ten konie Są to ssaki kopytne z rzędu Perissodactyla, charakteryzujące się dziwnymi palcami u nóg. W szczególności konie (Equus ferus caballus) są obsługiwane tylko na jednym palcu.
Konie, ze względu na ich udomowienie i wykorzystanie przez ludzi, mają tendencję do doznawania uszkodzeń na poziomie mięśni lub kości. W rzeczywistości są części twojego ciała, które mogą doznać urazów, których można łatwo uniknąć, wystarczy znać ich anatomię i fizjologię.
Dlatego w tym artykule Better-Pets.net porozmawiamy anatomia konia, widząc jego zewnętrzną morfologię, znając części konia, jego strukturę kostną i mięśniową.
Anatomia koni
Anatomia lub morfologia zewnętrzna konia dzieli się na głowę, szyję, tułów i kończyny.
Anatomia głowy konia
Głowa konia jest najbardziej wyrazistą częścią tego zwierzęcia. Ma kwadratowy kształt piramidy, na podstawie karku. Pozycja głowy w stosunku do szyi powinna wynosić około 90º.
U koni wyścigowych głowa jest bardziej pozioma, co ułatwia zwierzęciu zaczerpywanie dużych wdechów powietrza przez nozdrza. Konie Rejoneo lub pociągowe mają zwykle bardziej wyprostowaną głowę, co utrudnia widzenie. Ze względu na położenie oczu mają również dwa martwe punkty, jeden tuż za, a drugi tuż z przodu.
Głowa konia podzielona jest na kilka regionów:
- Czoło lub czoło: na szczycie głowy czoło graniczy z karkiem, uszami, łydką i oczami.
- Ternilla: jest to wydłużony i sztywny obszar między oczami, pod czołem i przy fazkach.
- Ścięcie: wzdłuż łydki, graniczy z okiem i nozdrzami.
- Umywalki lub tymczasowe doły: są to dwa wgłębienia po każdej stronie brwi.
- Skronie: obszar między oczami a uszami.
- Oczy: oddzielone od siebie, otoczone skronią, czołem, fazą, łydką i policzkami.
- Policzek: boczna część głowy.
- Broda: kąciki ust.
- Belfos: dolna warga, pogrubiona i bardzo wrażliwa.
- Szczęka: tylna, boczna część żuchwy konia.
Anatomia szyi konia
Końska szyja ma trapezowy kształt, z cieńszą podstawą na styku z głową i szerszą na tułowiu, chociaż mogą występować różnice w zależności od rasy. To samo dotyczy górnej części szyi, gdzie grzywa, w zależności od rasy może być prosta, wklęsła lub wypukła. Samce mają zwykle grubsze grzywy niż samice.
Czasami szyja może wykazywać bardzo wyraźną wypukłość w pobliżu głowy, określaną jako „szyja łabędzia”. Szyja pełni bardzo ważną funkcję w równowadze i aktywności konia, w zależności od jej ułożenia względem głowy.
Anatomia tułowia konia
Pień konia jest największym obszarem jego ciała. Zgodnie z Twoim genetyka i rasa, kształt i tusza będą się różnić, nadając koniowi takie lub inne cechy.
Pień podzielony jest na:
- przechodzić: jest to region wysoki i muskularny, tuż przy końcu szyi i wstawieniu grzywy. Wysokość konia mierzy się od tego punktu do ziemi.
- Z powrotem: jest to obszar, który graniczy z kłębem z przodu, bokami po obu stronach i lędźwiami z tyłu.
- Polędwica: jest to okolica nerek, graniczy z grzbietem i zadem.
- Zad: jest to najbardziej tylna część pleców. Ogranicza się do ogona, grzbietu i bocznie z zadem.
- Ogon: jest to region wyrostka robaczkowego, pokryty grzywą. Pomaga im komunikować się i odstraszać irytujące owady.
- Udziec: po bokach zadu, na udach.
- Klatka piersiowa: pod szyją. Ma pionową linię środkową, która oddziela dwa duże mięśnie.
- Pachy: obszar pod przednimi nogami.
- Cinchera: jest tam, gdzie jest umieszczony popręg, ogranicza z przodu pachami, z tyłu brzuchem i bocznie bokami.
- Brzuch: nie może być nieporęczne, nie może wisieć. Brzuch zmienia się w zależności od płci, wieku, ćwiczeń fizycznych itp.
- boki: to obszar żeber.
- Boki lub boki: to obszar za bokami, na brzuchu i przed zadem.
Anatomia kończyn konia
Anatomia kończyn konia ma na celu: nosić ciężar zwierzęcia, szczególnie przednie nogi. To te, które wspierają większość masy ciała.
Główne regiony tych kończyn to:
- Z powrotem: graniczy z szyją, bokiem i krzyżem. Jest to obszar mięśniowy.
- Ramię: to obszar, w którym łopatka styka się z kością ramienną.
- Ramię: granice z plecami i przedramieniem. Jest to pierwszy obszar kończyny.
- Łokieć: jest to staw ramienny-radio-łokciowy.
