Sępy to ptaki, które mają cechy anatomiczne związane z ich nawykami żywieniowymi, ponieważ są: gatunki padlinożerne które zapewniają bardzo ważną usługę środowiskową, a jeśli zaistnieje sytuacja, mogą polować na żywą zdobycz.
Są one rozmieszczone na całym świecie, z wyjątkiem Oceanii i Antarktydy, i są podzielone na dwie grupy w zależności od ich rozmieszczenia geograficznego. Z jednej strony istnieją sępy starego świata należące do rzędu Accipitriformes, az drugiej strony nowego świata, zaliczane do rzędu Cathartiformes. Czytaj dalej artykuł Better-Pets.net i dowiedz się więcej na temat rodzaje sępów, ich cechy i nazwy.
Charakterystyka sępów
Ptaki te mają szereg adaptacji związanych z ich stylem życia, ponieważ są padlinożercami żywiącymi się szczątkami martwych zwierząt, chociaż w przypadku ich braku mogą polować na żywą zdobycz. Następnie porozmawiamy o cechach, które sprawiają, że ta grupa ptaków jest tak osobliwa:
- Rozmiar: wyróżniają się tym, że są dużymi ptakami o szerokiej rozpiętości skrzydeł. Istnieją gatunki, takie jak kondor andyjski (Vultur gryf), który może osiągnąć rozpiętość skrzydeł ponad trzy metry, a kondor jest największym przedstawicielem sępów. Inne są mniejsze i osiągają około 2 metry rozpiętości skrzydeł.
- Kształt skrzydeł: Pierwotne pióra skrzydła rozprzestrzeniają się jak „palce” i podczas lotu otwierają się, umożliwiając im szybowanie na dużych wysokościach. Ich szerokie i długie skrzydła są przystosowane do wykorzystywania prądów termicznych i często można zobaczyć, jak szybują na wysokości kilku kilometrów.
- Głowa: wiele gatunków ma długie głowy i szyje bez piór, których długość zmienia się w zależności od rodzaju zdobyczy, ponieważ długa szyja może być łatwiej wprowadzona do ciał martwych zwierząt. Brak upierzenia w tym obszarze uniemożliwia im plamienie krwią i płynami podczas żerowania, chociaż pokryte jest drobnym i krótkim puchem.
- Pogląd: to ptaki, które mają wysoko rozwinięte oczy, ponieważ oprócz innych zmysłów wykorzystują wzrok do wykrywania szczątków martwych zwierząt. Charakteryzują się dwoma dołkami, w przeciwieństwie do innych ptaków, które są obszarami siatkówki, w których skupiają się promienie światła i umożliwiają postrzeganie kolorów.
- Zapach: w przypadku sępów Nowego Świata również używają tego zmysłu (który jest wysoko rozwinięty u tych gatunków) do lokalizowania swojego pożywienia i są w stanie wyczuć pożywienie z odległości kilku kilometrów, nawet z potencjalnej ofiary zaledwie kilku centymetrów .
- Łapy: Pazury sępów nie mają dużej siły (z wyjątkiem pazurów niektórych gatunków), ponieważ nie używają ich do polowania na zdobycz lub rozdzierania mięsa. Mogą jednak chodzić. Ponadto ptaki te odkładają produkt ze stolca (mieszaninę moczu i kału) na nogach, poprzez pocenie się moczem, co odnosi się do tego zachowania. Pomaga im to termoregulować (odprowadzać ciepło), ponieważ nie mają gruczołów potowych i nie mogą się pocić.
- Zachowanie: są zwierzętami stadnymi, to znaczy gatunkami społecznymi, które gromadzą się w dużych koloniach, często składających się z setek osobników. Jak wspomnieliśmy wcześniej, są padlinożercami, więc żywią się zwłokami zwierząt, które pozostawiają po sobie inne gatunki. W tym sensie spełniają bardzo ważną rolę ekologiczną, gdyż w przypadku ich braku choroby mogą się rozprzestrzeniać z powodu rozkładających się szczątków martwych zwierząt. Mogą nawet jeść mięso w zaawansowanych stadiach gnicia, które może zabić inne zwierzęta. Z tego powodu setki sępów w Indiach i innych krajach każdego dnia umierają z powodu zatrucia, ponieważ żywią się tuszami zwierząt hodowlanych, które były wcześniej leczone diklofenakiem (przeciwzapalny środek przeciwbólowy stosowany w weterynarii do leczenia zwierząt gospodarskich i innych zwierząt gospodarskich). U sępów 1 mikrogram tego środka przeciwbólowego może spowodować śmierć kilku osobników, powodując bolesne zgony z powodu niewydolności nerek i choroby typowej dla ptaków (dna trzewna), często powodującej bardzo szybkie zgony, co doprowadziło do uszczuplenia populacji sępów z miejsc jak Pakistan i Indie o ponad 90%.
