostałej części świata nie ma o nie obaw, więc Norwegia i Japonia nadal polują. Co ciekawe, uważa się, że jest to najstarszy ssak na planecie, który może żyć ponad 200 lat.
Na południowej półkuli planety znajdujemy Wieloryb południowy (Eubalaena australis), jeden z typów wielorybów w Chile, ważny fakt, ponieważ to tutaj w 2008 roku dekretem ogłoszono je pomnikiem przyrody, deklarując region «Wolna strefa polowań na walenie». Wydaje się, że w tym regionie liczebność tego gatunku poprawiła się dzięki zakazowi polowań, ale śmierć przez zaplątanie się w sieci rybackie trwa. Ponadto potwierdzono, że od kilku lat mewy dominikańskie (Larus dominicanus) znacznie zwiększyły swoją populację i, nie mogąc zdobyć zasobów żywności, pożerają skórę z grzbietu cieląt lub młodych wielorybów, wiele z nich umiera z powodu obrażeń.
Na północ od Oceanu Atlantyckiego oraz w Arktyce zamieszkuje polodowcowy wieloryb wieloryb baskijski (Eubalaena glacialis), które otrzymały tę nazwę, ponieważ Baskowie byli niegdyś głównymi łowcami tego zwierzęcia, co doprowadziło ich prawie do wyginięcia.
Ostatnim gatunkiem w tej rodzinie jest Wieloryb z północnego Pacyfiku (Eubalaena japonica), prawie wymarły z powodu nielegalnego wielorybnictwa państwa sowieckiego.
Rodzaje wielorybów z rodziny Balaenopteridae
ten balenoptéridae lub finwale To rodzina wielorybów stworzona przez angielskiego zoologa z Brytyjskiego Muzeum Historii Naturalnej w 1864 roku. Nazwa rorqual pochodzi z języka norweskiego i oznacza „z rowkami w gardle”. Jest to charakterystyczna cecha tego typu wielorybów. W żuchwie przedstawiają fałdy, które podczas pobierania wody do karmienia rozszerzają się, umożliwiając pobranie większej ilości za jednym razem; funkcjonowałaby podobnie do upraw, jakie mają niektóre ptaki, takie jak pelikany. Liczba i długość fałd różni się w zależności od gatunku. Do tej grupy należą największe znane zwierzęta. Jego długość waha się od 10 do 30 metrów.
W tej rodzinie znajdujemy dwie płcie: rodzaj Balaenoptera, z 7 lub 8 gatunkami i rodzajem Megaptera, z jednym gatunkiem, yubarta lub humbak (Megaptera nowaeangliae). Ten wieloryb jest zwierzęciem kosmopolitycznym, obecnym prawie we wszystkich morzach i oceanach. Ich obszarem lęgowym są wody tropikalne, do którego migrują z wód zimnych. Wraz z glacjalnym wielorybem (Eubalaena glacialis), to ta, która częściej zaplątuje się w sieci rybackie. Należy zauważyć, że polowanie na humbaki jest dozwolone tylko na Grenlandii, gdzie można polować do 10 osobników rocznie, a na wyspie Bequia 4 rocznie.
Fakt, że w tej rodzinie jest 7 lub 8 gatunków wynika z faktu, że pozostaje do wyjaśnienia, czy gatunki płetwa wielorybia We dwóch Balaenoptera edeni Tak Balaenoptera brydei. Ten wieloryb charakteryzuje się trzema grzbietami czaszki. Mogą mierzyć do 12 metrów długości i ważyć 12 000 kilogramów.
Jednym z rodzajów wielorybów na Morzu Śródziemnym jest płetwa wielorybia (Balaenoptera physalus). Jest drugim co do wielkości wielorybem na świecie, po płetwal płetwal lub płetwal błękitny (Balaenoptera musculus), osiągając 24 metry długości. W Morzu Śródziemnym tego wieloryba łatwo odróżnić od innych gatunków waleni, takich jak kaszalot (Physeter wielkogłowia), ponieważ podczas zanurzenia nie pokazuje płetwy ogonowej, jak to drugie.
Inne gatunki wielorybów z tej rodziny to:
- Płetwa wielorybia (Balaenoptera borealis)
- Płetwal karłowaty (Balaenoptera acutorostrata)
- Płetwal karłowaty (Balaenoptera bonaerensis)
- Wieloryb Omury (Balaenoptera omurai)
Rodzaje wielorybów z rodziny Cetotheriidae
Jeszcze kilka lat temu sądzono, że ketoteridy wyginęły we wczesnym plejstocenie, chociaż ostatnie badania Towarzystwo Królewskie ustalili, że istnieje żywy gatunek tej rodziny, karłowaty wieloryb (Caperea marginata).
