W tym artykule Better-Pets.net zajmiemy się leiszmanioza u psów, choroba pasożytnicza, która jest w fazie ekspansji i będąca chorobą odzwierzęcą, to znaczy chorobą, która może wpływać na ludziWiedza o tym jest niezbędna, aby podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze, ponieważ zawsze lepiej jest unikać choroby niż ją leczyć. Wyjaśnimy, jak rozpoznać jej objawy, jak się rozprzestrzenia, jakie jest leczenie z wyboru i jaka jest długość życia psów z leiszmanią.
Wypadanie włosów, zgrubienie skóry, owrzodzenia czy nieprawidłowy wzrost paznokci to tylko niektóre z objawów, jakie wywołuje leiszmania. Należy jednak zauważyć, że niektóre psy mają chorobę bezobjawową, co utrudnia ich identyfikację. Dlatego ważne jest, aby okresowo odwiedzać weterynarza i udać się na każdą anomalię. Czytaj dalej, aby się dowiedzieć wszystko o leiszmaniozie u psów.
Czym jest leiszmanioza u psów?
Leiszmanioza lub leiszmanioza to choroba pasożytnicza spowodowane przez pierwotniaki z rodzaju Leiszmania. Częściej występujące w gorącym klimacie, takim jak te występujące w basenie Morza Śródziemnego, Ameryce Południowej, Afryce czy Azji, liczba zachorowań wzrasta. Przenosi się głównie przez ukąszenie komara ćwikowatego samica, która potrzebuje krwi do zakończenia składania jaj. Może objawiać się w różnych postaciach klinicznych. Oprócz psów leiszmania może wpływać na inne zwierzęta, takie jak koty, a także na ludzi.
Komar przenoszący leiszmanię u psów jest zwykle aktywny o wschodzie i zachodzie słońca ciepłych dni. Żyje na obszarach wiejskich lub w gajach, w których znajduje dziury, w których może się ukryć w ciągu dnia. W zimnych porach pozostaje w stadium larwalnym. Jest pewne, że zmiany klimatyczne będą sprzyjać jego ekspansji, zwiększając zachorowalność na leiszmaniozę psów, kotów i ludzi. Dlatego unikanie ugryzienia jest najlepszym sposobem zapobiegania rozprzestrzenianiu się leiszmanii u psów. Trudno nam to zaobserwować na psie, ponieważ jest mały i szybko działa. W niektórych przypadkach możemy zlokalizować zgryz.
Cykl życia leiszmanii
Widzieliśmy już, które pierwotniaki z rodzaju Leiszmania To one są przyczyną tej pasożytniczej choroby, ale jaki jest jej cykl biologiczny? Kiedy komar gryzie zarażonego psa nabywa leiszmanię, która jest w ich krwi. W żołądku owada pasożyty są uwalniane, ewoluują do wydłużonej, wiciowej postaci (promastigotes) i rozmnażają się. Jeśli komar ponownie ugryzie, leiszmania zarazi nowego psa. Po ugryzieniu pasożyty atakują makrofagi, które są rodzajem białych krwinek i powracają do kształtu jajowatego (amastigoty), które rozchodzą się po całym ciele. Jeśli komar ugryzie tego skażonego psa, cykl pasożytniczy będzie kontynuowany tak, jak opisaliśmy. Dlatego, jak widzimy, leiszmania potrzebuje dwóch żywicieli, aby zakończyć swój cykl życia:
- Komórki kręgowca, głównie psa, które byłyby zbiornik.
- Układ pokarmowy komara ćmikowatego, który pełniłby rolę wektor.
Objawy leiszmanii u psów
Po bardzo zmiennym okresie inkubacji chory pies będzie przejawiał takie objawy, jak następujące, co pozwoli nam określić: jak stwierdzić, czy pies ma leiszmaniozę:
- Wypadanie włosów wokół oczu, uszu i nosa.
- Pozostałe włosy będą wyglądać dobrze i matowo.
- Przy zaawansowanej leiszmaniozie u psów docenimy utratę wagi, pomimo normalnego odżywiania.
- Zwiększenie rozmiaru węzłów.
- Przerost paznokci.
- Rany, które się nie goją, zwłaszcza w miejscach kontaktu i wokół oczu, które mogą wywoływać zapalenie spojówek.
- Letarg.
- Utykać.
- Ból stawu.
- Krwotok z nosa.
- Hiperkeratoza, czyli zgrubienie skóry na nosie i palcach.
- W przewlekłej leiszmaniozie powszechne są niewydolność nerek, zaburzenia trawienia lub wątroby.
