Pomimo zaliczenia do grupy terierów, terier tybetański znacznie różni się od swoich rówieśników, nie prezentując charakteru i cech typowych dla innych ras terierów. Dawniej towarzyszyli mnisi buddyjscyNa szczęście dziś towarzyszą wielu rodzinom na całym świecie, co jest zrozumiałe, biorąc pod uwagę ich czułą i zabawną osobowość, a także ich inteligencję i uległość.
W tej zakładce Better-Pets.net zobaczymy całą historię i ewolucję terier tybetański, a także wszystkie szczegóły dotyczące ich opieki i edukacji.
Źródło- Azja
- Chiny
- Grupa III
- Wydłużony
- Krótkie nogi
- Krótkie uszy
- Zabawka
- Mało
- Średni
- Duża
- Ogromny
- 15-35
- 35-45
- 45-55
- 55-70
- 70-80
- Ponad 80
- 1-3
- 3-10
- 10-25
- 25-45
- 45-100
- 8-10
- 10-12
- 12-14
- 15-20
- Krótki
- Połowa
- wysoka
- Nieśmiały
- Bardzo wierny
- Czuły
- Cichy
- Dzieci
- Domy
- Terapia
- Przeziębienie
- Ciepły
- Hartowany
- Długość
- Gładki
Historia teriera tybetańskiego
Jak sama nazwa wskazuje, teriery tybetańskie pochodzą z region tybetański (Chiny). Tam psy te służyły w klasztorach jako zwierzęta stróżujące, a także towarzysząc mnichom i prowadząc ich stada. Ze względu na odległe pochodzenie i izolację obszaru pochodzenia rasa ta przez lata pozostała praktycznie niezmieniona, będąc jedną z najlepiej zachowanych do dziś.
Jego początki sięgają ponad 2000 lat temui mówi się, że powstały, gdy Tybetańczycy postanowili oddzielić duże psy, z których wywodziły się obecne buldogi tybetańskie, i małe, czyli terier tybetański, które są prekursorami ras takich jak spaniel tybetański, czy Polski Owczarek Nizinny.
Rasa przybyła do Europy w latach dwudziestych XX wieku po lekarce o imieniu Agnieszka Gray, uczęszczał do miejscowych, którzy wzięli go jako zwierzaka, który po otrzymaniu pomocy medycznej dał mu jedno ze szczeniąt, które urodził jego pies. Szczeniak ten stał się częścią programu hodowlanego, a później wyjechał ze swoim właścicielem do Anglii w 1922 roku. W 1930 rasa została oficjalnie uznana przez Kennel Club of England (KCE), a jej ekspansja w całej Europie była szczególnie zauważalna w wieku 40 lat, przyjechał do USA w 1956 roku, gdzie został uznany przez American Kennel Club w 1973 roku.
Dawniej znany jako Tsang Apso ”kudłaty pies z prowincji Tsang„Przyjął nazwę terier, ponieważ zagraniczni podróżnicy widzieli go bardzo podobny do terierów znanych w Europie, dlatego ochrzcili go jako terier tybetański. Inne nazwy to Tibet Apso lub Dokhi Apso.
Charakterystyka teriera tybetańskiego
Teriery tybetańskie to psy z średni rozmiar, o wadze od 8 do 12 kilogramów i wysokości w kłębie od 35 do 45 centymetrów, samice są nieco mniejsze niż ich samce. Ich średnia długość życia zwykle waha się od 12 do 15 lat, a niektóre okazy są w stanie osiągnąć 17 lat.
Jego ciało jest solidne i zwarte, o kwadratowych kształtach. Jego głowa jest również kwadratowa, ustawia się na kufie i prezentuje stop. Jedną z godnych uwagi cech we wzorcach rasy jest to, że odległość od nosa do oczu musi być taka sama jak między oczami a podstawą głowy. Wspomniane oczy są okrągłe, duże i wyraziste, koloru ciemnobrązowego, jeśli szata sama w sobie jest bardzo jasna, dopuszcza się nieco jaśniejsze odcienie. Uszy terierów tybetańskich mają frędzle, kształt litery „V” i zwisają po bokach czaszki.
Jego futro jest gęste, ponieważ ma podwójną sierść, przy czym warstwa zewnętrzna jest długa i prosta i wnętrze więcej delikatne i wełniste, co czyni go izolatorem przed niesprzyjającą pogodą w regionie, z którego pochodzi. Kolory ich sierści mogą obejmować całe spektrum kolorów, z wyjątkiem czekolady i wątróbki.
Charakter teriera tybetańskiego
Pomimo tego, że należy do kategorii terierów, terier tybetański różni się od swoich rówieśników tym, że ma znacznie więcej charakteru słodki i posłuszny. Uwielbia bawić się i spędzać czas z bliskimi, chociaż obawia się obcych. Jeśli zamierzasz mieszkać z dziećmi, musimy przyzwyczaić je do wspólnego życia i relacji z szacunkiem. Dlatego musimy edukować naszego teriera od najmłodszych lat i dbać o to, aby socjalizacja była pełna i satysfakcjonująca.
