ten parwowirus psów fala parwowirus psów Jest to choroba wirusowa, która szczególnie dotyka szczenięta, chociaż może dotyczyć każdego rodzaju psa, nawet zaszczepionego. To jest choroba wysoce zaraźliwy i zabójczy wpływający na jelita i objawiający się krwawą biegunką.
W wielu przypadkach, z powodu niewiedzy, niektórzy właściciele mylili objawy parvo, co skutkuje zła diagnoza. Z tego powodu, jeśli jesteś szczęśliwym posiadaczem psa, zalecamy dalszą lekturę tego artykułu z Better-Pets.net i dogłębne poznanie parwowirus psów, jej objawy, zarażanie, leczenie i profilaktyka.
Co to jest parwowirus psów? Jak to działa?
ten parwowirus psów jest to wirus, który został zidentyfikowany w 1978 roku. Od tego czasu pierwotny szczep zmienił się genetycznie, co implikuje różne przejawy wirusa, które utrudniają jego wykrycie. To choroba, która dotyczy głównie jelit, powodując zapalenie jelit, na które podatni są wszyscy członkowie rodziny psowate jak psy, wilki czy kojoty.
Ten choroba zakaźna jest odporny zarówno na czynniki fizyczne, jak i chemiczne oraz ma bardzo wysoką przeżywalność w środowisku. Ma upodobanie do osiedlić się w szybko rozmnażających się komórkach takie jak jelita, tkanki układu odpornościowego lub tkanki płodu. W najcięższych przypadkach może zaatakować mięsień sercowy, powodując nagłą śmierć.
Obecność wirusa w jelicie psa czyni go bardziej podatnym na cierpienie a infekcja bakteryjna. Ponadto, jeśli tkanka nabłonkowa jest uszkodzona, bakterie mogą przenikać do krwi, powodując uogólnioną infekcję.
Objawy parwowirusa psów
Jak już pisaliśmy wcześniej, parwowirus psów ma skłonność do mutacji genetycznych, ale mimo to wykrycie tego przerażającego wirusa jest możliwe dzięki najczęstszym objawom, z których niektóre zawsze będą się rozwijać. Ale jak zaczyna się parwowirus u psów?
ten objawy parwowirusa psów są:
- Zmniejszony apetyt
- Bardzo silne wymioty
- Pies wydaje się senny, ospały lub bardzo zmęczony
- Ciężka, krwawa biegunka
- Gorączka
- Szybkie odwodnienie
- Słabość
- Możesz wpaść w szok z powodu utraty płynów
- Może to mieć wpływ na serce
Ogólnie mówimy o objawach podobnych do tych spowodowanych zapaleniem żołądka i jelit, więc często jest to mylone i jest wykrywany późno. Możliwe jest również pomylenie objawów parwowirusa psów z niektórymi objawami zatrucia u psów.
Musimy wiedzieć, że wszystkie te objawy (m.in. wymioty, biegunka, gorączka lub próchnica) powodują m.in bardzo szybkie odwodnienie zwierzęcia, dlatego leczenie należy rozpocząć tak szybko, jak to możliwe. Mimo to należy zauważyć, że te objawy kliniczne nie zawsze są widoczne u psów, czasami pozostają niezauważone u bardzo małych szczeniąt lub starszych psów.
w poważniejsze przypadki, parwowirus lub parwowirus może powodować zmniejszenie liczby białych krwinek. Z drugiej strony, jeśli dotknięty chorobą pies jest szczeniakiem w wieku poniżej trzech miesięcy, może cierpieć na zapalenie serca. W takich przypadkach nie ma biegunki i szczeniak może umrzeć w ciągu kilku minut lub dni.
Jeśli przeżyjesz, uszkodzenie serca może stać się tak poważne, że najprawdopodobniej zakończy twoje życie. W ten sposób, w przypadku wystąpienia któregokolwiek lub kilku z tych objawów parwowirusa psów, zalecamy: idź jak najszybciej do weterynarza zaufany do zbadania twojego zwierzaka.
Transmisja parwowirusa psów
Ten wirus jest szczególnie stabilny w środku, więc jego obecność w miejscach publicznych może być epidemią, ponieważ może pozostawać w tym samym miejscu przez wiele miesięcy. Psy często zarażają się parwowirusem w schroniskach, budach, parkach dla psów lub na terenach rekreacyjnych.
Chociaż istnieją rasy bardziej podatne na tego typu wirusy, takie jak owczarek niemiecki, doberman, pitbulterier czy rottwailer, istnieją również czynniki, które mogą predysponować Twojego zwierzaka, takie jak stres, pasożyty jelitowe lub przeludnienie.
Wirus ten często atakuje psy szczenięta do 6 miesięcy , chociaż często występuje również nieszczepione dorosłe psy. Z tego powodu zawsze kładziemy nacisk na regularne wizyty u weterynarza i monitorowanie harmonogramu szczepień psa.
