Torbacze to ssaki, które w przeciwieństwie do ssaków łożyskowych (zarodki rozwijają się w łożysku wewnętrznym), ich rozwój następuje w sakiewka (rodzaj zewnętrznego worka, w którym zarodek kończy swoją formację). Wewnątrz torebki znajdują się sutki, w których zarodki karmią piersią, dopóki nie zostaną w pełni uformowane.
Najwięcej gatunków torbaczy odnotowuje się w Australii, około 200 gatunków (m.in. Tasmania i Nowa Zelandia). Ale w Ameryce Południowej i Północnej występują też różne gatunki torbaczy, około 70 gatunków.
Czytaj dalej ten post, a Better-Pets.net Ci pokaże rodzaje torbaczy zamieszkujących różne kontynenty.
Australijskie torbacze
Kontynent australijski jest krajem o największej liczbie gatunków torbaczy z ponad 200 gatunkami. Jest najmniejszy z torbaczy: długi ogon planigale, Planigali ingrami, który mierzy zaledwie 5,5 cm (pół myszy) i waży około 4,3 grama.
Czerwony kangur
W Australii jest też Czerwony kangur, Macropus rufuś, uważany za największy z obecnych torbaczy, którego waga sięga 90 kg, przy wzroście 1,50 metra.
Te duże kangury mogą skakać na 10 m długości i 3 m wysokości, poruszając się jednocześnie obiema nogami i wspomagane muskularnym ogonem. Komfortowa prędkość podróżowania to około 25 km/h, natomiast na krótkich trasach potrafią osiągnąć 70 km/h. Przez kilka kilometrów potrafią utrzymać prędkość 50 km/h.
Wielki kangur
Po nim następuje olbrzymi kangur lub kangur szary wschodni, Macropus giganteus, którego waga może osiągnąć 66 kg i mierzyć prawie 2 metry wysokości. Oprócz tych ograniczonych przykładów większych i mniejszych torbaczy istnieje wiele innych gatunków średniej wielkości.
Walabia bagienna
Chociaż wygląda jak kangury, prawda jest taka, że są one dwóch różnych płci. ten Walabia dwukolorowa Jest to dość pospolity mały torbacz, który na szczęście nie jest zagrożony.
Wspólny wombat
Znany także jako szorstkowłosy uombat lub Vombatus ursinus Jest to słodko wyglądający torbacz ważący od 3 do 7 kilogramów. Dawniej niektórzy ludzie mieli te zwierzęta jako zwierzęta domowe, co jest obecnie całkowicie zabronione.
Obecnie istnieje około 200 gatunków torbaczy australijskich, co sprawia, że naprawdę trudno jest szczegółowo opisać każdy z nich. Wcześniej pokazaliśmy Wam najpopularniejsze i najbardziej znane.
Torbacze argentyńskie
Według argentyńskiego przewodnika po torbaczach ten ogromny kraj ma 24 gatunki torbaczy. Występują od północnej Argentyny po rozległe patagońskie łąki. Następnie wskażemy jeden z najbardziej rozpowszechnionych:
Łasica owiec
Łasica owiec lub jeżyna łasica, Didelphis albiventris, to typowy opos z Argentyny, Boliwii, Brazylii, Urugwaju i Paragwaju. Mimo przydomka „łasica” nie jest łasicą, tylko torbaczem. Ma bardzo krótki cykl życia: ciąża trwa tylko kilka tygodni. Po 10 miesiącach osiąga dojrzałość płciową, a po 2 latach pojawia się menopauza. Wkrótce po jego śmierci. Może rozmnażać się 3 razy w roku. W niewoli może osiągnąć 4 lata.
Może mierzyć 70 cm plus ogon, a jego włosy dochodzą do 2 kg. Samice są mniejsze. Jest to wszystkożerny gatunek, który żywi się owadami, gryzoniami, żabami, gadami, jagodami, ptakami, bananami, jabłkami, truskawkami, jajami, padliną, a nawet śmieciami z osiedli ludzkich. Jego drapieżnikami są m.in. puma, aligator, lis pampejski, pirania i harpia orzeł. Ten torbacz jest uważany za żywą skamielinę. Nie jest zagrożony.
