Komunikacja to złożony proces, który jest niezbędny dla wszystkich gatunków zwierząt na planecie, ponieważ zależy od niej wiele czynników, takich jak reprodukcja, pożywienie i ochrona życia przed możliwymi zagrożeniami.
W ten sposób w świecie zwierząt opracowano złożone i różnorodne sposoby komunikowania się różnych grup, na przykład poprzez dźwięki, ruchy, określone kolory, kontakt fizyczny, a nawet wysyłanie sygnałów chemicznych, które niosą określone informacje. W tym artykule Better-Pets.net chcemy porozmawiać z Tobą konkretnie jak mrówki się komunikują, zróżnicowana grupa owadów społecznych.
Kilka ogólników na temat mrówek
Mrówki to stawonogi należące do klasy Insecta, rzędu Hymenoptera i rodziny Formicidae. Zamieszkują różnorodne ekosystemy, z wyjątkiem obszarów wodnych i polarnych, i szacuje się, że stanowią od 15-20% biomasy zwierząt lądowych.
Jeśli chodzi o sposób żywienia, może być wszystkożerny lub roślinożerny, jak wyjaśniliśmy w innym artykule na temat tego, co jedzą mrówki? Stwierdzamy zatem, że wiele z nich jest drapieżnych, co razem rozwijają się bardzo wydajnie, mogą też być selektywne pod względem spożywanych roślin, a dodatkowo mogą w specjalny sposób żywić się grzybami, które hodują w swoich gniazdach.
Szacuje się, że istnieją ponad 10 000 gatunków globalnie, odgrywając fundamentalną rolę w ekosystemach, będąc kontrolerzy biologiczni które uczestniczą w obiegu składników odżywczych i napowietrzaniu gleb. Mogą jednak również powodować pewne problemy, gdy rosną w niekontrolowany sposób w miejscach upraw lub przestrzeniach miejskich.
Złożony system społeczny mrówek
Mrówki rozwijają złożony system budowy, dlatego zostały nazwane par excellence owadami społecznymi są identyfikowane jako euspołeczny, co odpowiada najwyższemu poziomowi organizacji społecznej, którą dzielą z różnymi owadami i innymi małymi grupami zwierząt.
Społeczny sukces mrówek wynika z ich współpraca i organizacja dla dystrybucji pracy, co jest podstawowym aspektem. Owady te wyspecjalizowały się w zadaniach, jakie wykonują wewnątrz i na zewnątrz kolonii, minimalizując tym samym możliwość popełniania błędów i optymalizując zużycie energii. Tak więc jedni specjalizują się w utrzymaniu i opiece nad larwami, inni w budowie gniazda, są też takie, które uczestniczą w żerowaniu (poszukiwaniu i selekcji pożywienia), takie, które chronią kolonię, królowe i samce głównie w odpowiedzialny za proces reprodukcyjny grupy.
Rozumienie struktury społecznej mrówek musi być realizowane z dwóch punktów widzenia: z jednej strony z punktu widzenia indywidualności, czyli z uwagi na to, że specjalizacja do wykonywania czynności jest kluczowym aspektem w grupie, oraz z drugiej, zawsze pamiętając, że te owady współpracują ze sobą jako zorganizowana całość, tworząc jednostkę.
Rodzaje komunikacji między mrówkami
Mrówki mają złożony system komunikacji, co wskazuje, że odbywa się to różnymi sposobami, które mogą być fizyczne lub chemiczne. wschód złożony system interakcji społecznych między nimi występuje pomimo ich maleńkiego mózgu, który odgrywa ważną rolę i łączy się z innymi strukturami komunikacyjnymi. Ogólnie rzecz biorąc, proces komunikacji mrówek odbywa się za pośrednictwem sieci systemów, takich jak: węchowy, wizualny i dotykowy.