Chociaż istnieje kilka sposobów kontaktu, ta choroba jest zwykle przekazywany doustnie, gdy pies ma kontakt z zainfekowanym kałem, zainfekowanym moczem, pokarmem, mlekiem matki, różnymi przedmiotami, a nawet możemy nosić go w butach, nie wiedząc o tym. Należy również zauważyć, że niektóre owady czy gryzonie mogą być żywicielami wirusa, dlatego odrobaczenie naszego psa powinno być również priorytetem, jeśli chodzi o zapobieganie infekcji.
Psy, które są już zakażone, będą rozsiewać wirusa przez trzy tygodnie, jeszcze przed wystąpieniem jakichkolwiek klinicznych objawów choroby, a po wyzdrowieniu będą go rozsiewać przez jakiś czas.
Należy zauważyć że parwowirus nie jest zakaźny dla ludzi.
Diagnostyka różnicowa parwowirusa psów
Parwowirus psów można zwykle zdiagnozować za pomocą testów prosta obserwacja objawów klinicznych wykazywanych przez psa, jednak zawsze powinno to być potwierdzone przez: Testy laboratoryjne. Lekarz weterynarii zbada próbki kału na obecność antygenów parwowirusa psów (CPV) za pomocą zestawu diagnostycznego.
Leczenie parwowirusem psów
Jeśli Twój pies na pewno został zarażony parwowirusem, natychmiast zabierz go do weterynarza, aby przeanalizował sytuację i zdiagnozował chorobę. Leczenie parwowirusem psów rozpocznie się tak szybko, jak to możliwe, a jego głównymi celami będą: objawy walki takie jak odwodnienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej, kontrola wymiotów i biegunki itp.
Nie ma 100% skutecznej metody zwalczania parwowirusa, weterynarze wykonują serię zabiegów, które w niektórych przypadkach dają dobre rezultaty. Oto niektóre z poniższych kroków:
- Rehydratacja psa po podaniu dawki surowicy. W takich przypadkach często stosuje się Ringer-Lactate. Jest łączony z koloidami i zwykle podawany dożylnie.
- W przypadku problemów z sercem lub nerkami dawki surowicy należy podawać z dużą ostrożnością, ponieważ nie zawsze są one odpowiednio tolerowane.
- Transfuzje krwi złagodzić utratę krwi przez biegunkę.
- Gdy pies się ustabilizuje, kontynuuj z płynoterapia podtrzymująca, składający się głównie z cukrów wraz z chlorkiem potasu.
- W niektórych przypadkach administracja potas dla twojego powrotu do zdrowia.
- Zastosowanie antybiotyki Tak środki przeciwwymiotne.
- Stosowanie Tamiflu: stosowanie tego leku jest coraz bardziej rozpowszechnione ze względu na jego sukcesy w niektórych przypadkach. Należy go zawsze uzupełnić poprzednimi zabiegami, zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii.
Leczenie wspomagające parwowirusa psów
ten internowanie psa w pokój zakaźny z centrum weterynaryjnego jest wysoce zalecane u szczeniąt, które nie otrzymały żadnej szczepionki przeciwko parwowirusowi psów. Wręcz przeciwnie, u szczeniąt, które otrzymały już 2 lub 3 niezbędne szczepionki (pierwotną, wielozadaniową i wycofaną), hospitalizacja nie zawsze jest zalecana, ponieważ mają one większe szanse na przeżycie.
Jeśli Twój pies nie będzie przebywał w szpitalu, weterynarz może wytłumaczyć odpowiednie dawki i zrobić to sam za pomocą plecaki na surowicę. Pamiętaj, że Twój pies nie może mieć kontaktu z innymi psami, ponieważ mógłby je zarazić. Powinieneś udać się do lekarza weterynarii, aby kontrolować postęp i rozwój choroby u pacjenta.
Dla jednego prawidłowa eliminacja śladu wirusa w środowisku należy użyć wybielacza. Następnie wyczyścisz amoniakiem. Później z chlorem. W rzeczy samej, nigdy nie mieszaj tych produktów, należy używać osobno. Korzystanie z nich wszystkich powinno odbywać się z użyciem rękawiczek, maski i ostrożności. Nie narażaj swojego psa lub osób mieszkających z Tobą w domu na wdychanie toksycznych oparów. Odizoluj je w innych pomieszczeniach i dobrze przewietrz.
Zalecamy wyrzucenie wszystkich przyborów, w tym legowiska psa, karmników i zabawek, i zastąpienie ich nowymi. Zdezynfekuj całe otoczenie, w tym dom i taras.
Jeśli chcesz adoptować nową kończynę psa, poczekaj co najmniej 6 miesięcy złapać go. Parwowirus jest bardzo odporny i może przetrwać w środowisku przez długi czas, nawet po dokładnym oczyszczeniu terenu. W tym czasie oczekiwania dowiedz się o produktach eliminujących ślad w sklepach zoologicznych lub w przychodni weterynaryjnej. Zwróć uwagę na eksperta, zanim zechcesz włączyć do swojego życia kolejnego psa, jego zdrowie jest zagrożone.
