W klasie płazów znajdujemy rząd Anura. Obejmuje około 6500 gatunków, które występują na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy. Chociaż bardzo się urozmaicają, większość z tych zwierząt zależy od obecności wody dla ich przetrwania, dlatego zazwyczaj mieszkają w wilgotnych miejscach.
Tradycyjnie anurany dzieli się na żaby i ropuchy, choć nie ma to wartości taksonomicznej. Anurany o mocnym wyglądzie, brodawkowatej skórze i ziemskim zachowaniu są często nazywane ropuchami. Zwierzęta zwane żabami są jednak bardziej zwinnymi i zręcznymi skoczkami. Ponadto mają bardziej wodne życie lub zachowanie nadrzewne. Chcesz lepiej poznać te płazy? Nie przegap tego artykułu na temat Better-Pets.net cechy żab.
Główne cechy żab
Żaby należą do rzędu Anura, najbardziej zróżnicowanego ze wszystkich rodzajów płazów. Wszystkie anurany mają szereg cech, które odróżniają je od salamandr, traszek i beznogich. Oto główne cechy żab:
- Brak im ogona: termin anuro oznacza „bez ogona”. Dzieje się tak dlatego, że w przeciwieństwie do salamander i traszek ich larwy lub kijanki tracą ogon podczas metamorfozy. Dlatego dorosłym tego brakuje.
- Wydłużone tylne nogi: żaby mają dłuższe tylne nogi niż przednie.
- Przewijanie ze skokiem: Dzięki mocnym tylnym nogom poruszają się skacząc.
- Nawożenie zewnętrzne: podczas stosunku płciowego samica stopniowo składa jaja, a samiec je zapładnia. W przeciwieństwie do pozostałych płazów samiec nie wprowadza do wnętrza samicy organu kopulacyjnego.
- Piosenka Weselna: samce emitują charakterystyczny śpiew w swoim gatunku. Robią to w okresie rozrodczym, aby przyciągnąć samice.
Oprócz tych cech żaby mają wiele innych podobieństw z innymi płazami. Jeśli chcesz je poznać, polecamy ten inny artykuł o Charakterystyce płazów.
Charakterystyka żab dla dzieci
Żaby to bardzo małe zwierzęta, które zwykle mieszczą się w dłoni. Cały dzień spędzają na opalaniu tuż nad wodą, gdzie od czasu do czasu kąpią się. Muszą się zmoczyć, ponieważ mieć bardzo wrażliwą skórę i używać jej do oddychania, chociaż mają też nos i płuca. Ponadto mają bardzo wyłupiaste oczy, ale nie mają uszu.
Kiedy nadchodzi wiosna, spotykają się samica i samiec. Razem składają jaja w wodzie. Podobnie jak w przypadku piskląt, z jaj wylęgają się po pewnym czasie. Wychodzi z nich wiele larw, które nazywane są kijankami. Nie przypominają swoich rodziców, ale są raczej mniejsze i nie mają nóg. Mają bardzo dużą głowę i rybi ogon. Używają go do pływania, ponieważ cały dzień spędzają w wodzie.
Kijanki prawie cały czas spędzają na jedzeniu, aby bardzo szybko rosnąć. Wraz ze wzrostem ich wielkości wysuwają się nogi. Pierwsze wychodzą te z tyłu, które są najdłuższe. Później zaczynają się formować te z przodu, nieco krótsze. Dzięki nowym nogom zaczynają skakać i wychodzić z wody. W końcu ich ogony znikają i stają się dorosłymi, jak ich rodzice. Ten transformacja nazywa się metamorfozą i jest bardzo podobny do tego, co dzieje się u motyli.
Aby lepiej zrozumieć tę metamorfozę, poniżej przedstawiamy cykl życiowy żab.
Gdzie mieszkają żaby?
Jak u wszystkich płazów, cykl życiowy żab jest całkowicie zależny od środowiska wodnego. Dzieje się tak dlatego, że ich jaja nie są izolowane od środowiska, jak ma to miejsce u zwierząt owodniowych. Ponadto ich larwy są wodne i oddychają przez skrzela, jak ryby. Z tego powodu te zwierzęta żyją w pobliżu źródeł wody. Jest to jedna z głównych cech żab, choć nie zawsze tak jest.
Większość żab żyje w wodach stojących lub w prądach o niskiej prędkości. Wśród jego siedlisk znajdujemy rzeki i wszelkiego rodzaju tereny podmokłe, w tym tymczasowe stawy, zbiorniki lub baseny. Jednak wiele gatunków żab w wieku dorosłym nie żyje w pobliżu wody, a jedynie przychodzą do niej, aby się rozmnażać. Mimo to zawsze żyją w wilgotnych miejscach, ponieważ dorośli mają tendencję do oddychania skórnego, więc muszą zawsze mieć wilgotną skórę.