Musisz wiedzieć, że niektóre psy są zaatakowane przez pasożyta, ale nie wykazują objawów, co oznacza, że mogą być źródłem zarażenia bez naszej wiedzy, że są chore. Dlatego zaleca się przeanalizowanie wszystkich psów żyjących w obszarach ryzyka, aby wiedzieć, czy są nosicielami Leiszmania.
Rodzaje leiszmaniozy u psów
W zależności od rozwiniętych objawów, będziemy mieli do czynienia z jednym i drugim rodzajem leiszmanii u psów:
- Leiszmanioza trzewna: to taka, która powoduje wewnętrzne objawy kliniczne, czyli zaburzenia trawienia, nerek i wątroby, gorączkę, letarg, utratę wagi itp.
- Leiszmanioza skórna: to ta, która powoduje fizyczne objawy na skórze zarażonego psa, takie jak wypadanie włosów, zgrubienie skóry, nie gojące się rany itp.
Jak rozprzestrzenia się leiszmanioza u psów?
W jaki sposób leiszmanioza przenosi się z jednego psa na drugiego? Występuje transmisja leiszmaniozy przez muchę piaskową, chociaż wydaje się, że suki mogą zarazić swoje młode możliwe jest również, że dochodzi do transmisji seksualnej lub przez ugryzienie. Pies nie może bezpośrednio zarazić człowieka, ale leiszmanioza może wpływa na ludzi, dlatego jest uważana za chorobę odzwierzęcą. W ten sposób, jeśli zastanawiasz się, czy leiszmania jest zaraźliwa dla ludzi, już wiesz, że odpowiedź brzmi tak.
Jeśli komar ugryzie zarażonego psa, a potem zdrowego, możliwe jest, że przeniesie pasożyta. To samo dzieje się, jeśli ugryzie osobę. Dlatego mówi się, że psy to rezerwuary tej choroby. Osoby najbardziej narażone na infekcje to osoby z osłabionym lub niedojrzałym układem odpornościowym. Jedna mucha piaskowa może zarazić kilka psów przed śmiercią.
Diagnoza leiszmaniozy u psów
Jeśli istnieje podejrzenie, że pies może cierpieć na leiszmaniozę, weterynarz przeprowadzi próbka krwi zrobić szybki test w klinice. W ciągu kilku minut uzyskuje się wynik, choć trzeba wiedzieć, że nie zostanie on wykorzystany do wykrycia pasożyta we wczesnych stadiach choroby, ani nie powie nam, ile jest pierwotniaków ani o stanie infekcji.
Aby wykryć pasożyta, a próbka szpiku kostnego lub węzłów chłonnych i obserwować je pod mikroskopem lub zastosować inne, droższe techniki laboratoryjne.
Leczenie leiszmaniozy u psów
Pierwszą rzeczą, jaką opiekun chce wiedzieć w takich przypadkach, jest wyleczenie leiszmaniozy u psów. Cóż, musimy wiedzieć, że nieleczony pies prawdopodobnie zginie. Ponadto dostępne zabiegi mają na celu: tłumić objawy, ale nie eliminować pasożyta. Mimo to chore psy muszą otrzymywać leki w celu poprawy jakości życia poprzez złagodzenie objawów klinicznych i, co bardzo ważne, ponieważ zmniejsza to ryzyko transmisji. Leczenie można przepisać na całe życie, a także zaplanowane są okresowe kontrole. Inne psy są leczone przez kilka tygodni, ale ponieważ pasożyt nie został wyeliminowany, mogą wystąpić nawroty. W takich przypadkach leczenie trzeba będzie powtórzyć, gdy tylko pojawią się objawy.
W leczeniu leiszmanii u psów stosuje się kilka leków złożonych. utrudniać rozmnażanie się pasożyta. Zazwyczaj podaje się je doustnie lub w formie zastrzyku. Ważne jest, aby w przypadku wykrycia któregokolwiek z wyżej opisanych objawów udać się do weterynarza, ponieważ wczesne leczenie znacznie poprawia rokowanie.
Ewolucja metod leczenia pomogła chorym psom pozostać dłużej bez objawów lub nawrotów. To znaczy że, nie ma ostatecznego lekarstwa na leiszmaniozę u psów, ale zakażone psy mogą mieć dobrą jakość życia i żyć przez wiele lat, jeśli zostaną odpowiednio leczone.
Co zrobić z psem z leiszmaniozą?