Aby trochę lepiej poznać te zwierzęta, możesz zainteresować się innym artykułem Better-Pets.net na temat zasobów potrzebnych sępowi do przetrwania.
Gdzie żyją sępy?
Jak zobaczymy później, sępy dzielą się na dwie grupy: te z Nowego Świata i te ze Starego Świata.
Gdzie mieszkają sępy Nowego Świata?
W tej grupie są gatunki obecny w Ameryce, od południowej Kanady po Amerykę Południową, i są ujęte w rzędzie Catathiformes (chociaż istnieją inne opinie autorów, które włączają je do innych rzędów). Zajmuj duża różnorodność środowisk i ekosystemów, od obszarów pustynnych, tropikalnych dżungli, po tereny górskie. Składa się z siedmiu gatunków rozsianych po całym kontynencie, z żarłocznymi nawykami żywieniowymi, chociaż niektóre gatunki mogą również żywić się warzywami i aktywnie polować na zdobycz. Różnią się od sępów Starego Świata bardziej rozwiniętym zmysłem węchu.
Gdzie żyją sępy Starego Świata?
Gatunki, które znajdujemy w tej grupie są rozmieszczone w Europa, Azja i Afrykai należą do rzędu Accipitriformes. Zamieszkują różnorodne środowiska, takie jak lasy, sawanny, tereny górskie, klify i obszary uprawne. Ta grupa składa się z 16 gatunkówi wszystkie żywią się szczątkami martwych zwierząt. Niektóre z nich są towarzyskie i szukają i żywią się w grupach liczących do setek osobników, a inne gatunki są bardziej samotne i żerują i odpoczywają samotnie lub w zależności od pory roku, w parach. Sępy Starego Świata lokalizują zwłoki zwierząt za pomocą wzroku, który jest bardzo dobrze rozwinięty. Jednak niektóre gatunki obserwują również inne drapieżniki (takie jak lwy lub hieny) w poszukiwaniu padliny, a kilka gatunków może gromadzić się wokół martwego zwierzęcia, ale większe zawsze żerują jako pierwsze.
Możesz również przeczytać ten inny artykuł na temat ptaków drapieżnych lub drapieżnych – rodzaje, cechy, nazwy i przykłady.
Rodzaje sępów
Gatunki sępów Starego i Nowego Świata nie są taksonomicznie spokrewnione, można więc powiedzieć, że ich podobieństwo wynika z konwergencja ewolucyjna. Ponadto zajmują tę samą niszę ekologiczną, więc są zaliczane do tej samej grupy i wszyscy otrzymują nazwę „sęp” (słowo z łac. sęp = niszczyciel) nawiązując do ich tryb karmienia. Oprócz przynależności do różnych porządków, każdy z nich ma pewne cechy, które go różnicują, takie jak zapach i wzrok.
Sępy Starego i Nowego Świata: różnice
Sępy Starego Świata …
- Należą do rodziny Accipitridae, grupa dziennych ptaków drapieżnych i są rozmieszczone na prawie każdym kontynencie.
- Mają głowę pół łysy lub z bardzo małą ilością piór.
- Oni używają wizja znaleźć szczątki martwych zwierząt.
Sępy Nowego Świata …
- Należą do rodziny Cathartidae, zwane również kondorami, sępami amerykańskimi lub czarnymi sępami i występują głównie w Ameryce.
- Zwykle mają głowę łysina.
- Oni mają wysoko rozwinięty zmysł węchu którego używają, aby znaleźć pożywienie.
- Nie mają separacji w nozdrza, dzięki czemu możesz je przejrzeć.
- Mają tylny palec wyżej niż przednie trzy, więc nie ma żadnej widocznej funkcji, ponieważ nie mogą nosić rzeczy nogami ani łapać zdobyczy.
Jak wspomnieliśmy, w obu grupach występuje duża różnorodność gatunków, więc tutaj przytoczymy kilka przykładów każdego z nich.
