Pchła jest jedną z najczęstsze pasożyty zewnętrzne w psie. Jest to irytujący owad, który jest dość sportowcem i jest bardzo przystosowany do swojego gospodarza, więc gdy nasz przyjaciel zostanie spasożytowany, trudno się go pozbyć, ze względu na jego zdolność do pozostawania w środowisku w niedojrzałych formach i ponieważ o łatwości przenoszenia się dorosłych osobników poprzez kontakt między psami z ich kongenerami lub innymi zwierzętami.
Samo ugryzienie jest dokuczliwe, powoduje silne swędzenie, a nawet, jeśli zarażenie jest bardzo wysokie, szczególnie u szczeniąt, może prowadzić do anemii u psa, ponieważ jest to pasożyt krwiożerny, czyli taki żywi się krwią Twojego gościa.
Ale to nie wszystko, ponieważ oprócz niewygodnych ukąszeń mogą być wektorami chorób, które mogą stać się poważne i mogą stać się problemem zdrowia publicznego, ponieważ niektóre z nich są podatne na być przenoszone na gatunek ludzki. Dlatego warto dobrze zapobiegać konkretnymi produktami do zwalczania tych owadów. Przede wszystkim ważne jest, aby chronić psa w okresie od wiosny do jesieni, ale tak naprawdę, gdy w domu jest ogrzewanie i zimy stają się cieplejsze, wskazane jest, aby chronić go przez cały rok. W tym artykule Better-Pets.net znajdziesz 5 chorób, które pchły przenoszą na psy. Nie przegap tego!
1. Dipylidioza
Ta dolegliwość jest spowodowana przez pasożyt jelitowy należący do rodziny tasiemców lub płazińców; czyli tasiemca gatunku Dipylidium caninum. Jest to główna choroba przenoszona przez pchły, które są gospodarze pośredni tego pasożyta i psów (żywiciela ostatecznego) zarażają się poprzez połknięcie pcheł, która z kolei jest pasożytowana w fazie larwalnej pasożyta, zwanej cystycerkoidem. Głównymi gatunkami pcheł biorących udział w transmisji są Ctenocephalides canis lub Felis (odpowiednio pchły psie i kocie, chociaż mogą w równym stopniu pasożytować na obu gatunkach).
Cykl życiowy tego pasożyta wymaga dopełnienia żywicieli pośrednich (w tym przypadku owadów, głównie pcheł lub w mniejszym stopniu wszy). Ciężarne proglottydy (odcinki morfologiczne ciała tego typu robaków z jajowatymi torebkami wewnątrz i ze zdolnością ruchu) docierają z kałem do środowiska lub migrują z jelita do odbytu psa i uwalniają jaja. Larwy pcheł, które są odchodami (żywią się odchodami i innymi pozostałościami materii organicznej), połykają jaja pasożyta, a u dorosłej pchły rozwija się faza larwalna lub wągrzyca, która będzie tą, która zakaża żywiciela ostatecznego (psy, koty i ludzi). Po spożyciu pcheł rozwinie się faza dorosła w jelicie cienkim naszego psa, faza, która potrwa około 20 do 30 dni.
Wielokrotnie nie daje więcej symptomatologia to swędzenie odbytu, a zobaczymy, że nasz zwierzak ciągnie odbyt po ziemi i liże okolicę. Jeśli jednak pasożytnictwo jest wysokie, mogą pojawić się inne objawy, takie jak obraz trawienny (w którym zaparcia mogą występować na przemian z biegunką), opóźnienie wzrostu u szczeniąt lub pogorszenie stanu skóry i sierści (nadmierne wypadanie, brak połysku, łamliwość włosy itp.). Nawet w przypadku bardzo poważnych pasożytów przychodzą do wykonywania zdjęć epileptycznych, co jest bardzo rzadkie.
Aby zdiagnozować chorobę, a analiza stolca aby obserwować jajowate kapsułki, a ponadto rogówki są zwykle obserwowane gołym okiem w kale, włosach lub powierzchniach, na których zwierzę odpoczywa (zazwyczaj są one postrzegane jako ziarna ryżu). Ponadto bierze się pod uwagę wcześniejszą historię pasożytowania pcheł u pacjenta.