Wiele żaby ziemski żyją w dżunglach o dużej wilgotności. Tak jest w przypadku żab drzewnych. Inni wolą żyć w ściółce gromadzącej się na dnie lasów liściastych lub zakopać się w błocie w porze suchej. Niektóre żaby i ropuchy mają również płuca, co ułatwia im przetrwanie w suchych miejscach. Jednak żaby to dużo bardziej obfite w tropikach i subtropikach, ponieważ potrzebują umiarkowanych temperatur, ponieważ mają bardzo delikatną i wrażliwą skórę.
Karmienie żaby
Dieta żab opiera się na owady, stonogi, pająki, dżdżownice, ślimakiitp. Aby to zrobić, pozostają ciche w pobliżu stojących wód lub na obszarach o dużej wilgotności, gdzie wymienione zwierzęta są bardzo liczne. Gdy zbliża się bezkręgowiec, żaba wykrywa jego ruch i szybko wystawia wysuwany język. Jeśli jest prawidłowy, bezkręgowiec pozostaje przyklejony do języka, który jest pokryty lepką substancją. Następnie wkłada język z powrotem do ust i połyka zdobycz.
Niektóre żaby mają zęby bardzo małe w górnej szczęce, które służą do zapobiegania ucieczce zdobyczy. Tylko jeden gatunek, rzekotka drzewna (Gastrotheca guentheri), ma zęby w żuchwie. Muchomory (Ceratophrydae) mają również rodzaj kłów lub kolców na dolnej szczęce, chociaż nie są uważane za prawdziwe zęby. Są jedną z niewielu żab, które używają swoich „zębów” do łapania zdobyczy. W rzeczywistości mogą spożywać małe gady, płazy, a nawet ssaki.
Jeśli chodzi o kijanki lub larwy, większość są roślinożercy i żywią się glonami. Aby zeskrobać i przeżuć te algi, mają struktury przypominające zęby, znane jako zrogowaciałe szczęki. Gdy metamorfoza postępuje, kijanki zaczynają wprowadzać do swojej diety trochę materii zwierzęcej, takiej jak larwy dwuskrzydłe lub efemeryczne. W ten sposób stopniowo stają się mięsożercami.
Jak rozmnażają się żaby?
Rozmnażanie żab zaczyna się od zalotów samców w stosunku do samic. Aby zwrócić na siebie uwagę samic, angażują się samce żaby rechotać lub śpiewać przez cały sezon lęgowy. Kiedy samiec osiąga swój cel, wsiada na samicę i chwyta ją przednimi nogami. W zależności od pozycji, jaką przyjmą, to sprzężenie lub ampleks może być różnych typów i zależy od gatunku.
Ampleks może trwać od kilku minut do kilku dni. Podczas niej nie dochodzi do kopulacji, ale samica stopniowo uwalnia jajeczka, podczas gdy samiec je zapładnia. Dlatego też zapłodnienie następuje poza samicą. U wielu gatunków jaja składane są w dużych pływających masach lub przyczepiane do roślinności. U innych żab samce niosą i chronią jaja aż do wyklucia.
Narodziny żab
Kiedy wyklują się jajka, kilka larwy znane jako kijanki. Te protorany składają się z dobrze zróżnicowanej głowy, małego ciała i pływającego ogona. Jak wspomnieliśmy wcześniej, są to zwierzęta wodne, które oddychają przez skrzela. Stopniowo te kijanki rosną i nabierają cech dorosłych żab. Podczas tego procesu, zwanego metamorfozą, pojawiają się nogi, a ogon znika.
W niektórych żabach nie ma fazy larwalnej, ale mają bezpośredni rozwój. Tak jest w przypadku gatunków z rodzaju Eleutherodactylus, żab amerykańskich, które łączą się w pary i składają jaja na lądzie. Kiedy te się wylęgają, bardzo małe i niezależne żaby wychodzą bezpośrednio z akwenów wodnych.
Rodzaje żab
Jedną z głównych cech żab jest ich ogromna różnorodność. Te małe zwierzęta przystosowały się do życia w bardzo różnych ekosystemach, w tym na wyspach i bardzo odległych miejscach. Z tego powodu istnieje wiele rodzajów żab, więc skupmy się na niektórych bardziej liczne lub znane rodziny w świecie hiszpańskojęzycznym.