Sępy Starego Świata
Niektóre z najbardziej znanych sępów Starego Świata to:
Sęp brodaty (Gypaetus barbatus)
Gatunek obecny w południowej Europie, Afryce i Azji, zamieszkuje tereny górskie i skaliste klify. Jego rozpiętość skrzydeł może sięgać trzech metrów i ma wyglądają zupełnie inaczej niż inne sępy: jego głowa i szyja mają pióra, ponieważ nie musi wprowadzać ich do ciała ofiary, ponadto jego skrzydła są bardziej wydłużone niż u pozostałych gatunków. Jego nazwa wywodzi się od nawyków żywieniowych, ponieważ żywi się kośćmi, które zrzuca z wysokości, aby móc się nimi pożywić. Gatunek ten może podróżować kilka kilometrów w poszukiwaniu pożywienia, a następnie wracać na swoje tereny, aby się pożywić.
Sęp rudySarcogyps calvus)
Pochodzący z Indii jest to jeden z rodzajów sępów, który zajmuje lasy, tereny otwarte i obszary uprawne. Mierzy około 80 cm i ma prawie dwa metry rozpiętości skrzydeł. Jego głowa jest naga i czerwonawo-pomarańczowa, która u młodocianych jest jaśniejsza. W kolorze tęczówki występuje dymorfizm płciowy: samce mają tęczówkę bladą i białawą, u samic ciemnobrązową. Populacje tego gatunku niebezpiecznie spadły z powodu stosowania diklofenaku w weterynarii zwierząt gospodarskich, zwłaszcza w ostatnich latach, dlatego obecnie znajduje się on na liście „Krytyczne zagrożenie”. Inną przyczyną zanikania tego gatunku są nielegalne polowania.
Sęp płowyGyps fulvus)
Innym z najczęstszych rodzajów sępów jest sęp płowy. Występuje w Europie, Azji i Afryce Północnej oraz zamieszkuje tereny górskie i klifowe. Gatunek ten ma rozpiętość skrzydeł przekraczającą 2,5 metra i charakteryzuje się upierzenie z odcieniami ochry i złota, z drobnymi piórami (filoplumami) otaczającymi szyję. Jego odnóża mają słabsze pazury niż u innych sępów, a dodając do swojej wagi, gatunek ten nigdy nie poluje na zdobycz i żywi się wyłącznie padliną. Podobnie jak inne gatunki sępów, ten ptak jest doskonałym szybowcem, który wykorzystuje kolumny gorącego powietrza do przelotu nad niebem i w przeciwieństwie do innych gatunków nie wykonuje tak wielu płynnych lotów. Chociaż nie jest zagrożony, w naszym kraju jest klasyfikowany jako „Szczególnie interesujące”.
Cień egipski sępNecrosyrtes monachus)
Pochodzący z Afryki Subsaharyjskiej ten typ sępa zajmuje obszary sawanny. Jest średniej wielkości, ma około 65 cm długości i od 1,5 do 1,8 metra rozpiętości skrzydeł. Jego upierzenie jest brązowe, a przednia część jej szyja i twarz, który nie mają upierzenia, podczas gdy kark i kark mają pióra. Jego twarz jest ogólnie jasnoczerwona. To kolejny gatunek sępa, który poniósł duże straty w populacji w wyniku zatrucia, polowań i zniszczenia jego siedliska. Z tego powodu znajduje się obecnie na liście „Krytyczne zagrożenie".
Czarny sępAegypius monachus)
Czarny sęp to rodzaj sępa o szerokiej dystrybucji na całym świecie. Można go zaobserwować w Europie, Azji, Japonii i części Afryki, w naturalnych i wszczepionych lasach sosnowych. Ma dość dużą rozpiętość skrzydeł około trzech metrów. Jego upierzenie jest brązowo czarna z szyją i głową bez piór, natomiast na pysku i części głowy mają czarne pióra, a za szyją jak naszyjnik ma długie brązowe pióra. W przeciwieństwie do innych gatunków, czarny sęp zużywa tylko mięśniową część szczątków zwierzęcia, uzupełniając swoją dietę o inne zwierzęta, na które aktywnie polują.
Sępy Nowego Świata
Wśród sępów Nowego Świata znajdujemy:
kondor andyjski (Vultur gryf)
Gatunek obecny w całych Andach, od Wenezueli po południe Argentyny i Chile, będąc pomnikiem przyrody w wielu krajach. Jak wspomnieliśmy wcześniej, jest to największy gatunek sępa, ponieważ osiąga rozpiętość skrzydeł ponad 3 metry i długość prawie 150 cm. Ponadto jest jednym z najdłużej żyjących gatunków, osiągając żyć ponad 60 lat. Jego głowa jest naga i ma czerwonawe odcienie, ponadto samce mają a grzebień lub mięsień w okolicy twarzy i fałd skórnych na szyi obu płci. Jego najbardziej uderzającą cechą jest biały kołnierz puchowy, który otacza (choć nie do końca) i chroni szyję. Ze względu na utratę siedliska jest wymieniony jako gatunek ”Prawie zagrożony”. Żywi się padliną, którą wizualizuje z dużych wysokości, chociaż może minąć nawet dwa dni, zanim zbliży się do jedzenia.