Ważne jest, aby przeprowadzać okresowe odrobaczanie, zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne, aby zapobiec zarażeniu naszego futra tym pasożytem. Jeśli mamy w domu dzieci, wskazane byłoby nawet comiesięczne odrobaczanie, ponieważ jest to pasożyt, który może pasożytować na ludziach (ludzie są przypadkowym żywicielem), a dzieci są bardziej podatne na jego zarażenie, czy to przez przypadkowe połknięcie pcheł, czy też bezpośrednio. kontakt z proglottydami uwolnionymi do środowiska. Jest to tak zwana choroba odzwierzęca, która jest definiowana jako choroba przenoszona w sposób naturalny ze zwierząt na ludzi i odwrotnie.
Skonsultuj się z lekarzem weterynarii, aby uzyskać najlepsze wytyczne dotyczące odrobaczania w zależności od środowiska i stylu życia Twojego psa.
2. Hemoplazmoza (Mykoplazmoza)
Sposób, w jaki infekcja jest przenoszona przez hemoplazmy (znany również jako Haemobartonella), pozostaje nieznany do dziś. Wydaje się jednak, że w grę wchodzą pchły i kleszcze. Infekcje mogą również wystąpić poprzez transfuzję krwi od zarażonych psów. Zarówno hemoplazmy kotów, jak i psów są grupa bakterii dystrybucja globalna, chociaż jej rozpowszechnienie jest bardzo zmienne.
Zakażenie Mycoplasma haemocanis Tak Candidatus Mycoplasma haematoparvum. W każdym razie jest uważana za rzadką i była obserwowana zwłaszcza u psów z obniżoną odpornością, na przykład z powodu splenektomii (usunięcie śledziony) lub obecności innych współistniejących chorób.
ten Objawy kliniczne częstsze są blade błony śluzowe (niedokrwistość), letarg, anoreksja, utrata masy ciała, depresja i gorączka. Aby zdiagnozować infekcję, pobiera się próbkę krwi i Rozmaz krwi (obserwacja bakterii przyczepionych do czerwonych krwinek). Można również zastosować inne uzupełniające techniki diagnostyczne.
Aby wyleczyć tę infekcję, konieczne jest zastosowanie określonych antybiotyków i czasami, chociaż pacjenci zdrowieją klinicznie, infekcja nie jest całkowicie wyeliminowana i staje się przewlekła. Jeśli Twój pies ma którykolwiek z opisanych objawów, jak najszybciej udaj się do lekarza weterynarii, aby ocenić przypadek.
3. Bartonelloza
Ta choroba jest również spowodowana bakteria, w tym przypadku z rodzaju Bartonella spp, które infekują czerwone krwinki i komórki śródbłonka (komórki wyściełające naczynia krwionośne). Ogólnie rzecz biorąc, jest to znacznie częstsza choroba u kotów, a dominującym gatunkiem jest Bartonella henselae, które mogą być również przenoszone na ludzi, zwłaszcza z osłabionym układem odpornościowym, poprzez: drapanie kota z paznokciami zabrudzonymi zakażone odchody pcheł (tzn. jest to również choroba odzwierzęca).
Głównym wektorem tej bakterii jest pchła kocia lub Ctenophalides felis felis, który ma globalną dystrybucję. To również zostało wyizolowane Bartonella spp u innych gatunków pcheł i kleszczy, ale jego wpływ na przenoszenie choroby nie jest jasny. Jest zwierzęta bezobjawowe, prezentując poważniejsze objawy u pacjentów z obniżoną odpornością.
U psów, chociaż najbardziej rozpoznawanym gatunkiem Bartonelli jest B.vinsonii Podgatunek berkhoffii, nowe przypadki infekcji przez gatunki, które wcześniej uważano za typowe dla kotów lub innych gatunków są stale opisywane, a zatem do tej pory gatunki, które zostały znalezione u psów obejmują B. henselae, B. vinsonii ssp. berkhoffii, B. clarridgeiae, B washoensis, B. kwintana, B. rochalimae, B. elizabethae a ostatnio B.koehlerae.
