ten dalmatyński Jest to jedna z najpopularniejszych ras psów znana z osobliwych czarnych (lub brązowych) plamek na białej sierści. Jest psem bardzo lojalnym, o stabilnym i spokojnym charakterze, o ile może wykonać wystarczająco dużo ruchu, aby uwolnić nagromadzone napięcie.
Niezależnie od tego, czy myślisz o adopcji szczeniaka dalmatyńczyka, czy dorosłego psa, w tej zakładce rasy Better-Pets.net wyjaśnimy wszystko, co musisz wiedzieć o jego charakterze, głównych cechach rasy, jej wykształceniu lub niektórych z najważniejszych problemy zdrowotne. Wszystko, co musisz wiedzieć, znajdziesz poniżej.
Źródło- Europa
- Chorwacja
- Grupa VI
- W porządku
- Pod warunkiem, że
- Krótkie uszy
- Zabawka
- Mało
- Średni
- Duża
- Ogromny
- 15-35
- 35-45
- 45-55
- 55-70
- 70-80
- Ponad 80
- 1-3
- 3-10
- 10-25
- 25-45
- 45-100
- 8-10
- 10-12
- 12-14
- 15-20
- Krótki
- Połowa
- wysoka
- Zrównoważony
- Nieśmiały
- Aktywny
- Czuły
- Domy
- Trekking
- Sport
- Uprząż
- Przeziębienie
- Ciepły
- Hartowany
- Krótki
- Trwał
- Gruby
Historia Dalmacji
Pomimo tego, że jest to dobrze znana rasa od dawna, starożytna historia i pochodzenie dalmatyńczyka są naprawdę nieznane. Pierwsze obrazy dalmatyńczyków pochodzą z Chorwackie obrazy i freski pochodzący z XVII wiek. Jest to główny powód, dla którego Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) przypisuje pochodzenie rasy chorwackiemu regionowi Dalmacji, ale istnieją różne hipotezy, które sugerują, że ten pies powstał znacznie wcześniej w innych miejscach.
Tak czy inaczej, dalmatyńczyk rozprzestrzenił się na cały świat. Przez całe swoje istnienie pełniła wiele funkcji. Był zatrudniony jako pies myśliwski, pies do towarzystwa, stróż itp. Jednak jego konsekracja jako „pies trener„W angielskiej wyższej klasie wydarzyło się to pod koniec XVII wieku. psy włóczą się i zapewniają bardziej estetyczny widok samochodu.
Wraz z wynalezieniem samochodu zniknęły psy-trenery, a popularność rasy spadła. Dalmatyńczyki towarzyszyły jednak również wozom strażackim i ta tradycja była kontynuowana. Dziś nadal są częścią straży pożarnej w wielu częściach świata, chociaż teraz podróżują ciężarówką.
Popularność rasy powróciła w latach 60. dzięki filmowi „101 dalmatyńczyków"od Disneya, a później miał nowy wzrost dzięki drugiej wersji. Niestety, skończyło się to szkodą dla rasy, ponieważ stary pies-trener stał się popularnym i poszukiwanym psem, dlatego zaczął być hodowany bezkrytycznie. Wynik był taki przeludnienie rasy i wiele chorób dziedzicznych z powodu dużego pokrewieństwa. Dzisiaj dalmatyńczyk jest bardzo popularnym psem do towarzystwa i rodziny.
Charakterystyka dalmatyńska
To piękna, elegancka rasa wyróżniająca się szczególnie cętkowane białe futro. Głowa jest proporcjonalna i harmonijna z resztą ciała, nie ma zmarszczek i ma kształt graniastosłupa. Depresja nosowo-czołowa (stop) jest umiarkowanie zdefiniowana. Nos powinien być tego samego koloru co plamy na ciele. Oczy są owalne, a ich kolor również odpowiada kolorowi plam. Uszy są wysoko osadzone, trójkątne, z zaokrąglonymi, wiszącymi i nakrapianymi brzegami.
Tułów prostokątny, długość nieco większa niż wysokość w kłębie. Grzbiet mocny i prosty, lędźwie krótkie i lekko opadający zad. Klatka piersiowa jest głęboka i niezbyt szeroka. Brzuch umiarkowanie zebrany, ale nie zapadnięty. Preferowany jest ogon długi, szablasty i nakrapiany. Sierść krótka, błyszcząca, twarda i gęsta. Jest biały nakrapiany czarnymi lub brązowymi plamami.
Postać dalmatyńska
Dalmatyńczyk to pies przyjazny, pewny siebie i bardzo aktywny. Na ogół uwielbiają pływać, biegać i ćwiczyć, podążając szlakami i własną ciekawością. Zwykle dobrze dogadują się z innymi psami i innymi zwierzętami. Z reguły przyjaźnią się również z nieznajomymi, chociaż nie są tak towarzyskie jak Labrador Retriever czy Golden Retriever. Niektórzy jednak są powściągliwi w stosunku do obcych, ale wrodzona agresywność jest bardzo rzadką cechą rasy.
Są idealne dla aktywnych rodzin, które ćwiczą ze swoimi psami i chcą mieć przy sobie wiernego i energicznego towarzysza. Jednak w domu dalmatyńczyk jest spokojnym i pogodnym psem, który bez problemu może się zrelaksować.
