Oposy - rodzaje, cechy, dieta i siedlisko

Niektóre zwierzęta mają nazwy zwyczajowe w różnych krajach, podczas gdy inne nazywa się je różnie w zależności od regionu. Tak jest w przypadku oposów, zwierząt, które są znane pod innymi nazwami w zależności od kraju, w którym się znajdują. Przykładami są: karachupas, llacas, tacuazyny, oposy, rabipelados, a szczególnie w różnych regionach są one również nazywane m.in. lisami lub lisami. Jednak to ostatnie określenie jest używane w sposób ogólny dla innego zwierzęcia o zupełnie innych cechach.

W tym artykule Better-Pets.net przedstawiamy informacje na temat oposy, rodzaje, cechy, dieta i siedlisko.

Co to jest opos?

Oposy to grupa zwierzęta torbacze, rdzenna Ameryka. Wyglądają podobnie do szczura, ale z którym nie są spokrewnieni, więc z taksonomicznego punktu widzenia jest to odległe. Są to zwierzęta, które rozwijają się w różnego rodzaju ekosystemach, o dużej zdolności adaptacyjnej.

Klasyfikacja taksonomiczna

Chociaż z szerokim różnorodność rodzajów i gatunków, wszystkie te zwierzęta są ograniczone do jednej obecnej rodziny. Klasyfikacja taksonomiczna oposów wygląda następująco:

  • Królestwo: zwierzę
  • Krawędź: akordy
  • Klasa: ssaki
  • Zamówienie: didelfimorfia
  • Rodzina: delphidae

Charakterystyka oposów

Waga tych zwierząt waha się od około 10 gr do 2 kg. Jeśli chodzi o ich długość, w tym ogon, mogą mierzyć między 17 i 100 cm o. Niektóre gatunki mają dymorfizm płciowy, a samice są mniejsze od samców.

Oposy zazwyczaj mają na ciele nakrycie z cienkich włosów, które mogą różnić się kolorem od ciemnego odcienia do jasnoszarego, brązowego lub żółtego. Ogon różnych gatunków jest długa, bezwłosy lub z bardzo nielicznymi i typ chwytny. Podczas gdy w innych jest krótsza, z obecnością futra i nie jest chwytna.

Samice większych gatunków mają torbę lub torbę, podczas gdy mniejsze mają fałdy przy piersiach. Szczególną cechą jest to, że mają 4 do 27 gruczołów sutkowych, dzięki czemu są w stanie wykarmić znaczną liczbę potomstwa. Niektóre samce, np. gatunki wodne, mają również worek, którym zakrywają genitalia, dzięki czemu pozostają chronione podczas pływania.

Nogi delfimorfów są krótkie i mają po pięć palców na każdym. Jednak u gatunków półwodnych tylne łapy zostały zmodyfikowane we wzorzysty kształt, co niewątpliwie ułatwia pływanie.

Jeśli chodzi o zmysły, słuch nie jest bardzo rozwinięty, wzrok, choć na pewnym poziomie, nie dosięga innych ssaków i mają dobry węch.

Rodzaje oposów

Zwierzęta te są generalnie pogrupowane w 19 rodzajów i około 95 gatunków, chociaż istnieją pewne klasyfikacje, które nie zostały jeszcze w pełni zdefiniowane. Niektóre rodzaje oposów to:

  • Didelfiny: grupuje około 16 gatunków, w tym np. lis wodny zwany yapok lub lis wodny (Chironectes minimus). Również w tej grupie znajdujemy opos pospolity (Didelphis marsupialis), który ma jeden z największych zasięgów dystrybucji.
  • Monodelfinidy: Składa się z ważnej odmiany rodzajów, w której znajdują się różne gatunki o różnych cechach pod względem wielkości, koloru, rodzaju futra i ogona. Jednym z gatunków tej grupy jest opos myszy lub łasica karłowata (Cryptonanus chacoensis).
  • Calurominos: Ta grupa składa się z gatunków znanych jako włochaty opos, a szczególnie jej członkowie są w pewnym stanie ryzyka zgodnie z Międzynarodową Unią Ochrony Przyrody. Niektóre gatunki to brązowy włochaty opos (Caluromy philander) i zachodniego oposa włochatego (Mallodelphys lanatus).

zwyczaje oposów

Te zwierzęta na ogół mają samotne nawyki i oni są nocny lub zmierzch. Czasami mogą się spotkać podczas karmienia, ale bez kontaktu. Samce mogą być dość agresywne w stosunku do siebie, ale zwykle nie są agresywne w stosunku do samic. Oposy mogą być lądowe lub półwodne, z dużą łatwością wspinają się, więc często mają nadrzewne nawyki.

Oni zazwyczaj budować gniazda na czas wycielenia lub użyj gotowych, wewnątrz których umieszczają suche liście, korzenie lub trawę. Często zdarza się, że z powodu niedostatku zasobów w niektórych siedliskach niektóre gatunki zapadają w letarg, gdy dostępne jest pożywienie.