W tym gatunku obserwujemy jako główne Objawy kliniczne: krwawienia z nosa lub z nosa, zapalenie wsierdzia, zaburzenia neurologiczne, zaburzenia kości, a także zmiany w wątrobie i śledzionie lub wazoproliferacyjne. Wydaje się, że jej przenoszenie na ludzi jest również związane z ugryzieniami lub zadrapaniami przez psy i sugeruje się, że w tym przypadku w grę wchodzi ślina chorego zwierzęcia (nadal trwają badania, czy ślina kota jest również zaangażowana w przenoszenie na człowieka). ludzie).
Diagnozę stawia Kultura krwi w połączeniu z wykrywanie DNA bakterii we krwi lub innych tkankach. Często jednak diagnozę komplikuje bardzo wolno rosnąca bakteria, co może prowadzić do fałszywie ujemnych wyników w hodowlach. Kolejną komplikacją w jej diagnostyce jest prezentacja bardzo zróżnicowanych i niespecyficznych obrazów klinicznych.
4. Tyfus mysi
Większość riketsjozy jest przenoszona przez kleszcze. Jednak endemiczny lub mysi tyfus, choroba zakaźna o szerokim zasięgu geograficznym, spowodowana przez Rickettsia tiphy, pałeczka z rodziny rickettsiae, jest przenoszona na człowieka (zoonoza) przez zakażone ukąszenia pcheł. Głównym wektorem tej bakterii jest pchła szczura, należący do gatunku Xenopsylla cheopis, stanowiący główny zbiornik szczura okołodomowego. Jest uważany za pojawiająca się choroba zakaźna i coraz bardziej endemiczny w większej liczbie obszarów. W naszym kraju przypadki zostały opisane w prowincjach Sewilla, Huelva, Murcia i Wyspy Kanaryjskie.
Przeniesienie na ludzi jest przypadkowe, poprzez zanieczyszczenie obszaru ugryzienia lub przeczosów na skórze zakażonym odchodami pcheł.
Oprócz zaangażowania szczurzej pchły, ostatnio wykazano udział tego gatunku Ctenocephalides felis (pchła kocia), zarówno w cyklu biologicznym, jak i w przenoszeniu na ludzi. Dlatego zarówno psy, jak i koty są również uważane za rezerwuary choroby. Podobnie jak reszta Rickettsiae, jest obowiązkowym pasożytem wewnątrzkomórkowym, o niewielkich rozmiarach i małej żywotności poza gospodarzem.
To objaw Najczęściej związane z tą chorobą są ostra gorączka, bóle stawów (bóle stawów), bóle głowy (ból głowy), zmęczenie i wysypka (czerwonawa wysypka skórna związana z gorączką). W większości przypadków zwykle ustępuje bez następstw, ale w niewielkim odsetku występują poważniejsze przypadki, w których może wystąpić niewydolność wielonarządowa, niewydolność oddechowa, wstrząs, drgawki itp.
Chociaż nadal jest w fazie badań i nie ma jeszcze jednoznacznych wyników, uważa się, że inny gatunek Rickettsia: R. felis, może również brać udział w rozwoju tyfusu mysiego. Jest to również przenoszone przez kocią pchłę, C. felisDlatego po raz kolejny koty i psy stają się coraz ważniejszymi rezerwuarami choroby.
5. Alergiczne zapalenie skóry na ukąszenia pcheł (D.A.P.P)
Alergiczne zapalenie skóry na ukąszenia pcheł występuje najczęściej u psów i kotów. Jego źródłem jest uczulenie zwierzęcia na antygeny (białka lub ich fragmenty) obecne w ślinie pcheł, powodujące przesadną reakcję układu odpornościowego na te antygeny. To jest znane jako reakcja nadwrażliwości. Reakcja ta jest niezależna od liczby pcheł, które pasożytują na zwierzęciu, przy czym ugryzienie pojedynczej pchły jest wystarczające do wywołania wspomnianej reakcji.