- Przedramię: jest ograniczony powyżej ramienia i łokcia, a poniżej „kolana”.
- Kolano: Jest to jeden z najważniejszych obszarów konia, może doznać wielu kontuzji. Mimo że jest nazywany kolanem, w rzeczywistości jest to obszar nadgarstka.
- Trzcinowy: obszar między „kolano” a pęciną konia. Region ten rośnie, dopóki koń nie skończy dwóch lat. Ogranicza się poniżej ścięgna.
- Ścięgno: przechodzą tutaj główne ścięgna i więzadła nogi. Ogranicza się poniżej podrobem konia.
- Podroby: znajduje się pomiędzy laską a pęciną. W tylnej części znajduje się wyrostek rogówkowy, pozostałość po prymitywnych palcach.
- Pęcina: to obszar skóry przed kaskiem. Ma kąt 45º w stosunku do podłoża.
Kończyny tylne wyłączone tylne nogi konia mają różne regiony od przednich od trzonu w górę, za trzonem obszary są takie same.
Różne regiony to:
- Udo: obszar mięśniowy, który graniczy z bokiem, kolanem i zadem.
- Zdusić: tutaj znajdujemy prawdziwe kolano. Tam, gdzie kość udowa styka się z kością piszczelową, przez rzepkę.
- Noga: między kolanem a stawem skokowym.
- Pęcina: to obszar między nogą a trzonkiem. Jest to ważna strefa, ponieważ wspiera siłę lub pęd podczas truchtu.
Mięśnie konia
Kontynuując anatomię konia, porozmawiamy o muskulaturze konia. Podobnie jak u innych zwierząt, wraz z kośćmi, więzadłami i ścięgnami pozwala zwierzęciu się poruszać. Muskulatura składa się z mięśnie gładkie, czyli taki, który obejmuje przewód pokarmowy lub wnętrzności, mięsień prążkowany, które są mięśniami motorycznymi, które mogą poruszać się dobrowolnie i mięsień sercowy, z którego powstaje serce.
Koń ma wokół 500 mięśni na Twoim ciele. Tylko w uszach mają 16 mięśni. Rejon głowy jest bardzo ważny, ponieważ jest to obszar, przez który koń otrzymuje większość informacji ze swojego otoczenia, oprócz ich przekazywania. Jest częścią języka koni. Wszystkie mięśnie, które koń ma w głowie, służą do gestów, poruszania oczami, żucia, chwytania przedmiotów lub jedzenia ustami itp.
Z drugiej strony, obszar trzciny prawie nie ma muskulatury, zamiast tego ma osiem ścięgien i więzadło. Urazy w tym regionie mogą spowodować kulawiznę, która będzie wymagać miesiące rehabilitacji.
Szkielet konia
Konie są w przybliżeniu 205 kości. Spośród nich 46 z tych kości odpowiada kręgi, 7 szyjnych (szyja), 18 piersiowych (klatka piersiowa), 6 lędźwiowych i 15 ogonowych. Pierwszy kręg szyjny jest znany jako atlas. Kręg ten łączy się z czaszką i odpowiada karku konia. Drugi kręg nazywa się oś, jest połączony przegubowo z pierwszym kręgiem i pozwala koniowi poruszać głową w bok.
ten kręgi piersiowe Są bardzo powierzchowne, a ponieważ to tam jest umieszczona rama, ma tendencję do cierpienia na pewne patologie, a także kręgi lędźwiowe, gdzie znajduje się koński zad. Kręgi ogonowe odpowiadają ogonowi.
Konie mają 36 żebra, 18 z każdej strony. ten mostek składa się z kości i czaszka do 34 lat, w tym kosteczek słuchowych ucha środkowego.
Kończyny piersiowe i miednicy składają się z około 40 kości w każdym zestawie. W przeciwieństwie do innych gatunków zwierząt, konie nie mają obojczyków, więc przednia kończyna jest przymocowana bezpośrednio do łopatki (kości grzbietu) przez mięśnie, ścięgna i więzadła.
A kończyna piersiowa Składa się z następujących kości: łopatki, kości ramiennej, łokciowej i promieniowej, nadgarstka (odpowiadającego „przedniemu kolanie”, które w rzeczywistości jest kością nadgarstka), śródręcza, pierwszej i drugiej paliczku oraz kości tkackiej (wewnątrz kask). Konie, takie jak zwierzęta kopytne perysodaktylowe, podtrzymywane na jednym palcu.
Każdy kończyna miednicy Składa się z kości miednicy i kończyny. Kości miednicy są kulsz i jelito kręte. Kości tylnej nogi to kość udowa, rzepka, piszczel, stęp (kostka), kość śródstopia, trzustka, pierwszy i drugi paliczek, trzeszczkowa kość i trzecia paliczek.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Anatomia konia, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- Budras, KD, Sack, W.O. i Röck, S. (2012). Anatomia konia: z Aaronem Horowitzem i Rolfem Berg. Schlütersche.
- Budras, K.D., Sack, W.O., & Rock, S. (2003). Anatomia konia: tekst ilustrowany. Schlütersche.