Domowe sposoby na parwowirusa u psów
Jak już powiedzieliśmy, nie ma skutecznego leczenia parwowirusa psów, jednak możliwe jest zastosowanie pewnych domowych środków na parwowirus psów, w celu: złagodzić objawy i zaoferować lepszą jakość życia osobie cierpiącej na tę poważną chorobę.
Pamiętamy jednak, jak ważne jest, aby zawsze konsultować się z lekarzem weterynarii w sprawie zastosowania jakiegokolwiek środka lub alternatywnego leczenia, aby upewnić się, że jest ono odpowiednie zgodnie z przedstawionym przez psa obrazem klinicznym.
Karmienie psa zarażonego parwowirusem psów
Jeśli u naszego psa zdiagnozowano parwowirusa, ważne jest, abyśmy wiedzieli, jaki rodzaj karmy jest najbardziej odpowiedni, aby jego powrót do zdrowia był szybszy i wygodniejszy. Oprócz postępuj zgodnie z instrukcjami weterynarza, ważne będzie zapoznanie się z tymi podstawowymi wskazówkami dietetycznymi:
- Uwodnienie: Istotną częścią leczenia parwowirusa jest podawanie surowicy w celu przeciwdziałania skutkom biegunki i wymiotów. Pić dużo wody pomoże w tym procesie nawodnienia. Dobrym rozwiązaniem są również napoje izotoniczne, które dostarczają utraconych soli mineralnych. Zmieniaj wodę swojego psa co najmniej dwa razy dziennie, czyszcząc i podając mu nową.
- Unikaj jedzenia: przynajmniej w pierwsze 24 - 48 godzin wtedy wirus jest szczególnie zjadliwy. Co najwyżej możesz podać mu w pełni odsączony domowy bulion z kurczaka bez soli, cebuli i przypraw.
- mdła dieta: po 48 godzinach uważa się, że pies przeszedł najpoważniejszą część choroby, wtedy może zacząć spożywać miękką dietę. Zalecamy dodanie wody ryżowej, domowego bulionu z kurczaka, białego ryżu i miękkiej konserwy. Pamiętaj, że nie należy go przyprawiać ani dodawać soli.
Gdy pies odzyska zdrowie i tak długo, jak zaleci to lekarz weterynarii, możesz ponownie podać zwykłą karmę.
Zapobieganie parworiozie psów
Ścisłe przestrzeganie harmonogramu szczepień psa jest najskuteczniejszym sposobem zapobiegania temu wirusowi, który w wielu przypadkach może być śmiertelny. Zwykle podawany po raz pierwszy kiedy pies jest szczeniakiem (po sześciu tygodniach), ale można go zastosować wcześniej, jeśli szacuje się, że jesteś zagrożony. Przed osiągnięciem dorosłości podawanie powtarza się ponownie, w 8 i 12 tygodniu. Wreszcie jest administrowany przypomnienie corocznie, aby pies był nadal chroniony przed wirusem.
Szczepionki mogą zawierać atenuowany wirus lub wzmocniony żywy wirus, w każdym przypadku zawsze możemy skonsultować się z naszym lekarzem weterynarii, którą ze szczepionek zdecyduje się zastosować.
Jeśli podejrzewasz, że w Twojej okolicy przebywają psy zarażone parwowirusem psów, zalecamy przestrzeganie poniższych wskazówek:
- Przestrzegaj ściśle harmonogram szczepień i instrukcje weterynarza.
- Przestrzegaj ściśle odrobaczanie psa i instrukcje weterynarza.
- Kąp psa z odpowiednią częstotliwością i utrzymuj odpowiednią higienę ciała.
- Zdezynfekuj swój dom wybielaczem, a później jakimś produktem enzymatycznym.
- Przechowuj karmę psa w czystym i odizolowanym miejscu, wolnym od ewentualnych nadajników.
- Dezynfekuj produkty swojego psa, takie jak legowisko, karmnik, zabawki…
- Zapobiegaj kontaktowi niezaszczepionego szczeniaka ze środowiskiem i innymi psami.
Ten artykuł ma charakter czysto informacyjny, w Better-Pets.net nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku pojawienia się jakiegokolwiek dolegliwości lub dyskomfortu.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Parwowirus psów - zarażenie, objawy i leczenieZalecamy przejście do naszej sekcji Choroby Wirusowe.
Bibliografia- Akson weterynaryjny. Parwowirus psów. Dostępne pod adresem: http://axonveterinaria.net/web_axoncomunicacion/auxiliarveterinario/13/13-Parvovirus.pdf.
- Ziegler, J. (2018). Czarna księga weterynarzy. Lek, który sprawia, że zwierzęta chorują. Wydawca: Makro.
- García, I. (2007). Postępowanie kliniczne w przypadku parwowirusa psów na izbie przyjęć. Complutense Journal of Veterinary Sciences, 1 (2).