Pierwszy jest niezbędny dla tych owadów i jest wysoce udoskonalony; druga, choć mniej rozwinięta, jest również skuteczna, biorąc pod uwagę funkcjonalność ich oczu, która pozwala im widzieć, co dzieje się w ich otoczeniu; trzeci jest równie ważny, ze względu na fizyczną interakcję, którą stale wykonują w swoich różnych czynnościach. Poza tym, mrówki są w stanie odbierać dźwięki i wibracje czyniąc go bardziej złożonym i optymalizując proces komunikacji.
Fizyczna komunikacja między mrówkami
Jedna z form komunikacji fizycznej u mrówek składa się z tego, co specjaliści nazywają anteing, co dzieje się, gdy opuszczają swoje gniazda, spotykają się i zatrzymują na kilka chwil, aby dotykać ich antenami. Wiadomo, że receptory węchowe mrówek znajdują się w ich czułkach, więc kontakt fizyczny ma na celu przekazywanie między sobą pewnego rodzaju informacji.
Również wśród nich mogą występować trofalaksja, który składa się z szeptana wymiana żywności. Jednak wymiana ta nie ogranicza się do jedzenia, ale mogą również wymieniać płyny obciążone sygnałami chemicznymi, które również przekazują różnego rodzaju informacje.
Komunikacja chemiczna między mrówkami
Zapach mrówek jest niezbędny, ponieważ pozwala to na rozpoznanie ich przez członków kolonii, do której należą, tak że w przypadku braku tego rozpoznania wejście do gniazda jest uniemożliwione, a nawet może dojść do ataku. Zaobserwowano, że mrówki po zmoczeniu lub zabrudzeniu dokonują pewnego rodzaju oczyszczania ciała nogami, co sugeruje, że wykonują tę czynność w celu odzyskania charakterystycznego zapachu, który jak wskazaliśmy ma ogromne znaczenie, aby pozostać z nimi. ich grupa rodzinna. Badania wskazują, że szczególny zapach każdej kolonii jest produktem jej geny, fizjologia i dieta. To jest produkowane przez chemikalia zwane feromonami, których istnieją różne rodzaje i stężenia, będące związkami wytwarzanymi przez zwierzę w celu emitowania różnego rodzaju wiadomości.
W tym sensie komunikacja chemiczna występuje bez dotykania tych zwierząt, tak że gdy cząsteczki przemieszczają się w powietrzu, są postrzegane i identyfikowane przez receptory, które mrówki mają na swoich czułkach, emitując określone informacje, które są przetwarzane w ich mózgu. Również ten ślad może zostać zaimpregnowany w ziemi w miarę przemieszczania się mrówek z miejsca na miejsce, przez co mrówka, lokalizując ważne źródło pożywienia, może wrócić do gniazda zostawiając ślad chemiczny, aby inne wiedziały, jak się do niego dostać Dlatego często można zobaczyć mrówki idące w kolejce, co wskazuje na część ich zachowania grupowego.
Te substancje, które emitują sygnały chemiczne, są identyfikowane przez członków kolonii i wytwarzane w różnych częściach ciała mrówek. Jest o węglowodory naskórkowe, szereg związków organicznych, które pozwalają im identyfikować się nawzajem i wiedzieć, czy dana osoba jest królową, mężczyzną czy robotnicą. Podobnie feromony te dostarczają informacji o zagrożeniach, lokalizacji pożywienia, rozmnażaniu, rekrutacji i znakach.
Każda kolonia ma charakterystyczny zapach, który przenoszony jest na wszystkich członków poprzez stały kontakt, jaki mają podczas wymiany pokarmu, wzajemnej pielęgnacji i nieustannego tarcia, jakie nawiązują. Zapach ten szybko uczy się rozpoznawać przez osobniki od momentu narodzin.
Komunikacja za pomocą dźwięków, wibracji i ruchów u mrówek
Mrówki komunikują się nie tylko poprzez dotykanie lub emitowanie feromonów, ale także poprzez generowanie dźwięku tak, aby wskazywał na rodzaj informacji. Wykazano, że nie tylko dorosłe osobniki wydają te dźwięki, ale potrafią to robić nawet te, które są w stadium larwalnym o wyższym stopniu dojrzałości, co wskazuje, że już dostrzegają to, co dzieje się wokół nich.
