REKIN BOQUIANCHO - Charakterystyka, siedlisko i stan ochrony

Rekin z szerokim pyskiem, megamouth lub z szerokim pyskiem (Pelagio Megachasma) jest rekinem, który został zidentyfikowany jako nowy gatunek stosunkowo niedawno, w 1983 r. Należy jeszcze przeprowadzić dalsze badania, aby poznać więcej szczegółów na temat tego zwierzęcia, ponieważ różne aspekty związane z jego biologią, zachowaniem i siedliskiem są nieznane. W grudniu 2021-2022 udokumentowano nieco ponad 120 osobników, co niewątpliwie ma ograniczone badania nad gatunkiem. ^[1]

Jednak możliwe było poznanie różnych cech tej chrzęstnej ryby, które okazały się osobliwe i różniące się od cech wspólnych dla chondrichthyanów. Zapraszamy do dalszego czytania tego pliku Better-Pets.net i poznania niektórych cechy rekina szerokogębowego.

Źródło

• Afryka
• Ameryka
• Azja
• Oceania
• Australia
• Brazylia
• Chiny
• Ekwador
• Stany Zjednoczone
• Filipiny
• Indonezja
• Japonia
• Meksyk
• Peru
• Portoryko
• Senegal
• Sri Lanka
• Afryka Południowa
• Tajwan
• Wietnam

Charakterystyka rekina szerokogębowego

Najbardziej charakterystyczną cechą tego rekina, która daje początek jego potocznej nazwie, jest jego duże usta, który jest szeroko zaokrąglony. Jeśli chodzi o części rekina szerokogębowego, głowa jest duża, oczy są małe, a pysk niezwykle krótki i okrągły. Szczęki odpowiadają temu ostatniemu aspektowi, potrafiąc się szeroko otworzyć, ale bez większego rozciągnięcia bocznego. To zwierzę ma wiele małych, haczykowatych zębów, które nie są funkcjonalne.

Ze względu na obecność dość efektownego białego paska, który występuje na jego górnej wardze, sądzono, że zwierzę to wytwarza bioluminescencję, która służyła jako przynęta do żerowania. Jednak ostatnie badania ^[2]Odrzucili ten pomysł i ustalili, że najprawdopodobniej dzięki ząbkom znajdującym się w tym pasku zwierzę odbija światło luminescencyjnego planktonu.

Ciało rekina z szerokim pyskiem to cylindryczny i wytrzymały, ale zmniejsza się w kierunku tylnej części, co daje kształt podobny do kijanki. To jest zwiotczała budowa i ubarwienie jest ciemnobrązowe. Rekin szerokogębowy osiąga rozmiar około 5 metrów długości i wadze 750 kg.

Jeśli chodzi o płetwy, to ma dwie grzbietowe, które są nisko osadzone i są kanciaste. Odbyt jest niewielki, a piersi są długie i wąskie. Ze swojej strony miednica jest średniej wielkości, a ogon asymetryczny.

Siedlisko rekina szerokogębowego

Rekin szerokogębowy ma szeroki zasięg występowania w wody tropikalne i umiarkowane głównych oceanów. Chociaż istnieją ograniczone dane na temat jego populacji, wiadomo, że występuje w większej ilości w regionach takich jak Tajwan, Japonia i Filipiny, jak również w środkowym i zachodnim Pacyfiku. Raporty wskazują ^[3] że pierwszy schwytany okaz miał miejsce w 1976 r Hawaje.

Siedlisko, w którym się znajduje, odpowiada wodom platformy kontynentalnej i oceanicznej. Udaje mu się występować na różnych głębokościach, na 5 m przy brzegu, 40 m na szelfie kontynentalnym i na znacznie większych głębokościach w strefie pelagicznej, około 1000 m.

Zwyczaje rekina szerokogębowego

Rekin szerokogębowy nie jest uważany za gatunek niebezpieczny dla ludzi, ponieważ nie zidentyfikowano agresywnych zachowań. Jest przyzwyczajony do powolnego pływania i do tej pory uważany jest za rodzaj migracja pionowa. Oznacza to, że wykonuje ciągłe ruchy w tym kierunku. Obserwacja niektórych osobników wykazała, że ​​w ciągu dnia mobilizują się na głębokościach między 120-160 m² a w nocy wspięli się wśród 12-25 m² o.