Oprócz przestrzegania leczenia zaleconego przez weterynarza, konieczne jest oferowanie najlepszych opieka nad psem z leiszmaniozą aby zapewnić dobrą jakość życia. Te troski nie są niczym innym jak podstawowymi, które każdy pies powinien otrzymać, takimi jak wygodne i ciepłe miejsce do spania, zrelaksowane i spokojne otoczenie, aby w jak największym stopniu uniknąć stresu, nawadnianie przez świeżą i czystą wodę zawsze dostępną oraz, oczywiście odpowiednie jedzenie.
Dieta jest tą, która zasługuje na największą uwagę, ponieważ pies z leiszmanią powinien otrzymać dodatkowe kwasy tłuszczowe omega 3 i 6 wzmocnić układ odpornościowy. Podobnie przeciwutleniacze będą również sprzyjać twojej obronie przed pasożytem. Wreszcie łatwo przyswajalne białka, takie jak kurczak lub indyk, pomogą zwierzęciu uniknąć zaburzeń trawienia i lepiej się odżywiać. Aby uzyskać więcej informacji, nie przegap artykułu: „Karmienie dla psów z leiszmanią”.
Profilaktyka leiszmaniozy u psów
Przede wszystkim, jeśli mieszkamy w obszarze ryzyka lub otrzymujemy psa z obszaru o wysokim odsetku leiszmanii, musimy zabrać go do weterynarza, aby dowiedzieć się, czy jest nosicielem, czy nie. W każdym razie musimy użyć a produkt przeciwpasożytniczy który działa przeciwko muchom piaskowym.
Jest sprzedawany naszyjnik lub pipeta. Pierwsza trwa około tygodnia i trwa około 4-8 miesięcy, w zależności od marki. Pipeta natomiast zaczyna swoją aktywność w ciągu 24-48 godzin, ale jej czas trwania jest krótszy, około 3-4 tygodni. Możemy też skorzystać ze sprayów, które działają natychmiast i przez około 3 tygodnie, choć u większych psów, czyli tych, które żyją najwięcej na zewnątrz, z większym ryzykiem zarażenia, trudno je zaimpregnować preparatem .
Te środki przeciwpasożytnicze działają poprzez zapobieganie połykaniu krwi przez komary, co uniemożliwia przenoszenie pasożyta, a tym samym rozprzestrzenianie się leiszmanii u psów. Insektycydy można również stosować w domu, kojcach, kojcach itp. Musisz też wdrożyć środki jak następujące:
- Nie pozwól psu spać na dworze w ryzykownych porach roku, które są najgorętsze.
- Jednocześnie nie chodź po nim o zmierzchu lub świcie, ponieważ są to czasy, w których bardziej prawdopodobne jest, że znajdziemy muchy piaskowe.
- Nie gromadź materii organicznej, ponieważ żywią się nią larwy komarów.
- Wysterylizuj psa, ponieważ rozważa się możliwość transmisji seksualnej i przeniesienia z matki na dziecko.
- Załóż moskitiery na drzwi i okna.
- Pułapki na światło ultrafioletowe mogą być używane, ponieważ komary bardzo przyciągają światło.
- Szczepienia od sześciu miesięcy i powtórne szczepienie za radą lekarza weterynarii.
Aby odstraszyć komary i trzymać je z dala od psów, kotów i ludzi, możemy skorzystać z naturalnych i nieszkodliwych środków, które opisujemy w artykule: „Jak odstraszyć komary?”.
Jak długo może wytrzymać pies z leiszmaniozą?
Jak już powiedzieliśmy, leiszmanioza u psów, jeśli nie jest leczona, może spowodować śmierć zwierzęcia. W przypadkach, w których wdrożono leczenie, sukces będzie zależeć od odpowiedzi układu odpornościowego psa przed podaniem leku i ciężkości zakażenia. Dlatego niemożliwe jest podanie standardowej długości życia dla wszystkich psów z leiszmaniozą. Chociaż niektórzy mogą umrzeć z powodu powikłań spowodowanych przez pasożyta, obecnie terapie zapewniają, że wielu z nich żyje bez większych problemów niż stosowanie leków i okresowe kontrole.
Aby uzyskać więcej informacji, nie przegap tego filmu, w którym Paula Blanco, weterynarz rasy Viladogcat, opowiada nam o tej chorobie.
Ten artykuł ma charakter czysto informacyjny, w Better-Pets.net nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku pojawienia się jakiegokolwiek dolegliwości lub dyskomfortu.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Leiszmanioza u psów - objawy, leczenie i zarażenie, zalecamy przejście do naszej sekcji Choroby pasożytnicze.
Bibliografia- ESCCAP. (2012). Zwalczanie chorób przenoszonych przez wektory u psów i kotów. Przewodnik ESCCAP, nr 5.