Typowe żaby (Ranidae)
Rodzina Ranidae to najbardziej znana grupa wszystkich rodzajów żab, do tego stopnia, że są one znane jako „prawdziwe żaby”. Wynika to z jego obfitości i ogromnej dystrybucji, która obejmuje prawie cały glob. Jest jednak tylko około 350 gatunków. Wszystkie doskonale odpowiadają typowym cechom żab. Na przykład prezentują zielone lub brązowe kolory (z wyjątkami), co pomaga im bardzo skutecznie się kamuflować.
Trochę przykłady typowych żab są:
- Iberyjska zielona żaba (Pelophylax perezi).
- żaba wiejskaŻaba Arvalis).
- Lampart żabaLitobates berlandieri).
Na poniższym obrazku widzimy przykład Iberyjska zielona żaba.
Żaby (Hylidae)
Rodzina żab jest najbardziej zróżnicowaną grupą wśród Anuran, liczącą około 1000 znanych gatunków. Występują głównie w tropikalnym regionie Ameryki, chociaż występują również w Azji i Europie. Te anurany są do siebie bardzo podobne i charakteryzują się mały rozmiar, gładka skóra i rozszerzone palce. W tych pojawiają się niektóre krążki samoprzylepne, co daje im świetną umiejętność wspinania się.
Wśród najwybitniejszych gatunków tego typu żab znajdziemy:
- Europejska żaba San Antón (Hyla arborea).
- Rzekotka szara (Hyla versicolor).
- Boana Boana (Hypsiboas boans).
Na poniższym obrazku widzimy przykład Europejska żaba San Antón.
Żaby strzałkowate (Dendrobatidae)
Rodzina żab strzałkowatych obejmuje niektóre gatunki najbardziej trujące żaby, jakie istnieją. Wynika to z ich uderzających kolorów, które informują potencjalnych drapieżników o tym, jak niebezpieczne byłoby ich zjedzenie. Inne mają jednak stonowane kolory, które wtapiają się w medium. Cechy te dają im przewagę ewolucyjną, dlatego stosunkowo licznie występują w neotropikach lub strefie tropikalnej Ameryki.
Wśród dendrobatidów, które możemy znaleźć ponad 200 gatunków. Najbardziej znane to:
- Złota strzałka żabaPhyllobates terribilis).
- Czerwona i niebieska strzałka żaba (Oophaga pumilio).
- ropucha górnicza (Dendrobates leucomelas).
Oto przykład złota strzałka żaba.
Żaby Pacman (Ceratophryidae)
Żaby to rodzina żab, która zawiera tylko około 12 gatunków południowoamerykańskich. Są to jednak bardzo ciekawe płazy. Główne cechy żab Pacman to solidny korpus i duża i mocna szczęka. Ponadto mają szczególnie wyłupiaste oczy, które osiągają maksimum w basenie z wodą (Lepidobatrachus laevis).
Inną znaną żabą Pacmana jest żaba trawna (Ceratophrys ornata), który mieszka w Argentynie. Ten gatunek i jego rówieśnicy wyróżniają się guzami na czubku głowy. Znajdują się tuż nad oczami, podobnie jak brwi. Ta funkcja pozwala im miej oczy z dala od błota w którym pozostają pochowani, czekając na swoją zdobycz.
Na poniższym obrazku widzimy a zagotować wodę.
Żaby do gwoździ lub rur (Pipidae)
Rodzina Pipidae obejmuje tylko około 40 gatunków żab. Większość z nich występuje w Afryce Subsaharyjskiej, gdzie znane są jako żaby szponiaste. Inne gatunki żyją w tropikalnym regionie Ameryki Południowej, gdzie nazywane są fajkami lub ropuchami Surinam.
Główne cechy żab szponiastych to brak języka i grzbietowa pozycja oczu. Ponadto prezentują ciało bardzo spłaszczony, który osiąga maksimum u ropuchy surinamskiej (Rura rurowa). Są to bardzo ogólne zwierzęta, które bardzo dobrze przystosowują się do każdego środowiska wodnego. Ze względu na ich wykorzystanie jako zwierząt domowych i doświadczalnych, niektóre z nich stały się gatunkami inwazyjnymi w wielu częściach świata. Tak jest w przypadku afrykańskiej żaby szponiastej (Xenopus laevis).
Na poniższym obrazku widzimy przykład afrykańska żaba szponiasta.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Charakterystyka żab, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- Arxold, E.N. & Burton, JA (1978). Przewodnik terenowy po płazach i gadach Hiszpanii i Europy. Redakcja Omega. Barcelona.
- Hickman, CP i wsp. (2009). Kompleksowe zasady zoologii. McGraw-Hill, Madryt.
- Dell, Amore, C. (2011). Żaby ewoluują w zęby. Wiadomości National Geographic. Na stronie: nationalgeographic.com. Źródło 12 maja 2021-2022.