Ten torbacz, jak wiele innych, ma 3 pochwy. Centralna to miejsce, w którym rodzą się maleńkie zarodki, a kończy się układ pokarmowy i moczowy. Dwie strony służą do zapłodnienia i prowadzą do dwóch komór macicy. Samce mają rozwidlony penis (Natura jest w tym przypadku bardzo mądra i hojna).
Torbacze nie mogą przenosić wścieklizny, ponieważ jego niska temperatura ciała (32º) zapobiega rozwojowi choroby. Posiadają wiele limfocytów, co sprawia, że mają bardzo odporną obronę.
meksykańskie torbacze
Czterooki opos
Czterooki opos, Filander opos, to opos, który żyje w południowym Meksyku, chociaż występuje w całej Ameryce Środkowej i Południowej do północnej Argentyny. Żywi się owadami, gadami, gryzoniami i owocami. Jest to gatunek nadrzewny i lądowy o zwyczajach nocnych. Możesz to zobaczyć na obrazku:
Opos to meksykański torbacz, którego występuje kilka gatunków o różnej wielkości. W rzeczywistości nazwa opos to lokalna nazwa oposów.
Tlacuachillo de agua
Wodny opos, Chironectes minimus, jest jedynym torbaczem wodnym. Zamieszkuje jeziora i strumienie w Meksyku, ale stamtąd jest rozprowadzany na północny wschód Argentyny. Żywi się rybami, płazami i skorupiakami. Mierzy do 35 cm plus 40 cm ogona. Jest również znany jako chucha de agua, między innymi lokalnymi nazwami.
Torbacze tasmańskie
Diabeł tasmański
Najbardziej znany torbacz tasmański znany jest na całym świecie jako diabeł tasmański. Diabeł tasmański Sarcophilus harrisii, jest endemitem torbacza na wyspie Tasmania. Zwykle nie żyje dłużej niż 5 lat w naturze. Dziś jest największym mięsożernym torbaczem na świecie. Ma bardzo szorstki, masywny i charakterystyczny wygląd. Jest czarny z białymi znaczeniami, choć zdarzają się zupełnie czarne. Ma około 65 cm długości, plus krótki 25 cm ogon. Jego waga sięga 8 kg. Kobiety są mniejsze.
Jedną z ich ofiar są wombaty, torbacze, których waga dochodzi do 30 kg. Fakt ten wskazuje na ogromną siłę i agresywność diabła tasmańskiego. Który wraz z niewiarygodnym współczynnikiem siły ugryzienia (BFQ 181) przewyższa tygrysa (BFQ 127) lub jaguara (BFQ 137). Jednak żywi się głównie padliną.
Od połowy lat 90. diabły tasmańskie cierpiały z powodu epidemii zakaźnego raka twarzy, co znacznie uszczupliło ich populację.
jest obecnie w poważne niebezpieczeństwo wyginięcia. Władze opracowują plany jego odzyskania.
Kolumbijskie torbacze
W Kolumbii występuje 29 gatunków torbaczy. Najbardziej rozpowszechnione są tzw. chuchas, czyli różne gatunki oposów.
Ale istnieją dwie różne endemiczne odmiany torbaczy, które można znaleźć tylko wśród ogromnej i bogatej fauny Kolumbii. Jednym z nich jest malutki torbacz, który pokażemy poniżej:
tuńczyk kolumbijski
Tuńczyk kolumbijski, Caenolestes fuliginosus, to mały endemiczny torbacz na południe od Valdivia, Antioquia. Żywi się owadami i owocami. Ma nocne nawyki. Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem.
Obraz z zoologia.puce.edu.ec:
kolumbijska chuchita
Czuchita kolumbijska, Gracilinanus perijae, znany również jako kolumbijski opos myszy. Jest to małe zwierzę, które żyje w lasach kolumbijskich nizin tropikalnych i subtropikalnych.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje torbaczy, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