Są wytrwali i bardzo odważni, jeśli sytuacja tego wymaga, pokażą się niekwestionowanymi bohaterami. Wiele z nich działa jako psy terapeutyczne, współpracując w sesjach na rzecz różnych grup, takich jak dzieci, osoby starsze czy osoby potrzebujące opieki.
Są to zwierzęta towarzyskie, które źle znoszą samotność, ponieważ potrzebują stałej czułości i uwagi, jeśli mają to nie będzie problemu, jeśli mieszkają w mieszkaniu lub mieszkaniu, o ile potrafią wyzwolić swoją energię długimi spacerami, my będzie miał zwierzę zabawny, wesoły i zrównoważony dzięki którym możesz cieszyć się wspaniałymi chwilami.
Opieka nad terierem tybetańskim
Ponieważ ma długie i gęste włosy, nasz terier tybetański będzie potrzebował naszej uwagi, tak jak my musimy często czesze ich futro dzięki czemu pozostaje gładka i lśniąca, unikając w ten sposób splotów i sęków. Zaleca się również podanie co najmniej jednego miesięczna kąpiel, aby był czysty i schludny. Ponieważ mają znaczną ilość włosów na wewnętrznej stronie uszu, będziemy musieli uważać i w razie potrzeby obrać tę okolicę, ponieważ mogą pojawić się komplikacje z powodu sęków, nagromadzenia kurzu lub wilgoci.
Oprócz tego szczotkowania, terier tybetański będzie potrzebował opieki każdej innej rasy, takiej jak mycie zębów kilka razy w tygodniu, dając mu wystarczająco dużo czasu na aktywność fizyczną, regularne obcinanie paznokci lub czyszczenie uszu produktami do uszu odpowiednimi do stosowania w psy.
Musimy też wybrać zbilansowana dieta i dostosowane do potrzeb zarówno rasy w ogóle, czyli psa średniej długości o długiej sierści, jak i naszego zwierzaka w szczególności, dostosowując dietę do jego specyficznych potrzeb żywieniowych, jeśli np. nasz pupil cierpi na niewydolność nerek lub wątroby, lub jeśli masz problemy z sercem, możemy znaleźć na rynku karmę i produkty, które rozwiązują niedobory witamin oraz poziomy minerałów, białek, tłuszczów i hydratów, które są wygodniejsze dla poprawy lub utrzymania twojego zdrowia.
Edukacja teriera tybetańskiego
Generalnie teriery tybetańskie to zwierzęta łatwy do nauczenia, ale musimy być wytrwali i zaangażowani w ich trening, ponieważ są uparci i czasami będziemy potrzebować dużo energii i cierpliwości, aby ich trening był skuteczny i satysfakcjonujący.
Jednym z najważniejszych aspektów treningu tej rasy jest socjalizacjaNależy to robić od najwcześniejszego możliwego wieku, ponieważ w przeciwnym razie mogą pojawić się trudności podczas życia zarówno z ludźmi, jak i innymi zwierzętami. Dzieje się tak ze względu na jego nieufną naturę i dary jako psa stróżującego, ale jeśli będziemy postępować zgodnie z wytycznymi i będziemy cierpliwi i wytrwali, bez wątpienia osiągniemy nasz cel, ponieważ mamy do czynienia z rasą zaprzyjaźnioną o zaskakujących zdolnościach adaptacyjnych.
Niezbędne będzie również nauczenie go podstawowych nakazów posłuszeństwa.
Zdrowie teriera tybetańskiego
Ogólnie można powiedzieć, że terier tybetański to rasa o godnym pozazdroszczenia zdrowiu, jednak mogą one przedstawiać pewne patologie dziedziczne takich jak dysplazja stawu biodrowego, które będą wymagały stałego nadzoru weterynaryjnego, przeprowadzają odpowiednie badania radiologiczne i dostarczają suplementy takie jak chondroprotektory, które pomagają utrzymać stawy w dobrej kondycji.
Z kolei uważa się, że rasa jest nieco podatna na postępujący zanik siatkówki i dysplazję siatkówki, które mogą powodować problemy tak poważne jak ślepota. Podobnie podkreślamy również zaćmę i zwichnięcie gałki ocznej jako powszechne patologie.
Dlatego musimy przeprowadzać regularne kontrole weterynaryjne, co sześć lub dwanaście miesięcy. Niezbędna będzie również identyfikacja teriera tybetańskiego za pomocą mikroczipu i tagu, a także przestrzeganie harmonogramu szczepień i procedury odrobaczania. W ten sposób możemy szybko zapobiegać i wykrywać różne choroby.
Bibliografia- Terier Tybetański - American Kennel Club
- Terier tybetański - Klub Teriera Tybetańskiego Ameryki - Terier tybetański
- Grupy rasowe - Związek Kynologiczny Hiszpanii
- Terier tybetański - Baza CIDD - UPEI
Zdjęcia Terier Tybetański