Jote lub królewski kondor (Sarcoramphus papa)
Ten typ sępa to gatunek, który zamieszkuje lasy deszczowe i lasy deszczowe i sawanny południowego Meksyku i północnej Argentyny. Jeśli chodzi o żerowanie, to ze względu na większe rozmiary może wypędzać inne gatunki, np. jotę czarnogłową, a w pierwszej kolejności zjadać szczątki martwych zwierząt. Mierzy około 80 cm i ma rozpiętość skrzydeł 2 metry. Jego wygląd jest bardzo osobliwy, ponieważ ma głowę i szyję bez piór, ale z żółte, czerwone i pomarańczowe odcienie, a jego oczy mają białe tęczówki, co czyni go bardzo uderzającym gatunkiem. Ponadto posiada wosk u nasady dzioba w postaci pomarańczowego grzebienia.
śmieszka lub amerykański czarny sęp (Coragyps atratus)
Sęp mniejszy rozmiar Osiąga od 60 do 70 cm długości i około 165 cm rozpiętości skrzydeł. Występują z Ameryki Północnej do Ameryki Południowej, gdzie żyją w lasach i na otwartych przestrzeniach, nawet na obszarach miejskich. Są towarzyskie i bardzo często można je zobaczyć w grupie planującej na haju. Wyróżnia je czarny kolor na całym ciele oraz głowie i części szyi bez piór. Oprócz spożywania padliny mogą: drapieżne jaja innych gatunków lub mniejsze i nowonarodzone zwierzęta. Często można też zaobserwować, jak grzebią w śmietnikach. Nie ma syrinx (narządu głosowego u ptaków), więc wydaje tylko pomruki lub syki.
Amerykański sęp rudy (Aura Katarzyny)
Innym z najbardziej osobliwych rodzajów sępów jest sęp rudy amerykański. Jest to gatunek rozprzestrzeniony od Kanady po południową Amerykę Południową, zajmujący różnorodne środowiska, takie jak lasy, zarośla, tereny otwarte, tereny podmokłe i półpustynne. Jest to duży sęp o długości około 80 cm i rozpiętości skrzydeł około 1,8 metra. Bardzo osobliwy ze względu na czarne, prawie brązowe upierzenie i mała głowa w porównaniu do ciała. Ma część szyi i twarzy bez piór oraz czerwony kolor z fioletowymi refleksami. Żywi się wyłącznie padliną, którą jest w stanie wykryć w locie dzięki doskonałemu węchowi i chociaż sam poszukuje pożywienia, jest bardzo stadnym ptakiem, który tworzy grupy liczące nawet setki osób, które spędzają noc.
kondor kalifornijski (Gymnogyps californianus)
Występuje od Arizony do południowej Kalifornii, gdzie zamieszkuje obszary górskie z jaskiniami, w których może gniazdować. Jest gatunki przerośnięte, o rozpiętości skrzydeł trzech metrów i może osiągnąć 1,4 metra długości. Jego głowa nie ma piór i jest czerwonawo-pomarańczowa z czarnym upierzeniem pokrywającym ciało. Ze względu na zatrucie ołowiem po spożyciu tych od upolowanych zwierząt, oprócz zniszczenia siedlisk, ich populacje spadły alarmująco, dlatego właśnie w „Krytyczne zagrożenie„A nad jego konserwacją pracują różne projekty.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje sępów - charakterystyka, imiona i zdjęcia, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- Klasyfikacja gatunków ptaków Ameryki Południowej. Południowoamerykański Komitet Klasyfikacyjny Amerykańskie Towarzystwo Ornitologiczne. Dostępne pod adresem: http://www.museum.lsu.edu/~Remsen/SACCBaseline.htm.
- BirdLife Międzynarodowy. (2008). Vultur gryf. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2008: e.T22697641A37163060.
- BirdLife Międzynarodowy. (2017). Gymnogyps californianus. Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021-2022: e.T22697636A117799192. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2017-3.RLTS.T22697636A117799192.en. Pobrano 30 maja 2021-2022.
- Lambertucci, SA (2007). Biologia i ochrona kondora andyjskiego (Vultur gryphus) w Argentynie. Hornero, 22 (2), 149-158.
- Schlee, MA (1995). Sęp (Sarcoramphus papa) w Wenezueli. J. Raptor Res, 29 (4), 269-272.