Wiek zachorowania to od 3 do 6 lat. Jest to zwykle sezonowe, zbiegające się z miesiącami największej aktywności pcheł (w przybliżeniu od kwietnia do października), chociaż może trwać do końca roku, jeśli pchła pozostaje w otoczeniu psa (zwłaszcza w pomieszczeniach, gdzie zwykle mamy optymalne warunki dla rozwój pcheł przez cały rok). W każdym razie ma tendencję do nasilenia się w ciepłych miesiącach, a obraz kliniczny pogarsza się z wiekiem. Klinicznie charakteryzuje się pojawieniem się zmiany grudkowate, związany z bardzo intensywnym swędzeniem. Są one zwykle zlokalizowane w bardzo charakterystycznych obszarach, głównie w okolicy lędźwiowo-krzyżowej i mogą rozciągać się na okolice krocza, brzuch i boki.
Ponadto ciągłe drapanie w przewlekłych przypadkach może prowadzić do: wtórne infekcje skóry, samoistne łysienie i pojawienie się łojotoku.
Zabieg przechodzi kompleksowa kontrola pcheł. Ważne jest, aby leczyć zwierzę, jego środowisko i wszystkie zwierzęta, które z nim żyją. W bardzo ciężkich przypadkach użycie kortykosteroidy, ale zawsze będą uzupełniać leczenie pasożytnicze, nigdy jako jedyne leczenie.
Musimy być bardzo rygorystyczni i zadbać o to, aby leczenie było profilaktyczne, czyli starać się nie dopuścić do pasożytowania naszego psa, podejmując wszelkie możliwe środki zapobiegawcze. W przypadkach, które stały się przewlekłe, oprócz powyższych może być konieczne zastosowanie antybiotykoterapii i szamponu w celu zwalczania wtórnych infekcji i łojotoku. Twój weterynarz zawsze oceni przypadek indywidualnie, aby przepisać idealne leczenie.
Co zrobić, jeśli zauważysz ukąszenia pcheł na swoich psach?
Różne choroby przenoszone przez pchły sprawiają, że zaleca się odwiedź weterynarza, którzy będą mogli przeprowadzić odpowiednie testy diagnostyczne, aby wykluczyć obecność jakiegokolwiek rodzaju bakterii, infekcji lub pasożytów wykorzystujących pchły jako wektor pośredni.
Ponadto specjalista zaleci leczenie wskazane w celu wyeliminowania pcheł u psa, które będą się różnić w zależności od tego, czy osoba dotknięta chorobą jest dorosły pies lub szczeniak. Pamiętaj, że do eliminacji pcheł u szczeniąt stosuje się określone produkty.
Co zrobić, jeśli pchły też cię dotykają?
Jeśli Ty też doświadczasz swędzące ciało, być może będziesz musiał przejrzeć objawy pcheł u ludzi, a także choroby przenoszone przez pchły na człowieka, ponieważ, jak wspomnieliśmy, w niektórych przypadkach pasożyty te mogą być nosicielami chorób odzwierzęcych.
Nie zapomnij o tym, bo pozbyć się pcheł całkowicie, będziesz musiał zastosować odpowiednie leczenie weterynaryjne i całkowicie wyeliminować pchły z domu, w tym z legowiska psa, zabawek, sof, koców, dywaników itp.
Ten artykuł ma charakter czysto informacyjny, w Better-Pets.net nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku pojawienia się jakiegokolwiek dolegliwości lub dyskomfortu.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do 5 chorób, które pchły przenoszą na psy, zalecamy przejście do naszej sekcji Choroby pasożytnicze.
Bibliografia- Dzień MJ. Jedno zdrowie: znaczenie chorób towarzyszących zwierzętom przenoszonym przez wektory. Wektory pasożytnicze 2011; 4-49
- Jordi Giné, Xavier Roura, Ángel Sainz Rodríguez, p. Luisa Suárez Rey, óscar Cortadellas, p. Dolores Tabar. AVEPA KONTYNUACJA SZKOLENIA 2012. MEDYCYNA WEWNĘTRZNA. Aktualizacja dotycząca diagnozowania i kontroli chorób zakaźnych u kotów i psów; 17-48
- PRZEWODNIK ESCCAP nr 5. Zwalczanie chorób przenoszonych przez wektory u psów i kotów; 31-60
- LE Fidalgo Álvarez, Juan Rejas López, Rafael Ruíz de Gopegui Fernández, JJ Ramos Antón. Weterynaryjna Patologia Medyczna, 2003; 73-78