Wydaje się, że te pionowe ruchy są związane z poziomami jasności, które wpływają na pożywienie tych zwierząt. Szacuje się również, że wykonuje głębsze nurkowania, aby uciec przed zakłóceniami, co może mieć związek z tym, dlaczego gatunek nie był wcześniej znany.

W końcu zaobserwowano kilka osobników pływających w wodach powierzchniowych.

Karmienie rekina szerokogębowego

To zwierzę jest jednym z niewielu gatunków rekinów, które są karmione wyłącznie przez filtrację. Mimo dużej liczby rzędów zębów w obu szczękach nie są one sprawne. Porusza się z małą prędkością z otwartymi ustami, aby umożliwić wpłynięcie wody, którą następnie wyrzuci. Ale dzięki chrząstkowej wyściółce, którą ma w skrzela, jedzenie jest uwięzione i może być spożywane.

Rekin szerokogębowy żywi się głównie planktonem, krylem, widłonogami, gatunkiem luminescencyjnej meduzy (Atolla vanhoeffeni) i małe ryby.

Reprodukcja rekina szerokogębowego

Jak dotąd wiadomo, że samce rekinów szerokogębowych dojrzewają, gdy osiągną około 4 metry wysokości. Jest to gatunek z zapłodnienie wewnętrzne a ze względu na tryb rozrodczy jest klasyfikowany jako jajożyworodny lub żyworodny lecytotroficzny. Zarodek po wchłonięciu woreczka żółtkowego popada w oofagię lub kanibalizm macicy, czyli zjada inne jaja wytworzone przez matkę.

Na niektórych obszarach gatunek może rozmnażać się między październikiem a listopadem, a przy urodzeniu ma wymiar mniejszy niż 177 cm.

Stan ochrony rekina szerokogębowego

Głównym zagrożeniem dla rekina szerokogębowego jest jego przyłów przez duże łowiska, aby zwierzę to było uwięzione w różnego rodzaju sieciach stosowanych przez wspomniany przemysł. Do tej pory Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) zaliczała go do kategorii najmniejszej troski i nie jest znany trend populacji. W Azji i Brazylii jest to gatunek przeznaczony do spożycia.

Wśród działań konserwatorskich m.in zatrzymywanie tych osób w Stanach Zjednoczonych jest zabronione, chyba że zostaną przypadkowo odłowione i w takich przypadkach są darowane lub sprzedawane w celach naukowych, edukacyjnych lub wystawienniczych. W krajach takich jak Tajwan istnieje Obowiązek zgłaszania połowów tego zwierzęcia.

Ze względu na brak informacji na temat światowej populacji i zwyczajów rekina wielkogębowego, które wskazują na skłonność do odłowu z pewną łatwością, konieczne jest opracowanie działań ochronnych w celu uniknięcia przyszłych zagrożeń, które mogą prowadzić do możliwego wyginięcia gatunku. gatunek.

Bibliografia

1. Kyne, PM, Liu, KM i Simpfendorfer, C. (2019). Pelagio Megachasma. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T39338A124402302. Dostępne pod adresem: https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2019-1.RLTS.T39338A124402302.en

2. Duchatelet L, Moris VC, Tomita T, Mahillon J, Sato K, Behets C, et al. (2020) Rekin megagęby, Pelagio Megachasma, nie jest świetlistym gatunkiem. PLoS ONE 15 (11): e0242196. Dostępne pod adresem: https://doi.org/10.1371/journal.pone.0242196

3. Castillo-Géniz, JL, Ocampo-Torres, AI, Shimada, K, Rigsby, CK i Nicholas, AC. (2012). Młody rekin bocudo, Pelagio Megachasma, złowiony u wybrzeży Pacyfiku w Meksyku, oraz jego znaczenie dla różnorodności ryb chondrichthian w Meksyku. Nauki o morzu, 38 (2), 467-474. Dostępne pod adresem: http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0185-38802012000300010&lng=es&tlng=es.

Bibliografia

• Biologia rekinów i płaszczek. Rodzina Megachasmidae: Rekiny Megamouth. Dostępne pod adresem: http://www.elasmo-research.org/education/shark_profiles/megachasmidae.htm
• FishBase. Rekin z szerokim pyskiem. Dostępne pod adresem: https://www.fishbase.se/Summary/SpeciesSummary.php?id=5909&lang=spanish

Zdjęcia ust rekina