Ale jest też inny rodzaj komunikacji między tymi zwierzętami i to poprzez emisja drgań na podłoże, które mogą być postrzegane przez inne mrówki, które są odległe. Ta forma komunikacji może być bardzo skuteczna, gdy przekazywanie informacji za pomocą feromonów może zostać zmienione lub ograniczone przez jakiś czynnik chemiczny obecny w środowisku.
Innym sposobem komunikacji obserwowanym u mrówek jest realizacja gatunków tańce lub ruchy boki głowy, których używają również do celów komunikacyjnych.
Mrówki są wyraźnym przykładem na to, że rozmiar nie ma nic wspólnego z możliwościami, jakie może mieć zwierzę. Te małe i pozornie nieszkodliwe owady, ze względu na swoją organizację, generują działania, które mogą być zaskakujące, takie jak ratowanie się w przypadku powodzi poprzez formowanie gatunków pływających tratw poprzez łączenie ich ciał w wysoce zorganizowany sposób, umożliwiając im dotarcie do suchych lądów. Ponadto są zaciekłe, jeśli chodzi o obronę, za co mogą gryźć, spryskiwać lub wstrzykiwać chemikalia, takie jak kwas mrówkowy. ten mrówki użądlą w niektórych przypadkach mogą być bardzo bolesne, a bardzo niewiele rodzajów mrówek jest niebezpiecznych dla ludzi.
Z drugiej strony mają zdolność uczenia się, aby pracownik mniej doświadczony mógł poprowadzić kogoś z mniejszym doświadczeniem do miejsca, w którym znajduje się pożywienie, dzięki czemu ten ostatni zdoła przypomnieć sobie podróż, którą przebył, aby dotrzeć tam samemu przy innych okazjach.
Wszystkie wymienione przykłady powstają dzięki złożonemu systemowi komunikacji mrówek, który jest niezbędny do ich przetrwania.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Jak mrówki się komunikują?, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.
Bibliografia- Jackson, D. i Ratnieks, F. (2006). Komunikacja w mrówkach. Current Biology, tom 16, nr 15. Dostępne pod adresem: https://www.cell.com/current-biology/pdf/S0960-9822(06)01834-3.pdf
- Fioravanti, C. (2018). Chemiczny język owadów. Badania. Dostępne pod adresem: https://revistapesquisa.fapesp.br/es/el-lenguaje-quimico-de-los-insectos/
- López-Riquelme, Niemcy Octavio. (2008). Mrówki jako układy modelowe zachowań złożonych: Neurobiologiczne podstawy komunikacji chemicznej i podziału pracy u mrówek. Praca doktorska Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego Meksyku. Dostępny pod adresem: https://www.researchgate.net/profile/German_Lopez-Riquelme/publication/200819205_Hormigas_como_sistemas_modelo_para_el_comportamiento_complejo_Bases_neurobiologicas_de_la_comunicacion_quimica_y_la_division_del_trabajo_en_las_hormigas/links/00b7d521183d555c24000000/Hormigas-como-sistemas-modelo-para-el-comportamiento-complejo-Bases-neurobiologicas-de-la -chemia-komunikacja-i-podział-pracy-w-mrowkach.pdf
- López-Riquelme, niemiecki Octavio i Ramón, Fidel. (2010). Szczęśliwy świat mrówek. WSKAZÓWKA. Magazyn specjalizujący się w naukach chemiczno-biologicznych. Dostępne pod adresem: http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1405-888X2010000100004&lng=es&tlng=es.
- Ryabko B i Reznikova Z. (1996). Badanie systemu komunikacji i zdolności poznawczych mrówek. Iberyjskie Stowarzyszenie Mirmekologii. Dostępne pod adresem: http://www.mirmiberica.org/node/234