Pomimo braku tak dobrego słuchu, oposy mogą komunikować się za pomocą określonych dźwięków, zwłaszcza między matkami a młodymi, a także w celach reprodukcyjnych. Węch to także zmysł powszechnie używany do komunikowania się.

Gdzie mieszka opos?

Oposy mają szeroki zasięg występowania od Ameryki Północnej do południowej Patagonii, z pewnymi wyjątkami na kontynencie.

Ponadto mogą rozwijać się w wielu siedliskach, w tym: lasy tropikalne lub strefy umiarkowanej, łąki, zbiorniki słodkowodne, obszary suche, sawanny, tereny rolnicze i miejskie.

Co jedzą oposy?

Są klasyfikowane jako wszystkożerne i uważane za oportunistyczne ze względu na szeroką gamę siedlisk, w których się znajdują. W tym sensie żywią się szeroką gamą bezkręgowców, w tym owady, pająki, skorpiony i skorupiaki; także małe gryzonie i węże. Oposy są odporne na niektóre rodzaje jadu węży i ​​pająków, co ułatwia im żerowanie.

Z drugiej strony też konsumują niektóre rodzaje owoców, aby były one rozpraszaczami niektórych nasion w ekosystemach, w których zamieszkują. Dodatkowo, ze względu na ich rozwój na obszarach miejskich, powszechne jest spożywanie przez nie odpadów ludzkich.

Reprodukcja oposa

Mężczyźni mogą kojarzy się z kilkoma suczkami, co w wielu przypadkach prowadzi do starć między nimi. U tych zwierząt nie zaobserwowano zalotów, ale w czasie rozrodu występuje pewna emisja hałasu.

Dojrzewanie płciowe osobników następuje między 6 i 10 miesięcy w przybliżeniu, generowanie od 1 do 4 miotów rocznie, co jest niewątpliwie wysokim wskaźnikiem reprodukcji. Rozmnażanie jest jednak uwarunkowane dostępnością zasobów i warunkami środowiskowymi.

Oposy rodzą się dość przedwcześnie, więc ciąża nie trwa do dwóch tygodni. W momencie porodu młode są w stanie niedojrzałym, a narządy nie są jeszcze w pełni uformowane. Po porodzie noworodki za pomocą kończyn przednich, które mają ostre paznokcie, wspinają się na piersi samicy. Przetrzymywane są tam przez co najmniej kilka tygodni, aby zakończyć swój rozwój. Często zdarza się, że młode kobiety mają więcej młodych niż mogą karmić piersią, więc zwykle jest to pewna śmiertelność u noworodków.

Gdy nowe oposy rozwiną się prawidłowo, kontynuują ssanie. Ale teraz mają pewną niezależność i podczas gdy mama się porusza, wspinają się po jej ciele.

Stan zachowania oposa

Ze względu na różnorodność gatunków występujących w grupie i jej szerokie rozmieszczenie, stan ochrony różni się w zależności od różnych kategorii z czerwonej listy Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody. W tym sensie zostało zgłoszone z wymarłe gatunki, czerwonobrzuchy oposCryptonanus ignitus), innym osobom w krytyczne zagrożenie jak opos myszyMarmosopy handleyi) i krótkoogoniasty opos (Monodelphis unistriatus). Podobnie inne znajdują się jako bliski zagrożenia lub mniej obaw, podczas gdy niektóre przypadki nie zostały ocenione.

Wśród głównych przyczyn wpływających na oposy znajdujemy: przekształcenie siedliska, co niewątpliwie generuje silny wpływ na rozwijające się w nich gatunki. Z drugiej strony nielegalny handel Jeśli chodzi o spożycie jej mięsa, to kolejny problem, który pojawia się z biegiem czasu.

Są ludzie, którzy szukają oposów jako zwierząt domowych. Jest to jednak dzikie zwierzę, które nie powinno być trzymane w niewoli, aby trzymać je jako zwierzę do towarzystwa, wymaga szczególnych warunków, aby być w dobrej kondycji, którą można znaleźć tylko w ich przestrzeniach pochodzenia.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Oposy - rodzaje, cechy, dieta i siedlisko, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt.

Bibliografia
  • Astúa, D., Lew, D., Costa, LP i Pérez-Hernandez, R. (2021). Didelphis marsupialis (zmodyfikowana wersja oceny z 2016 r.). Czerwona Lista Gatunków Zagrożonych IUCN 2021: e.T40501A197310576. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2021-1.RLTS.T40501A197310576.en
  • Myers, P. 2001. „Didelfimorfia”. Sieć różnorodności zwierząt. Uniwersytet Michigan, Muzeum Zoologii. Dostępne pod adresem: https://animaldiversity.org/accounts/Didelphimorphia/
  • Siciliano Martina, L. (2013). „Didelphidae”. Sieć różnorodności zwierząt. Sieć różnorodności zwierząt. Uniwersytet Michigan, Muzeum Zoologii. Dostępne pod adresem: https://animaldiversity.org/accounts/Didelphidae/

Będziesz pomóc w rozwoju serwisu, dzieląc stronę ze swoimi znajomymi

wave wave wave wave wave