Te psy doskonale tolerują dzieci którzy wiedzą, jak szanować i dbać o nie tak, jak na to zasługują, ale nie zawsze dobrze reagują na ciągnięcie za ogon lub ucho. Z tego samego powodu ważne będzie, aby nauczyć nasze dzieci odpowiedniej zabawy z psem dalmatyńczykiem: zawsze z szacunkiem i uczuciem. Edukacja psa będzie oczywiście bardzo ważna dla osiągnięcia bardziej przyjaznego, zrelaksowanego i tolerancyjnego charakteru. Poinformujemy Cię o tym później.
Opieka dalmatyńska
ten Pielęgnacja sierści dalmatyńczyków To naprawdę proste i nieskomplikowane: trzeba go bardzo od czasu do czasu szczotkować, aby usunąć martwe włosy i kąpać, gdy jest naprawdę brudny. Jeśli jednak chcemy, aby jego sierść była idealna i piękna, nie wahaj się skorzystać z kilku sztuczek, które nadadzą psiej sierści połysk.
To, na co naprawdę musimy zwrócić uwagę, to potrzeby ćwiczeń tego wymaga ten pies. Jeśli chcemy adoptować psa dalmatyńczyka, należy to jasno określić, ponieważ jeśli nie zostanie to spełnione, może stać się on czymś destrukcyjnym w domu. Ich zapotrzebowanie na energię jest naprawdę wysokie, więc musimy założyć, że: minimum trzy przejazdy średniej długości każdego dnia i dedykuj co najmniej godzina aktywnych ćwiczeń. Granie w gry wywiadowcze może również pomóc nam uwolnić się od nagromadzonego stresu, który oprócz zabawiania naszego psa, pobudzi go psychicznie do dalszego rozwijania swoich doskonałych zdolności.
Na koniec skomentujemy, że dalmatyńczyk, mimo że czasami jest nieco niezależny, jest psem, który uwielbia czuć się częścią grupy społecznej i że głęboko nienawidzi samotności. Spędzanie zbyt dużej ilości czasu może prowadzić tylko do problemów behawioralnych, takich jak lęk separacyjny, podobnie jak brak ruchu.
Edukacja dalmatyńska
Dalmacja znajduje się w numer 39 Jednak w skali Stanley Coren Intelligence Scale, pomimo tego, że wielu trenerów postrzega go jako upartego psa, ma naturalne predyspozycje do uczenia się, kiedy stosuje się pozytywne wzmocnienie. Jest psem niestrudzonym i aktywnym, więc oprócz wspólnych ćwiczeń z nim, bardzo przydatny będzie trening, który poprawi jego samopoczucie i zdrowie psychiczne.
Zaczniemy od edukacji szczeniaka, który ukończył 3 miesiące. To wtedy zaczniemy od socjalizacji szczeniaka w jego pierwszych spacerach poprzez wprowadzenie go ludzie, zwierzęta i środowisko w którym będziesz żyć. Proces ten jest jednym z najważniejszych w edukacji psów, ponieważ będzie miał bezpośredni wpływ na nawyk zachowań społecznych i stabilnych, z dala od strachu i agresywności, które może wywołać brak socjalizacji. Później iw tym samym okresie nauczymy psa hamowania gryzienia, jak ma się z nami bawić lub jak załatwiać się na ulicy. Nie wolno nam zapominać, że aby szczeniak mógł wyjść na zewnątrz, musi mieć aktualne wszystkie szczepienia.
Później zaczniemy uczyć cię podstawowych poleceń posłuszeństwa, bardzo ważnego punktu. ważne dla twojego bezpieczeństwa i wspierać dobra komunikacja z nami. W tym miejscu podkreślimy znaczenie stosowania pozytywnego wzmocnienia, ponieważ kara i walka są szkodliwe dla nauki i mogą prowadzić do pojawienia się niechcianych zachowań.
Po wydaniu i nauce poleceń możemy rozpocząć zaawansowane szkolenie, ćwiczyć zabawne sztuczki lub zaawansowane czynności, takie jak zwinność, tor przeszkód, który łączy ćwiczenia i przestrzeganie poleceń posłuszeństwa. Agility to niewątpliwie odpowiedni sport dla tej bardzo aktywnej rasy.
Poświęcenie czasu na edukację psa jest bardzo ważne, ale także regularne przypominanie mu poleceń, aby nie zapomnieć o nich. Średni dzienny czas treningu wynosi od 5 do 10 minut.
Zdrowie Dalmacji
Dalmatyńczyk to pies podatny na wiele chorób za pokrewieństwo, któremu ta rasa była poddawana przez tyle lat. Najczęstsze choroby w Dalmacji to:
- Alergiczne zapalenie skóry
- Atopowe zapalenie skóry
- Infekcje drożdżakowe
- Alergie pokarmowe
- Niedoczynność tarczycy
- Demodicosis
- Guzy skóry
- Kamienie nerkowe
- Kamienie cewki moczowej
- Kardiomiopatie
- Głuchota
Głuchota występuje w rasie bardzo często i dotyka ponad 10% psów tej rasy. Z drugiej strony kamienie nerkowe i cewki moczowej są bardzo powszechne w tej rasie, ponieważ dalmatyńczyk jest jedynym ssakiem, który nie może metabolizować kwasu moczowego do alantoiny. Wpływa to bezpośrednio na powstawanie kamieni w drogach moczowych.
Dla utrzymania optymalnego stanu zdrowia naszego psa przyda się odwiedzaj specjalistę co 6 miesięcy aby upewnić się, że wszystko idzie dobrze i ściśle przestrzegać harmonogramu szczepień. Dobra dieta, ćwiczenia i dobra pielęgnacja będą kluczem do cieszenia się szczęśliwym, zdrowym i długowiecznym dalmatyńczykiem.
Zdjęcia dalmatyńskie