Te wieloryby żyją na półkuli południowej, w ciepłych wodach. Niewiele jest obserwacji tego gatunku, większość danych pochodzi z dawnych schwytań przez Związek Radziecki lub wyrzucenia na mieliznę. Czy bardzo małe wieloryby, około 6,5 metra długości, nie mają fałd w gardle, dzięki czemu wyglądem przypominają wieloryby z rodziny Balaenidae. Ponadto mają krótkie płetwy grzbietowe, prezentując w swojej strukturze kostnej tylko 4 palce zamiast 5.
Rodzaje wielorybów z rodziny Eschrichtiidae
Pisma są reprezentowane przez jeden gatunek, Szary wieloryb (Eschrichtius robustus). Ten wieloryb charakteryzuje się brakiem płetwy grzbietowej, a zamiast tego ma kilka gatunków małych garbów. Mają łukowata twarz, w przeciwieństwie do reszty wielorybów, które mają to proste. Baleen są krótsze niż u innych gatunków wielorybów.
Wieloryb szary jest jednym z rodzajów wielorybów w Meksyku. Żyją z tego obszaru do Japonii, gdzie można na nie polować. Te wieloryby żerują w pobliżu dna morskiego, ale na szelfie kontynentalnym, więc zwykle trzymają się blisko wybrzeża.
Rodzaje zagrożonych wielorybów
Międzynarodowa Komisja Wielorybnicza (IWC) lub Międzynarodowa Komisja Wielorybnicza (IWC) to organizacja, która powstała w 1942 roku w celu regulowania i zakazać wielorybnictwa. Pomimo podjętych wysiłków i poprawy sytuacji wielu gatunków, wielorybnictwo nadal jest jedną z głównych przyczyn zanikania ssaków morskich.
Inne problemy to kolizje przeciwko dużym statkom, przypadkowym zaplątaniom z sieci rybackie, zanieczyszczenie przez DDT (środek owadobójczy), zanieczyszczenie plastikiem, zmiany klimatu i odwilż, który zabija populacje kryla, głównego pożywienia wielu wielorybów.
Gatunki, które są obecnie zagrożone lub krytycznie zagrożone wyginięciem to:
- Płetwal płetwal lub płetwal błękitny (Balaenoptera musculus)
- Subpopulacja prawego wieloryba południowego Chile-Peru (Eubalaena australis)
- Prawy wieloryb lodowcowy (Eubalaena glacialis)
- Subpopulacja humbaka (Megaptera nowaeangliae) z Oceanii
- Wieloryb płetwal lub wieloryb tropikalny z Zatoki Meksykańskiej (Balaenoptera edeni)
- Płetwal płetwal lub płetwal błękitny antarktyczny (Balaenoptera musculus ssp. Mediator)
- Płetwa wielorybia (Balaenoptera borealis)
- Szary wieloryb (Eschrichtius robustus)
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje wielorybów, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- Czerwona Lista IUCN. Wieloryb grenlandzki. Dostępne pod adresem: https://www.iucnredlist.org/species/2467/50347659
- Bisconti, M. (2003). Historia ewolucyjna Balaenidae. Czaszka, 20 (1), 9-50.
- Bontigui, JA 2002. Zabawa z wielorybami: prawy wieloryb lub wieloryb Basków. Rząd Basków (Departament Planowania Przestrzennego i Środowiska).
- Cooka, JG2021-2022. Caperea marginata. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T3778A50351626.
- Cooka, JG2021-2022. Eschrichtius robustus. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T8097A50353881.
- Cooke, JG i Zerbini, AN2021-2022. Eubalaena australis. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T8153A50354147.
- Cooke, JG & Clapham, PJ2021-2022. Eubalaena japonica. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T41711A50380694.
- Cooka, JG2021-2022. Megaptera nowaeangliae. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T13006A50362794.
- Dekret 230. Ministerstwo Gospodarki, rozwoju i odbudowy Chile. 20 czerwca 2008 r.
- Fordyce, RE i Marks, FG (2013). Wieloryb karłowaty Caperea marginata: ostatni z cetotherów. Proceeding of Royal Society B: Nauki biologiczne.
- Reeves, R.R., Smith, BD, Crespo, E.A. oraz Notarbartolo di Sciara, G. (2003). Delfiny, wieloryby i morświny: plan działań na rzecz ochrony światowych waleni na lata 2002-2010. Gruczoł, Szwajcaria i Cambridge, Wielka Brytania: IUCN Cetacean Specialist Group.
