Czasami możemy wykryć rodzaj mgiełki w jednym lub obu oczach naszego psa. Często myślimy, że to zaćma, ale prawda jest taka, że istnieją inne choroby oczu, które mogą powodować zmętnienie oczu u psów. Nie wszystkie z nich będą powodować problemy, jak ma to miejsce w przypadku stwardnienia jądrowego, o którym będziemy rozmawiać w tym artykule Better-Pets.net.
Następnie wyjaśnimy, dlaczego stwardnienie jądrowe u psów, jakie ma objawy, na czym się składa i jak powinniśmy postępować.
Przyczyny stwardnienia jądrowego u psów
Stwardnienie jądrowe u psów jest związane ze starzeniem się. Dlatego przyczyną, która wyjaśnia jego pojawienie się, jest: wiek. Tak więc, jeśli nasz pies jest starszy i wykryjemy rodzaj mgiełki w jednym lub obu oczach, możemy zaliczyć stwardnienie jądrowe jako jedną z możliwych przyczyn, chociaż nie jest to jedyna, dlatego zaleca się udanie się do weterynarza tak które potwierdzamy lub odrzucamy. Stwardnienie jądrowe u starszych psów łatwo jest pomylić z zaćmą, a ponieważ leczenie jest inne, bardzo ważna jest dokładna diagnoza. Z drugiej strony, jeśli nasz pies jest jeszcze młody, a jego oczy są mętne, nie będzie to spowodowane stwardnieniem jądra.
W szczególności stwardnienie jądrowe składa się z zwyrodnienie soczewek normalnych i progresywnych Dzieje się tak w wyniku upływu czasu. Dzieje się tak, że włókna powstają w sposób ciągły na obrzeżach soczewki, które naciskają w kierunku jej środka. Te modyfikacje są wizualizowane jako mgła, którą będziemy obserwować w oku. Soczewka traci przezroczystość w wyniku kompresji, a dodatkowo twardnieje.
Różnica między zaćmą a stwardnieniem jądra u psów
Jak powiedzieliśmy, często mylimy oba problemy, ponieważ wykazują one podobieństwa w swoich objawach. Jednak stwardnienie jądrowe występuje jako specyficzne dla wieku zwyrodnienie soczewki, podczas gdy zaćma jest definiowana jako zmętnienie soczewki i występuje z powodu łza w tkance tego samego. W sklerozie nie ma pęknięcia. Zapoznaj się z tym innym artykułem, aby dowiedzieć się, jak rozpoznać zaćmę i nie wahaj się iść do weterynarza, jeśli podejrzewasz którykolwiek z tych problemów: „Zaćma u psów”.
Objawy stwardnienia jądrowego u psów
Jedynym objawem stwardnienia jądrowego u psów jest wykrycie niebieskawa mgiełka nad soczewką. Soczewka oddziela przednią i tylną część gałki ocznej. Jest to przezroczysta struktura o kształcie dwuwypukłej soczewki znajdująca się za źrenicą, której funkcją jest skupienie na obiektach znajdujących się w różnych odległościach dzięki skurczowi mięśni rzęskowych, choć u psów są one słabe, więc nie wyróżniają się precyzyjnie za dobre dopasowanie obiektywu.
Pies ze stwardnieniem jądra będzie miał, w wyniku zmian spowodowanych wiekiem, niebieskawa mgiełka na obiektywie. Ważne jest, aby wiedzieć, że ta degeneracja nie stanowi żadnego problemu dla wzroku. Pies widzi jak zawsze, ponieważ zachodząca zmiana nie jest znacząca i zdążył się do niej stopniowo przyzwyczaić.
Dlatego, ogólnie rzecz biorąc, zamglenie bez żadnych innych zmian lub objawów u starszego psa prowadzi do diagnozy w kierunku stwardnienia jądrowego. Wręcz przeciwnie, jeśli mgle towarzyszy zdezorientowany pies, który potyka się o przedmioty lub wykazuje jakiekolwiek inne uszkodzenie oka, jest bardziej prawdopodobne, że cierpi na jakąś patologię, a nie stwardnienie jądrowe. Należy jednak wziąć pod uwagę, że starszy pies może wykazywać zmiany, takie jak te wymienione z innych przyczyn, oprócz tych ocznych. Na przykład pies z zespołem dysfunkcji poznawczych, który wydaje się być zdezorientowany, a dodatkowo z mgłą na oku (okach) może sprawić, że pomyślimy, że nie widzi dobrze, podczas gdy w rzeczywistości są to niezależne zaburzenia. To samo dzieje się w przypadku okazów, które cierpią na chorobę zwyrodnieniową stawów, a ponieważ poruszają się mniej, prowadzą nas do błędnej interpretacji, że przyczyną jest deficyt wzroku. Stąd tak ważne jest udanie się do weterynarza w celu uzyskania prawidłowej diagnozy.
W rzeczywistości zaleca się, aby wszystkie psy od około siódmego roku życia szły do weterynarza przynajmniej raz w roku na kontrolę ogólną. Pozwoliłoby to m.in. na wczesne wykrywanie problemów z oczami. Na koniec należy wziąć pod uwagę, że u niektórych psów stwardnienie jądrowe można wykryć w niezbyt zaawansowanym wieku, około sześciu lat życia. Te przykłady potwierdzają potrzebę, aby weterynarz zawsze potwierdzał lub wykluczał diagnozę.
Leczenie stwardnienia jądrowego u psów
Nie ma leczenia stwardnienia jądrowego. Jest to degeneracja spowodowana wiekiem, dlatego jest nieodwracalna. W każdym razie nie jest konieczne leczenie, ponieważ nie jest to patologia, ale zmiana, którą możemy uznać za fizjologiczną i która poza zmianą koloru oka, która nie ma więcej konsekwencji niż estetyka, nie wpływa wygląd w ogóle jakość życia psa. Nie boli ani nie przeszkadza, ani nie przeszkadza w widzeniu, a tym bardziej nie powoduje ślepoty. W żaden inny sposób nie komplikuje ani nie szkodzi zdrowiu oczu.
Więc jeśli Twój weterynarz zdiagnozuje Twojego psa jako chorego na stwardnienie jądrowe, wszystko, co musisz zrobić, to upewnić się, że cieszy się dobrą jakością życia i otrzymuje wszelką opiekę, na jaką zasługuje. Nie przegap tego innego artykułu, w którym o nich mówimy: „Kompletny przewodnik po opiece nad psem w podeszłym wieku”.
Ten artykuł ma charakter czysto informacyjny, w Better-Pets.net nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku pojawienia się jakiegokolwiek dolegliwości lub dyskomfortu.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Stwardnienie jądrowe u psów - przyczyny, objawy i leczenie, zalecamy przejście do naszej sekcji Problemy z oczami.
Bibliografia- Carlson i Gif.webpfin. (2002). Praktyczny podręcznik weterynaryjny dla psów. Madryt. Od redakcji el Drac.
- Estebana, Javiera. Stany okulistyczne u pacjenta geriatrycznego. Centrum Weterynaryjne nr 53. s. 4-14.
